İNFAZ

" olmayan Adalet için mi ben bu kadar çabaladım?!" Adliyeden hızla çıktım. Görkem önüme geçip " izem, Sakin mi olsak artık?" Öfkeyle yüzüne bakıp " Hakim adamı serbest bıraktı! Nasıl sakin olabilirim?!" Dedim. " Bu mu Adalet şimdi?" Görkem burukça bana baktığında iç çektim. " Tamam haklısın ama hakim kararı verdi artık bitti." Oflayıp yüzüne baktım " Ben hakim olsam en az on yıl ceza verirdim." Sinirlenmemek elde değildi. Çalan telefonum ile bakışlarımı görkemden çekip çantamdaki telefonumu elime aldım. Kardeşim arıyordu. Gülümseyip aramayı yanıtlayıp kulağıma yerleştirdim. " Efendim Adoş" görkeme bakıp " babamı görmeye gidicem. Sende ofise geçip son evrakları halledersin." Görkem onayladığında başımı sallayıp bende adliyeden ayrılıp arabama ilerlemeye başladım. " Babamın yanına mı gidiceksin? Dersim olmasa bende gelirdim."Dedi burukça. " olsun bir dahakine beraber gideriz güzelim." Çantamdan anahtarımı çıkartıp arabamı açıp bindim. "Tamam. Hoca akşama kadar test çözme zorunluluğu ilan etti." Dedi sinirle gülerken. " Hiç çekilmez şimdi " dedim. telefonda gülerek " Maalesef evet. Akşam geç dönerim eve abla merak etme." Dediğinde " tamam güzelim. İyi dersler." Telefonu kapatıp çantama geri koydum. Kemerimi takıp cezaevine sürdüm. Çantamın içindeki telefonum çaldığında umursamadım. Her kimse şuanda konuşmak istemiyordum. Babamı görmek ve ona sıkıca sarılmak istiyordum sadece. Uzun uzun çalmaya devam ettiğinde iç çekerek arabayı kenara çektim. Yan koltuğumun üzerindeki çantamdan telefonumu aldım. Umut arıyordu. kulağıma yerleştirdim " umarım gereksiz bir şey için meşgul etmiyorsundur beni?" " izem" dedi sıkıntılı bir sesle. Kaşlarımı çattım. Bir şey olduğu belliydi. " ne oluyor umut?" Dedim merakla. " Bahri umman bugün babanı ziyaret etmiş." Şaşkınlıkla gözlerim açıldı. İçimde öfke ve nefret yer alırken " Her şeyden haberim olucak dedin. Görev olarak değil arkadaşın olarak haber veriyorum. Şuan öfke dolusun biliyorum ama lütfen sakin k" telefonu suratına kapatıp cezaevine doğru sürdüm. Bunca yıl sonra neden?! Neden şimdi babam ile görüşüyor!? aklımda deli sorular ile cezaevine varmıştım. Arabadan indiğim gibi içeri girdim. Bugün görüş günüydü. Ne mutlulukla gelicektim babamı ziyarete ama kursağıma dizdi Bahri umman! Sandalyeye oturup babamı bekledim. Aradan beş dakika sonra kapıda babamı gördüm. sertçe gözlerine bakıyordum. Çatık kaşları ile baktı yüzüme. Karşıma oturduğunda yüzümü inceledi. " Bana sarılmadın? yeşil gözlerin öfke ile bakıyor bana. " dedi gözleri gözlerimdeyken yutkundum. " Bahri'nin benimle görüştüğünü öğrendin dimi? o yüzden böylesin. bana öyle bakmadan bir babanı dinle." Dudaklarımı aralayıp " O adam buraya gelip seninle görüşmek istiyor ve sende görüşüyorsun baba!" Sesim yüksek çıktığında etraftakiler bana bakmaya başlamıştı. Hakkım yoktu yüksek sesle konuşmaya. Onlar sevdikleri için buradalardı sonuçta. onları rahatsız etmek istemiyorum. Gözlerimi sakince kapatıp tekrar açtım. Babama bakıp " Niye görüştün baba? " dedim sakince. Yüzüme bakıp " Yıllar sonra ne için beni görmek istediğini merak ettim." Dediğinde öfkem kat ve kat artmıştı. " ne için geldiyse geldi ya! Sen neden kabul ediyorsun?! " ellerimi saçlarımdan geçirip " Sen o adam yüzünden buradasın baba! " dedim sertçe. " unutmadım izem. Bana yapılanları beni kızlarımdan ayıran adamın yaptıklarını unutmadım. " dedi net bir şekilde. Sakin kal izem sakin. Kabul etmesini istemiyordum. O adam ile bir saniye bile