ตอนที่ 33-แสงเย็นจากโคมไฟในครัว

845 Words

ตอนที่ 33-แสงเย็นจากโคมไฟในครัว สาดลงบนเคาน์เตอร์ไม้ มือสองข้างของพายจับถ้วยชาร้อนไว้ กำไลข้อมือเล็ก ๆ กระทบเบา ๆ กับแก้ว กลิ่นหอมอ่อน ๆ ของชาอบอวลในอากาศ ทำให้บรรยากาศในบ้านไม่ตึงเครียดจนเกินไป แม้หัวข้อสนทนาจะหนักหน่วงก็ตาม ไทน์ยืนพิงขอบโต๊ะครัว ใบหน้าเข้ม แต่สายตากรุ่มกริ่มเต็มไปด้วยความเป็นห่วง เขาไล่มองพายหนึ่งรอบ เหมือนต้องการรับรองว่า พี่สาวยังปลอดภัยดีจริง ๆ ก่อนจะเริ่มพูด >“พี่พาย…ตอนนี้เขามาวุ่นวายกับพี่บ่อยไหม..?” น้ำเสียงไทน์เรียบ แต่ทุกพยางค์มีแรงกดดันแฝงอยู่ พายหลุบตาลง ยิ้มบาง ๆ แบบเอ็นดูผสมลังเล >“ก็มีติดต่อเรื่องงานบ้างค่ะ คนินเขาก็มารับส่งเอกสาร บางทีก็มาปรึกษา เรื่องหลักสูตร แต่ก็ยังอยู่ในกรอบงานนะ” เธอถอนหายใจเบา ๆ พยายามให้เสียงฟังนิ่ง เพื่อไม่ให้น้องชายต้องวิตกมากไป ไทน์ก้าวเข้ามาใกล้ จับมือพายไว้ทั้งสองข้างอย่างหนักแน่น สายตาเขาไม่นุ่มนวล แต่เต็มไปด้วยคำมั่น >“ถ้ามีอะไรไม่สบายใจเกี่ยวกับคนิน บอกผมได้เลยนะ พูดกับผมตรง ๆ ผมจะกันเขาออกจากชีวิตพี่เอง ไม่ให้มันเข้าใกล้จนพี่ต้องเสียใจอีก” คำพูดนั้นไม่ใช่แค่คำพูดหวง ๆ ทั่วไป — มีความจริงจังและความเจ็บปวดซ่อนอยู่ ในน้ำเสียง เหมือนคนที่กลัวจะสูญเสียสิ่งที่สำคัญ ที่สุดไปอีกครั้ง พายมองหน้าไทน์ นัยน์ตาเปลี่ยนเป็นอบอุ่น เธอวางมือที่กำถ้วยชาไว้ แล้วค่อย ๆ ยกมืออีกข้าง ลูบแก้มเขาอย่างเรียบง่ายเหมือนปลอบเด็ก >“ไทน์…พี่รู้ว่าห่วงไทน์พี่” เธอพูดเสียงนุ่ม >“แต่พี่อยากให้หนูเข้าใจว่า บางครั้งงานก็ต้องทำ และพี่ก็ยังต้องรักษามารยาทกับเพื่อนร่วมงานด้วย” ไทน์ขมวดคิ้ว หายใจเข้า-ออกช้า ๆ พยายามกลั่นความโกรธกับความห่วง พายอมยิ้ม คราวนี้แววตาเธอมีความอ่อนหวาน และหนักแน่นผสมกัน >“ขอบคุณนะไทน์ พี่รู้สึกอบอุ่นใจที่มีไทน์คอยปกป้อง แต่พี่ ...