ครั้งแรกของ(เธอ)ประธานนักศึกษา NC20+

07

"เอางี้นะชิชา..." โจวน่าเพื่อนสนิทเอ่ย

"แกไปยื่นขอพักการเรียน1ปี ค่อยมาใหม่ อย่างน้อยหายไปตั้ง1ปีคงลืมกันแล้วแหละ หรือไม่เขาก็ออกจากตำแหน่งพอดี เห็นด้วยมั้ย"

"ไม่อะ"

"เอ้า ก่อนหน้านี้แกยังจะลาออกอยู่เลย -*-"

"คิดไปคิดมา แค่หลบหน้าเขาเอาก็ได้มั้ง คิดดูสิตำแหน่งที่ปรึกษาปกติเขาก็ไม่ต้องมามหา'ลัยทุกวันป่าววะ มันคงจะไม่ฟลุ๊คเจอกันในคณะหรอก..จริงม่ะ?" ชิชาบอกปลอบใจตัวเอง

"ถึงไม่เจอในคณะ แต่แกก็ต้องเข้าประชุมกับอธิการฯบ่อยนิ อาจจะเจอทุกการประชุมเลยก็ได้นะเว้ย" โจวน่าแย้ง

"ฮึ้ยยยยย ! ฉันขอกรี๊ดซักทีได้มั้ยงะ!"

ชิชากับโจวน่ายืนประชุมเพลิงกันอย่างหน้าปวดหัว จนกระทั่งมีเสียงแอบกรี๊ดของน้องใหม่ที่นั่งปฐมนิเทศดังขึ้นมา ทั้งคู่เลยชะเง้อดูว่าเสียงดังเรื่องอะไร

สาวในฮอลแอบกรี๊ดวี้ดว้ายเพราะมีชายหนุ่มที่ออร่าโดดเด่นยืนขึ้นพร้อมโก้งโค้งยิ้มรับเสียงกรี๊ดของนักศึกษาและเดินมุ่งมาทางขวาห้องเตรียมที่ชิชากับโจวน่ายืนอยู่

"ฉันต้องหลบบบบ!" ชิชาวิ่งวุ่นวิ่งไปแอบหลังประตูให้โจวน่ายืนรับหน้าแทน

"อะ เอ่อ สวัสดีค่ะ...ต้องการอะไรเพิ่มเติมมั้ยคะ"

โจวน่ายิ้มเกร็งรับชายหนุ่มหล่อออร่าพุ่งแรง เธอมองสำรวจใบหน้าและการแต่งกายอันหล่อเหลาเปรียบเหมือนเทพบุตรจากสรวงสวรรค์บรรจงสร้างก็ไม่ปาน หล่อกว่าเดือนมหาลัยมัดรวมกันอีก!

"เมื่อครู่ผมเห็น..ชิชา พอดีมีเรื่องคุยเรื่องการจัดงานครั้งต่อไปหน่ะครับ"

"ฮ่า ชิชาาาา เอ่อออ ..กลับไปแล้วค่ะ! เมื่อกี้เลย! คลาดกันนิดเดียวแหน่ะ ฮ่าๆ ฝากเรื่องไว้กับหนูได้นะคะ เดี๋ยวไปบอกชิชาต่อให้"

"หรอครับ ... งั้นมีอีกเรื่องฝากบอกหน่อยนะ เขาลืมชั้นในไว้ที่ห้องผม คิดว่าคุณคงรู้แล้วเพราะเป็นเพื่อนสนิทกัน ผมจำหน้าคุณได้ อย่าลืมบอกด้วยนะครับ :) "

ทันทีที่โจวน่าได้ยินประโยคนั้นซึ่งๆหน้าพร้อมรอยยิ้มพิมพ์ใจนั้น เธอแทบเข่าทรุด ไม่คิดไม่ฝันว่าจะพบเจอชายใดกล้าพูดเรื่องแบบนี้ต่อหน้า

"ฮ่าๆๆ ฉาวโฉ่ไม่ไหว.... ชิชาเพื่อนรัก เรื่องนี้มันค่อนข้างส่วนตั๊วส่วนตัว มาคุยกันเองนะ ....หนูลานะคะหวังว่าจะได้พบกันอีก สวัสดีค่ะ!"

โจวน่าลั่นและรีบเดินออกไปจากจุดนั้น ปล่อยชิชาที่หลบหลังประตูค่อยเผยตัวออกมาทีละนิดด้วยสีหน้าเจื่อนๆ เธอสูดหายใจเข้าลึกๆทำหน้าฮึบเตรียมสู้กับเสือตรงหน้า

/ยัยเพื่อนไม่รักดี!/

"...."

ชิชาในชุดนักศึกษากระโปรงพลีทยาวกลางเข่ารองเท้าสนีคเกอร์สีดำ ห้อยป้ายสตาฟฟ์ ผมหยักศกยาวสีน้ำตาลส้มดูยุ่ง หน้าเมคอัพด้วยเครื่องสำอางค์น้อยชิ้น ทำให้เธอจิ้มลิ้มเป็นธรรมชาติแบบสุดๆ

"ไง"

"ได้ยินว่าอยากคุยเรื่องงานครั้งถัดไป เดี๋ยวหนูรีบไปหยิบแผนงานมาให้นะคะ"

เธอเฉไฉเปลี่ยนเรื่อง ทำให้คู่สนทนารู้สึกอยากแกล้งมากขึ้น เขาจึงเริ่มก้าวไปใกล้สาวเรื่อยๆ ส่วนร่างบางก็ก้าวถอยจนหลังชิดกำแพง ความกระอักกระอ่วนนี้ทำให้เธอหายใจไม่ทั่วท้อง จากคนที่พร้อมฟันฝ่าอุปสรรคกลับกลายเป็นหัวตื๋อหาวิธีจัดการบุรุษตรงหน้าไม่ได้!

วี้ดดดดดดดด กรี๊ดดดด กรี๊ดดดดดดด ~~~!!!!

เสียงกรี๊ดของนักศึกษาใหม่ร้องลั่น ตามกำหนดการปฐมนิเทศหลังจากแนะนำวิสัยทัศน์ของแต่ละคณะแล้วจะมีวงดนตรีเล่นต่อนั่นจึงเป็นที่มาของเสียงกรี๊ดลั่น หนุ่มร่างหนาพะงะเล็กน้อยแต่ยังคงก้มหน้าประทับรอยจูบที่หัวของหญิงสาว

"บอกแล้วใช่มั้ยถ้าเจอกันครั้งที่2 จะไม่ปล่อยหนูอีก..ตั้งใจทำงานนะคะ แล้วเจอกันใหม่"

มือใหญ่ลูบหัวเธอยิ้มอย่างอ่อนโยนแต่นัยยะสายตาไม่บ่งบอกว่ามันจะอ่อนโยนตามด้วย ชิชาใจสั่นรัวไม่รู้ว่าอาการแบบนี้คือความวิตกหรือเขินกันแน่