มารยาซาตาน

มารยาที่ 1

หัสฎี โฮเทล

ชายวัยกลางคนท่าทางภูมิฐานใบหน้ายังคงความหล่อเหลาของวัยหนุ่มเอาไว้ คุณอนันต์ หัสฎีกุลพงค์ ประธานกรรมการ และเจ้าของโรงแรมระดับสี่ดาว นาม หัสฎี โฮเทล กำลังนั่งมองใบหน้าหมองคล้ำซีดเขียวของบุรุษตรงหน้าด้วยอาการกรุ่นคิด

“เกิดอะไรขึ้นครับคุณอา ทำไมคุณอาถึงตัดสินใจขายหุ้นของคุณอามีเรื่องเดือดร้อนอันใดทำไม่บอกผมล่ะครับ เราเปรียบเสมือนเป็นครอบครัวเดียวกัน”

คุณอนันต์ เอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยนทำให้คนเป็นอารู้สึกผิดขึ้นไปอีก

“อาเองก็ไม่อยากขายหรอก แต่อามันโง่เองอาติดเงินที่บ่อน ในลาสเวกัส อาไม่มีเงินใช้หนี้ อาหนีเกือบตาย พวกมันส่งคนมาซ้อมอาพออารู้สึกตัวอีกครั้งก็อยู่ที่โรงพยาบาลแห่งหนึ่ง อาหนีออกจากโรงพยาบาลเพราะอาไม่มีเงินติดตัวเลย จะติดต่อใครก็ไม่ได้เพราะเอกสารของอาทั้งหมดอยู่ที่พวกมัน อาหนีหัวซุกหัวซุนพวกมันก็ตามล่าตัวอากันให้ควัก เดชะบุญที่อามาเจอกับมิสเตอร์ กาสเตอร์ เขาช่วยเหลืออาทุกอย่างเขายอมใช้หนี้ให้อา เอกสารทุกอย่างเอาคืนให้อาเพื่อแลกกับหุ้นของหัสฎี โฮเทล เพียง 30% ซึ่งราคาของหุ้นยังเทียบไม่ได้กับเงินที่เขาใช้หนี้ให้อา ที่สำคัญเขาเองก็ยังยอมให้อาดูแลในส่วนนี้ต่อ วันนี้ที่อามาบอกนันต์ก็เพราะอยากจะให้นันต์ทราบว่า ตอนนี้อาเป็นเพียงพนักงานคนหนึ่งของหัสฎี โฮเทล เท่านั้น ไม่ใช่หนึ่งในสามของหุ้นส่วนต่อไป”

นายมานิตย์ บอกเล่าถึงต้นสายปลายเหตุที่เขาต้องสูญเสียหุ้นของโรงแรมให้กับตระกูลกาสเตอร์ ให้แก่ท่านประธานฟังด้วยน้ำเสียงที่แสดงออกมาว่าเสียดายและก็เสียใจเป็นที่สุด คุณอนันต์ถอนหายใจออกมาอย่างไม่รู้จะทำยังไงดี เพราะท่านเองก็ทราบว่าผู้เป็นอาก็รักโรงแรมนี้มาก และที่ต้องสูญเสียหุ้นไปก็เป็นเพราะการพนัน เขาเองก็ไม่อยากจะซ้ำเติม

“เอาเถอะครับอา ไหนๆ เรื่องราวมันก็ผ่านไปแล้ว ในเมื่อทางนั้นเขาให้อาดูแลในส่วนนี้ อาก็ทำหน้าที่ของอาเถอะครับ ว่าแต่เขาชื่อว่าอะไรนะครับ”

คุณอนันต์ เอ่ยถามขึ้นอีกครั้งท่านก็อยากจะทราบชื่อเสียงเรียงนามของหุ้นส่วนคนใหม่เอาไว้บ้าง ถึงแม้ว่าทางนั้นจะไม่เข้ามายุ่งวุ่นวายกับโรงแรมก็ตามที

“เขาชื่อมิสเตอร์เทียร์รี กาสเตอร์ บีทไรท์ เจ้าของโรงแรมที่ใหญ่ที่สุดในเยอรมันนีและยังมีโรงแรมในเครือกาสเตอร์อีกกว่ายี่สิบสาขาในยุโรป รวมที่ประเทศไทยอีกสามที่ คือที่ เชียงใหม่ ภูเก็ต แล้วก็ตราด ที่ประกาศเปิดตัวอย่างเป็นทางการเมื่อไม่กี่เดือนมานี้”

นายมานิตย์ร่ายยาวถึงต้นตระกูล กาสเตอร์ให้กับบุตรหลานฟังด้วยท่าทางและแววตาที่ชื่นชมอย่างชัดเจนทำเอาคนฟังถึงกับเบิกตากว้างด้วยความคาดไม่ถึงว่าหุ้นส่วนคนใหม่จะเป็นเทียร์รี กาสเตอร์ บีทไรท์ นักธุรกิจหนุ่มชื่อดังที่ใครๆ ต่างก็ยกให้เขาเป็นคนรุ่นใหม่ไฟแรงแถวหน้าของโลกเลยทีเดียว