ยังอยากตัดสินใจด้วยตัวเองบ้าง ให้โอกาสพี่ได้จัดการสักนิด ถ้าพี่คิดว่าเขาเป็นคนที่ควรคบหา หรือถ้าพี่รู้สึกไม่ดีจริง ๆ พี่ยืนยันว่าพี่จะบอกไทน์ทันที” ไทน์กำมือแน่นขึ้น รอยยิ้มมุมปากปรากฏขึ้นเล็กน้อย เป็นรอยยิ้มที่เอาชนะความเป็นห่วง และความดื้อได้ในพริบตา >“ก็ดีครับ.. ถ้าพี่บอก ผมจะเชื่อ และถ้าพี่ไม่บอก ผมจะรู้เองแหละว่าต้องทำยังไง” เขาพูดติดตลกเบา ๆ เพื่อผ่อนอารมณ์ พายหัวเราะออกมาเงียบ ๆ แล้วเอื้อมไปจับมือไทน์อีกครั้ง ___ ตอนที่ 34 - ห้องนั่งเล่น / เย็นวันนั้น แสงจากทีวีสาดลงบนโซฟาหนังสีน้ำตาล พายเดินเข้ามานั่งข้าง ๆ ไทน์ ทั้งคู่จ้องหน้าจอ แต่เงียบสงบ พักผ่อนหลังวันที่ยาวนาน ไทน์หันไปมองพาย พลางเอียงหัวซบไหล่พี่สาว สายตาของเขาเต็มไปด้วยความผ่อนคลาย แต่ก็ซ่อนความหวงเล็ก ๆ ไว้ พายวางมือบนหัวไทน์ ลูบอย่างเอ็นดูเบา ๆ >“ไทน์…ดูหนังบนทีวีสิ...มองพี่อะไรขนาดนั้น” ไทน์ทำหน้าเหมือนยอมจำนน แต่ดวงตายังคงมองพายอยู่ลึก ๆ พายถอนหายใจเบา ๆ แล้วเอ่ยต่อเสียงนุ่ม >“อีกสองวัน… พี่ต้องไปแลกเปลี่ยนสัมมนาที่ญี่ปุ่น กับอาจารย์คนินนะ” ไทน์สะดุ้งตัวขึ้นทันที พลางหันหน้ามามองพาย >“พี่ไปกับใคร…มีใครไปบ้าง..?” เสียงเรียบ ๆ แต่เต็มไปด้วยความไม่พอใจ พายหันมาตอบ สีหน้าจริงจัง >“ทางมหาลัย...ส่งชื่อพี่กับอาจารย์คนิน.. ไปแค่สองคนค่ะ” ไทน์หน้าเข้มขึ้นทันที >“พี่…ปฏิเสธไปเถอะ...นะครับ..!” เขาพูดเสียงเข้ม แต่พยายามเก็บอารมณ์ไม่ให้ดังเกินไป พายส่ายหน้าเล็กน้อย >“ไม่ได้หรอกไทน์…ทางมหาลัยจัดเตรียมส่งชื่อ และเอกสารไปเรียบร้อยแล้ว... พี่ทำอะไรไม่ได้แล้ว” ไทน์กัดฟันแน่น สีหน้าเคร่งเครียดทันที เขาไม่พอใจ ความหวงในใจเดือดพล่าน แต่พายวางมือบนแขนเขาอย่างเบา ๆ >“ไทน์…พี่รู้ว่าหนูห่วงพี่ แต่พี่ต้องทำงาน พี่สัญญาว่าพี่จะระวังตัว... และกลับมาปลอดภัยแน่นอน” ไทน์ถอนหายใจลึก พยายามกลั่นใจให้สงบ แต่สายตายังคงมองพายตลอดเวลา พายยิ้มบาง ๆ >“คืนนี้มาดูหนังให้สนุกก่อนนะ.. พรุ่งนี้ค่อยว่ากันใหม่..เนอะ” ไทน์พยักหน้าเล็ก ๆ นั่งลงข้างพายอีกครั้ง แต่ในใจเขายังคงตึงเครียด เต็มไปด้วยความหวงและความกังวล เขาไม่อาจปล่อยให้ใครมายุ่งกับพี่สาวโดยง่าย… แม้เพียงแค่สัมมนาที่ญี่ปุ่นก็ตาม

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more