TOYGAR
Duşumu alıp hazırlandım. Hayat eşyalarını almak için evden çıkalı yarım saatten fazla olmuştu. Onu ilk günden evde yalnız bırakmamın hoş bir davranış olmadığının farkında olsam bile çıkıp biraz kafa dağıtmam gerekiyordu. Laleyle anılarımızın olduğu bu ev boğuyordu beni. Evin içinde adım attığım her köşe, her eşya, üzerime çöreklenen düşünceleri çoğaltıyor, nefesimi sıkıştırıyordu.
Parfümümü sıkıp arabamın anahtarını aldım. Evden çıkmak üzere kapıya ilerlerken babam aradı. Telefona cevap verdiğimde “Ne yaptınız oğlum, vardınız mı?” dedi.
“Geldik baba.” Dedim.
“İyi, çok şükür” dedi. Sonra hemen Hayat’ı sordu. O an aklımdan hızla geçen gerçek cevabı bir anda bastırıp hiç düşünmeden “Banyoda” deyiverdim. Şimdi kızı tek başına evine gönderdiğimi söylesem dünyanın lafını sayardı. Ve b
