Bu konakta her şeyi yaşamıştım iki ayda ama bu benim bile kabullenemeyeceğim bir şeydi.
Şermin Hanımın sesi tüm konakta yankılanırken biz öylece kalakalmıştık.Yavaşça yutkunup sıktığım trabzanla parmaklarım bembeyaz olmuştu.
Bir şey demedim.Diyemezdim de zaten.Ben onlar için varlığı önemsenmeyen biriydim neticede.Durdurduğum adımlarıma verdiğim komutla zorlukla devam ettim merdivenleri çıkmaya.Havin'in yanımdan gelen mırıltısıyla annesine söylendiğini duydum.Yüzüm buz gibi bir ifadeye bürünmüştü.Biz yavaşça çıkmaya devam ederken ardımızda kalan adamın sinirli sesini duydum.
"Ne diyorsun sen ana!?Bana sordun mu böyle bir karar verirken!"
Daha sonra sesi gelen annesinin söylediklerini duyamamak için yatak odasına girip kapıyı sertçe kapattık.
"Havin, yanlış anlamazsan ben biraz yalnız k
