Şimal, derin bir nefes alıp o devasa cam kapılardan içeri süzüldü. Yüksek topuklarının mermer zeminde çıkardığı ritmik ses, kalbindeki intikam marşı gibiydi. Geniş, modern lobideki herkesin bakışı anında ona çevrildi. O, bu bakışlara alışıktı; fakat buradaki bakışlarda hayranlıktan çok, sorgulayıcı bir merak vardı.
Resepsiyonda, arayan telefondaki sese benzeyen, genç ve biraz gergin görünen bir kız oturuyordu.
"İyi günler. Şimal Ermiran," dedi, sesi kusursuzca kontrollüydü. "Doruk Bey'in stajyeri olarak geldim."
Resepsiyonist kız, Şimal'in baştan aşağı süzdü. Böylesine pahalı bir takım ve araba ile stajyerliğe gelen birini ilk kez görüyordu.
"Elbette, Şimal Hanım. Sizi yukarı yönlendiriyorum," dedi ve titrek bir sesle telefonla bir yerleri aradı.
Şimal, asansöre binerken derin bir nef
