ชายหนุ่มลุกขึ้นยืนเต็มความสูง เบี่ยงกายออกจากโต๊ะสาวเท้าเดินไปหาร่างบาง ยืนซ้อนข้างหลังพริ้งพลอย ยกแขนข้างซ้ายค้ำยันประตูเหนือศีรษะเล็ก จึงกลายเป็นว่าตัวเธอตกเป็นรองในอณาเขตของเขา
พริ้งพลอยพยายามจะเขยิบตัวไปทางด้านขวา มือที่กำลูกบิดประตูชุ่มไปด้วยเหงื่อ เธออยากยืนห่างๆ แต่เขาไม่ยอม
โรมนำพาร่างกายที่สูงใหญ่กว่าเธอหลายเท่าบดบังทางหนี
“ถอยไปหน่อยค่ะ”
เมื่อการเคลื่อนไหวไม่ได้ผลจึงต้องบอกเขา ไม่มีท่าทีว่าอีกฝ่ายจะยอมถอย ตรงกันข้ามกลับจงใจเบียดเรือนร่างแนบชิดแผ่นหลังบาง
“พี่โรม” พริ้งพลอยเริ่มโมโหที่เขากำลังฉวยโอกาสกับเนื้อตัวของเธอ เงยหน้าขึ้นสบดวงตาเข้ม จังหวะที่กำลังจะอ้าปากต่อว่าการกระทำไม่เหมาะสม โรมรีบประกบริมฝีปากประทับจูบลงมาโดยไม่ให้เธอตั้งตัว
ลิ้นหนาควานเข้าไปในโพรงปากเล็ก เก็บเกี่ยวความหวานที่เคยลิ้มลองมาแล้วอย่างโหยหา เขาเกี่ยวปลายลิ้นไร้เดียงสาดูดดึงจนเธอมึนงงไปกับรสจูบอันเร
