ilahi bakış açısıyla devam:
Üssün akşamı, gün batımının kızıllığıyla ağır ağır koyulaşırken farklı bir hâl almıştı. Baran kısa bir süre önce odasından çıkmış, adımlarını yavaşça hızlandırarak avluya geçmişti. Henüz tamamen toparlanmamıştı ama gözlerindeki eski ışık geri dönmüştü. Pençe Timi’nin askerleri onu gördüklerinde sadece gözleriyle selam verdiler; kimse fazla konuşmadı. Sessizlik bile bir dildi burada.
Baran, Lara’nın uzaktan kendisini izlediğini fark etti. Yüreğinde bir şükür vardı. Lara’nın gözlerinde ise derin bir rahatlama… Günlerdir yük gibi taşıdığı korku, Baran’ın ayakta olduğunu görünce biraz hafiflemişti.
Ama Lara’nın bakışları, daha yakınlarda duran Kuzey’e kaydı. Komutanın dimdik duruşu, sert tavrı ve her şeye hâkim hâli Lara’nın kalbini istemsizce hızlandırdı. Belki