“อึ่ม....ผมก็เคยได้ยินชื่อโรงแรมนี้มาบ้างเหมือนกัน รู้สึกว่า ประธานกาสเตอร์ อายุยังไม่ถึงสามสิบเลยแต่ก็สามารถบริหารโรงแรมได้อย่างดีเยี่ยมแถมยังมีบริษัท เครื่องดื่มชูกำลัง สปอร์ต อัฟ ที่เขาเป็นผู้บริหารจนเป็นที่รู้จักไปทั่วโลก แต่ผมก็แปลกใจนะว่าคนมีฐานะระดับนั้น จะมาต้องการเป็นหุ้นส่วนในโรงแรมเล็กๆ อย่าง หัสฎี โฮเทลทำไม”

คุณอนันต์พูดด้วยรู้สึกสงสัยจริงๆ ซึ่งนายมานิตย์ก็ทำท่าเหมือนได้คิด

“นั้นสิ...แต่ก็ช่างเถอะ เราได้หุ้นส่วนระดับนั้นมาช่วยบริหารโรงแรมของเราน่าจะไปไกลกว่านี้แน่ อามั่นใจ”

คราวนี้คุณอนันต์ เห็นด้วยกับความคิดของผู้เป็นอาเขาเองก็อยากให้ หัสฎี โฮเทล ยิ่งใหญ่กว่าที่เป็นอยู่นี้ แม้ว่าในประเทศไทย หัสฎี โฮเทล จะอยู่อันดับต้นๆ ของโรงแรมที่ดีที่สุดในไทย แต่ด้วยภาวะเศรษฐกิจปัจจุบันทำให้หัสฎี โฮเทล มีสภาพที่ง่อนแง่นพอสมควร นี่ถ้าตระกลู หัสฎีกุลพงค์ ไม่ร่ำรวยเป็นมหาเศรษฐีแล้วล่ะก็ หัสฎี โฮเทลคงได้ปิดกิจการลงบ้าง

“แต่คุณอาบอกว่าเขาจะไม่เข้าบริหารที่เราไม่ใช่เหรอครับ”

คำถามของหลานทำให้ผู้เป็นอานิ่งคิด นั่นสินะ หากตระกูลกาสเตอร์ไม่เข้ามามีส่วนในการบริหาร ความหวังที่จะก้าวไปสู่สิ่งที่ฝันไว้คงหมดไป เพราะลำพังคุณอนันต์เองถึงแม้จะมีเงินทองมากมายในการอัดฉีดจุนเจือโรงแรมในเครือทั้งสองสาขา แต่เขาก็รู้ตัวเองดีว่าเขาๆ ไม่มีศักยภาพเพียงพอที่จะนำโรงแรมไปสู่โลกภายนอก

“ผมอยากจะคุยกับเขาครับอา ช่วยติดต่อประธานกาสเตอร์ให้ผมที บอกว่าผมมีข้อเสนอที่น่าสนใจให้เขา พิจารณา” คุณอนันต์เอ่ยขึ้นอย่างคิดไตร่ตรองแล้ว ว่าถ้าจะให้โรงแรมของเขาก้าวสู่ตลาดโลกจะต้องมีข้อเสนอที่น่าสนใจให้กับทางกาสเตอร์

“ถ้าอาอยากจะทราบข้อเสนอจะได้หรือเปล่า แต่ถ้า...”

นายมานิตย์เอ่ยอย่างเกรงใจ เมื่อนึกขึ้นได้ว่าเขาไม่มีสิทธิ์อีกแล้วที่จะรับรู้ในเรื่องของการบริหารงาน แต่คนเป็นหลานไม่คิดแบบนั้นเขายังคงให้ความเคารพญาติผู้ใหญ่ของเขาไม่มีเปลี่ยน

“ผมจะชวนเขาลงทุนโครงการหัสฎี โฮเทล ที่เกาะสายน้ำอาเห็นว่ายังไงครับ”

นายมานิตย์ถึงกับตาโต เพราะใครๆ ต่างก็ทราบว่าเกาะสายน้ำ เป็นเกาะส่วนตัวของตระกลูเทพนรากรณ์และเป็นเกาะที่สวยงามมากของจังหวัดในภาคใต้ของประเทศไทย เกาะสายน้ำอยู่ภายใต้การดูแลของอาฟารี ซึ่งเป็นบุตรสาวเพียงคนเดียวที่เกิดจากตระกูลเทพนรากรณ์

