ร่างบางขับรถมาที่คาเฟ่ร้านโปรดที่ชอบมานั่งดื่มกับเฌอเอมเป็นประจำ ทั้งสองกอดกันด้วยความคิดถึงหลังจากไม่ได้เจอหน้ากันร่วมสองเดือน เฌอเอมได้งานทำที่บริษัทฯ ใกล้บ้านแห่งหนึ่ง เงินดี เพื่อนร่วมงานเฟรนลี่ พริ้งพลอยรู้ทุกความเคลื่อนไหวเพราะเจ้าตัวมักโทร.มาเล่าถึงบรรยกาศในออฟฟิศให้ฟังอยู่เสมอ
“พริ้งมาทำงานกับเราเถอะ” ครั้งที่เท่าไรไม่รู้ที่เฌอเอมพยายามชักชวนให้เพื่อนสนิทมาทำงานที่เดียวกับตน
“ที่นี่ให้เงินเดือนเยอะนะ แถมสวัสดิการก็ดีอีกต่างหาก เก่งแบบพริ้งเผลอๆ ได้เลื่อนขั้นเป็นผู้จัดการภายในปีสองปีไม่รู้ด้วยนะ”
“เว่อร์ไป” พริ้งพลอยส่ายหน้ายิ้ม
“ก็เราอยากให้พริ้งมาทำงานกับเรานี่น่า” เฌอเอมทำหน้างอแงเป็นเด็กที่ไม่ได้รับการตามใจ
“ถ้างานดีเงินดีเอมก็ทำเถอะ เรายังอยากสอนหนังสือเด็กๆ อยู่”
คนที่มีใจรักในความเป็นครู ต่อให้เหนื่อยยากแค่ไหนก็มีความสุขที่ได้สอนหนังสือ
“แล้วทำไมไม่ไปสอนตามโรงเรียนล
