( ZÜBEYDE'NİN ANLATIMI İLE )
Koridordan mutfağa doğru yürüdüğümde, üzerimdeki altınların şıngırtısı ve deri pantolonumun adımlarıma eşlik eden sesi, konağın sabah sessizliğini yarıyordu. Makyajla kapattığım morluklarımın üzerindeki o kalın katman, benim zırhımdı. Kapıdan içeri süzüldüğümde, duruşumda ne bir acizlik ne de bir pişmanlık vardı.
Mutfaktaki bütün hareketlilik bir anlığına durdu. Çalışanlardan ve mutfakta bulunan diğer aile fertlerinden oluşan gözler, beni baştan aşağı süzdü. Beni incelemelerinin tek sebebi, evin yeni gelini olmam ve göreve bu kadar erken başlamam olabilirdi. Duruşum, "her şey yolunda" diye emrediyordu.
Çok geçmeden, herkes benim iyi göründüğümü ve görevimin başında olduğumu anlayınca, hızla işlerine geri döndüler.
Sadece Elvin’in gözlerinde farklı bir anlam