“เป็นข้อเสนอที่น่าสนใจมาก อาจะรีบติดต่อไปทางโน้นทันที แต่อาต้องขอรวบรวมรูปถ่ายของเกาะสายน้ำทั้งหมดทุกซอกทุกมุมให้ทางนั้นได้ดูด้วย รับรองเขาต้องสนใจร่วมโครงการกับเราแน่นอน”

นายมานิตย์ตอบอย่างมั่นใจ เพราะเท่าที่เขาได้สัมผัสตัวตนของตระกูลกาสเตอร์แล้ว เรื่องธุรกิจเป็นเรื่องที่สำคัญ เทียร์รี กาสเตอร์ บีทไรท์ เป็นคนฉลาด ถ้าลองได้เห็นภาพของเกาะสายน้ำจะต้องสนใจแน่

“คุณอาดำเนินงานได้เลยครับ อ้อ ผมจะให้คุณอาถือหุ้นในหัสฎี โฮเทล 10% คราวนี้ผมขอเพียงให้อาเลิกเล่นการพนันอย่างเด็ดขาดจะได้ไหมครับ”

นายมานิตย์ยิ้มทั้งน้ำตาเขาก้มลงกราบหลานชายอย่างขอบคุณ โดยที่คุณอนันต์แทบจะจับมือผู้เป็นอาไว้ไม่ทัน

“ขอบใจ นันต์ อาขอบใจ”

“ถือซะว่าเป็นการเริ่มต้นชีวิตใหม่นะครับคุณอา”

นายมานิตย์ซาบซึ้งใจเป็นอย่างมาก เขานึกถึงภรรยาและบุตรสาวที่โกรธเขามากที่ขายหุ้นให้กับคนอื่น จนไม่ยอมพูดคุยดีๆ กับเขา คราวนี้เขาคงจะได้รับการให้อภัยจากคนในครอบครัว ถึงแม้จำนวนหุ้นจะลดลงกว่าครึ่ง แต่ก็ยังมีชื่อเป็นหุ้นส่วน หัสฎี โฮเทล อยู่ดี ซึ่งข้อนี้ทำให้ภรรยาและบุตรสาวของเขาไม่น้อยหน้าใคร โดยเฉพาะ จนิสตา เธอเป็นดาราชื่อดังของประเทศที่ใครๆ ก็รู้ว่าเธอเป็นลูกของหุ้นส่วนโรงแรมดัง

“อาจะทำงานนี้ให้สำเร็จ อาจะทำทุกอย่างเพื่อให้ตระกูลกาสเตอร์ มาร่วมโครงการนี้ให้จงได้”

คุณมานิตย์พูดทิ้งท้ายเอาไว้ก่อนจะออกไปจากห้องของท่านประธาน คุณอนันต์เอนตัวพิงพนักเก้าอี้ ในสมองกำลังครุ่นคิดถึงผลได้ผลเสียจากโครงการในครั้งนี้ แต่คิดเท่าไหร่ก็มีแต่ได้กับได้ หัสฎี โฮเทล ของเขาจะต้องยิ่งใหญ่ ความฝันของเขากำลังจะเป็นจริง ความฝันนั้นก็คือจะสร้างเกาะสายน้ำให้เป็นสวรรค์บนดิน ยิ่งถ้าได้หุ้นส่วนเป็นเทียร์รี กาสเตอร์ บีทไรท์ แล้วละก็ ความฝันของเขาคงอยู่ไม่ไกลเกินเอื้อม

“คุณหญิงครับเป็นกำลังใจให้ผมด้วยนะครับ” คุณอนันต์พึมพำขอกำลังใจจากอดีตภรรยาที่จากเขาไปอย่างไม่มีวันกลับ แต่แล้วใบหน้าที่เปี่ยมไปด้วยความหวังกลับเจื่อนลง เมื่อคิดได้ว่าเขาเองไม่มีสิทธิ์อะไรเลยที่เกาะสายน้ำ แต่ในฐานะที่เขาเป็นพ่อ เขาเชื่อว่าอาฟารีคงไม่ขัดใจ เพราะที่ผ่านมาลูกสาวของเขาไม่เคยใส่ใจกับทรัพย์สมบัติเหล่านี้เลยซักนิด คุณอนันต์ยิ้มออกมาเต็มใบหน้าเมื่อคิดถึงลูกสาวสุดที่รัก อาฟารีเป็นตัวแทนความรักของเขาและอดีตภรรยา ลูกสาวของเขาเป็นเด็กดีแล้วก็น่ารักไม่เคยทำให้เขารู้สึกผิดหวังแม้แต่ครั้งเดียวถึง แม้เขาจะไม่ได้เลี้ยงดูเธอแต่เขาก็ไม่เคยละเลยยังคงดูแลเอาใจใส่ ที่สำคัญเขาคอยเฝ้ามองความสำเร็จของลูกสาวด้วยความภาคภูมิใจ