“ คุณรับเงินนี่ไว้สิค่ะที่เหลือหนูจะทยอยหามาคืน “ แม้จะเสียดายเงินเก็บมากแต่ตอนนี้เธอก็ไม่มีทางเลือกอื่นเลยนอกจากทำใจชดใช้หนี้ที่เธอไม่ได้เป็นคนก่อ
” 2 ล้านชาติไหนจะหมด ..? ” เป็นอีกครั้งที่เขาเอ่ยถามเธอแบบนี้เขามองไม่เห็นเลยว่าเธอจะหาเงิน 2 ล้านมาคืนเขาได้จริงๆ
“ ชาตินี้แหละหนูไม่ให้ติดไปถึงชาติหน้าหรอกคุณไม่ต้องห่วง ” เด็กสาวตรงหน้าเอ่ยขึ้นด้วยความมั่นใจว่าเธอหาเงินมาคืนเขาได้แน่หากเธอได้เรียนจนจบและมีงานที่มั่นคงทำ ก่อนที่เธอจะวางสมุดบัญชีลงบนโต๊ะ
“ เสื้อผ้าเธออยุ่ไหน ”
“ ไม่ได้เอามาค่ะและหนูก็จะไม่อยู่ที่นี่ด้วย ”
“ เธอลืมไปแล้วเหรอว่าที่เธอมายืนอยู่ตรงนี้เพราะอะไร ”
“ ไม่ลืมหรอกค่ะว่าหนูคือ ของขัดดอก แต่หนูยอมรับผิดชอบหนี้ก้อนนั้นแล้วไงค่ะ ”
“ จนกว่าหนี้จะหมดเธอถึงจะออกไปจากที่นี่ได้ฉันมีสิทธิ์ทุกอย่างในตัวเธอตอนนี้ หรือจะเถียง ”
“ แต่หนูต้องทำงานนะคะ คุณจะเอาอะไรกับหนูอีก