aynı ortamda bulunmalarını istemiyordum. " Ne söyledi sana?" Dedim ciddiyetle. " kızım olarak mı, Avukat izem kınay olarak mı soruyorsun?" Dedi net bir şekilde. " Kızın olarak soruyorum baba." Dedim sertçe. " halimden memnun muyum, nasılım diye gelmiş izem. benim umurumda değil seninde olmasın." Dedi net bir şekilde. sinirle dişlerimi sıktım. " seni merak ettiği için buraya gelmeceğini ikimizde çok iyi biliyoruz. Baba doğrusu neyse anlatır mısın?" Masadaki elimi tutup gözlerime baktı " Kızım sana ne dediğiysem o. bu konuyu burada kapat. Geldi gördü ve gitti. " dedi iç çektim. " Baba" dedim iç çekerek. Yalan söylüyordu gözlerinden anlardım ben babamın. Elimi öpüp " somurtup durma karşımda kalk sarıl babana." Dedi kaşını çatarak. Ayağa kalkıp gülümsediğinde yüzümde tebessüm oluştu. Ayağa kalkıp hızla sarıldım. Saçlarımı öptü. Çok, çok özlemiştim. .-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-. Emniyetten içeri girer girmez umut’un odasına ilerledim. Kapıyı açıp içeri girdiğimde " Babam yalan söylüyor. " boğazındaki yemeği zorla yutup kaşını çattı. Çantamı koltuğa bırakıp ellerimi belime yerleştirdim. " Bahri'nin onu nasıl diye merak edip ziyaret ettiğini söylüyor. Bahri umman bunca zaman sonra neden görmek istesin babamı? Bir şeylerin peşinde kesin! Ama ne?" Umut merakla yüzüme bakıp " sence ne istiyor olabilir?" Diye sordu. Kaşımı çattım " Bilmiyorum ama öğrenicem." Dedim netçe " Başına bela alma izem. Babanın dediği gibidir belki" dediğinde göz devirdim. " sen çok takıyorsun biraz sakin" dedi. " umut sakin olamam ya ben! Adam beni babasız bıraktı! Daha bunun hesabını vermeden babamla görüşüyor! " çantamı elime alıp " tekrardan görüşürse haberim olsun" bir şey demesine müsade etmeden odadan çıktım. Arabam binip ofisime sürdüm. Geldiğim gibi arabamı park edip indim. Bir apartman binasında ev gibi bir ofisim vardı. Merdivenlerden kendi katıma çıktığımda kapının aralıklı olduğunu gördüm. Kaşlarımı çattım. Görkemin işi işte bunlar! İçeri girip " o kapı neden açık görkem! " kapıyı sertçe kapatıp kabanımı çıkarıp astım. Salona doğru ilerledim. " kime diy-" susmam ve olduğum yerde kalmam bir oldu. Camdan dışarı bakan bir adam. kaşlarımı çatmış adama bakıyordum yüzüme baktığında yüzünü inceledim. Daha önce hiç görmediğim bir yüzdü. Esmer yüzüne bakıp kaşımı çattım. " kimsin?" Dedim sertçe. Esmer tenli ve uzun boylu bu adam kimdi tanımıyordum. Yüzüme ifadesiz bir şekilde bakarken " ofisime zorla girdiğine göre bir derdin var." Dedim. Öfkeli gözlerim yüzündeyken " Benim bir derdim yok. Bahri umman'ın bir derdi var." Dediğinde yutkunmam ile şaşkınlık yaşamam bir oldu. Bahri'nin adamlarını ofiseme yollamasına mı şaşırsam Bahriye mi sövsem bilemedim. Çantamı sertçe koltuğa atıp yüzüne baktım. Ciddi ve bir o kadar sert bakışları, yeşil gözlerimdeyken “ Ne istiyorsunuz?” Çatık kaşlarım ile yüzüne bakarken bir adım bana doğru atıp, durdu. Ellerini cebine atıp, gözlerini gözlerimden ayırmadan Bana bakıyordu. Bu sessizliği canımı sıkmıştı. “ Ne seninle, ne patronun ile uğraşamayacağım.” Masama doğru ilerleyip, bilgisayarımı açıcakken “ Kapının yerini biliyorsun.” Dedim ciddiyetle. “ Avukat hanım.” Dedi soğuk bir sesle. Kafamı kaldırıp, yüzüne baktım. Sert bakışları ile yüzüme bakıyordu. “ Patronum dediğiniz Bahri Umman’ın oğluyum.” Dalga mı geçiyordu benimle? “ Çağıl Umman.”Dedi net bir sesle. Bahri’nin tek bir oğlu vardı. Oda, şu an karşımdaki adam değildi. Bilmediğim, bir oğlu daha mı vardı?