HAYAT
Uğur “Hayat konuşmalıyız” derken “Orospu çocuğu!” diye haykırarak, içimdeki volkanın patlamasıyla ata biner gibi üzerine atladım. Ağzından acı dolu, boğuk bir haykırış koparken, birlikte koltukta geriye doğru yuvarlanarak düştük. Ellerim yıldırım hızıyla boğazına yapıştı, parmaklarım etine gömülüyordu. Bütün ağırlığım ve öfkemle onu eziyordum. Mina panik içinde “Hayat ne yapıyorsun!!” diye çığlık atıyordu ama gözüm dönmüştü bir kere, dünya etrafımda bulanıklaşıyor, sadece Uğur’un o iğrenç yüzü net kalıyordu. Hiçbir şey düşünemez haldeydim, beyin devre dışı bırakmıştı kendini, sadece saf, ilkel bir intikam ateşi yanıyordu içimde. Bütün gücümle gırtlağını sıkıyordum, parmaklarım boğum boğum kasılıyordu, onun nefes borusunu ezerken çıkan hırıltılar kulaklarımda müzik gibi yankılanıyord
