The CEO's Worthless Wife

HINDI KO ALAM na hahantong sa ganito ang lahat. I didn't expect him to turn out this way. He is loving, caring, and sweet for the god knows how much... Pero bakit ganito ang kinahinatnan namin? Ilang beses ko tinanong ang bagay na 'to sa sarili. Dapat ba ay hinayaan ko na lang siya noon pa? I am trying my very best to be a good wife—but I get nothing but those hurtful words. Paulit-ulit kong naririnig sakanya... Púta, t4anga, malandi, at marami pang masasakit na salita na hindi ko alam kung saan niya kinuha. I tried to make up from what I did before. Pero hanggang ngayon ay hindi pa din niya ako tanggap bilang asawa. He will never accept me. "Ano ba, púta!?" Sigaw nito sa'kin at hinarap ako. Galit na galit siya. "Wala ka na ba talagang tamang gagawin, ha?!" Nandito kami ngayon sa kwarto—o kwarto ko lang. Pumupunta lang dito si Rios pag kailangan... o katulad nito. Nagwawala siya ngayon. Hindi naman... kami natutulog ng sabay. Takot nga itong madikit sakin dahil nga nakakadiri ako. Hanggang ngayon ay diring-diri pa din sa'kin ang sarili kong asawa. I am expecting him na tumabi sakin pagkatapos ng kasal o ano. Pero hindi. I expected way to high about us after we marry. Wala na talaga siyang pakialam sa'kin. Pinanlakihan ako ng mata ni Rios. "Ano!?Anong gagawin mo ngayon!? Tititigan mo na naman ba ako na parang tanga lang!?" He hissed on me. "H-Hindi ko sinasadya... T-Tinawag mo kasi ako kagabi," I explained to him. Napaatras ako noong tila umusok ang ilong nito sa galit. Maputi si Rios kaya kitang-kita ko ang pula ng mukha nito dahil sa gigil at inis sa'kin. "Kasalanan ko pa, ha?!" He shouted on me. Napayuko ako dahil sa malakas na sigaw nito. I was shaking on my feet, pero baka mainis ito lalo sakin pag napaupo ako... So I am trying my best not to cry or be weak. Don't cry, Sienna. Alam mo na lalo siyang magagalit if you will try to cry here right now! Napalunok ako noong padabog itong lumapit. Rinig ko ang hingal nitong pagalit. I was waiting for a slap, a pull in my hair—o pagduro niya sa noo ko... Pero mas nagulat ako noong damputin niya ang plantsa. My mouth opened and took a step backward. "R-Rios..." He is not like this before. Ibang-iba ang tao na kaharap ko ngayon at kasalanan ko iyon. Hindi... naman niya siguro ihahampas ang bagay na yan sakin? Nabutas ko kasi ang susuotin niya para sa meeting ngayon... Hindi ko naman sinasadya kanina... "K-Kasi... T-Tinawag–" Napapikit ako noong ibato niya ang plantsa sa tukador namin. Sa gilid ko lang banda at muntik pa ako mataaman... Napasinghap ako sa ginawa niya and thank all the God... Kasi hindi ako ang hinagisan niya ng bagay na yon. "Ano!? Sinisisi mo ba ako!?" Ulit nito sa kaninang tanong. Mabilis akong umiling at nag-angat na ng tingin para tignan siya. "H-Hindi ganon... S-Sorry..." I told him. "H-Hindi kita sinisisi. P-Please don't get me wrong... R-Rios..." "Anong sorry?! Is your sorry enough to fix this, Sienna?!" Itinapon niya ang puting polo sa mukha ko. Umiling ako. Naiiyak. Ilang beses ko na sinabihan ang sarili ko na 'wag umiyak sa ganitong pagkakataon! At mas lalo akong naiiyak dahil nga hindi ko mapigilan ang sarili na umiyak. Dapat sanayin na natin ang sarili, Sienna. Hindi na kayo katulad ng dati. Ibang-iba na. He is not the same Rios as before. That thought crashed my heart. Tila piniga ang puso ko sa naisip. Hindi ko kasi... talaga kaya tanggapin... na hindi na kami kagaya ng dati. Nagtungo si Rios sa tukador at galit na naghahanap ng damit. "Ang tanga-tanga mo. Ito na nga lang, hindi mo pa magawa ng tama!" Madiing sigaw niya sa harapan ko na tila napakalayo ko sakanya. I gather all the strength that I have to talk with him. Inangat ko ng kaunti ang tingin sakanya. "O-Okay... Ano..." Pinunasan ko ang luha. "Magp-plantsa na lang ako ng b-bago... Wag ka na magali—" Napasigaw ako noong ibato niya ang plantsa sa banda ko! Akala ko ay muli akong tatamaan pero salamin ang nahagisan noon. Nanlambot ang tuhod ko at napaupo sa sahig. Ni hindi manlang nabago ang emosyon nito. Purong galit pa din ang nasa mata niya. "Estupida, Sienna! Tapos ang lakas pa ng loob mo na mag-asawa?!" Bulyaw nito na tila halimaw. "Nakakahiya kang babae ka... Pinilit mo pa talaga ang sarili mo sa'kin? When you cannot do nothing good!? Ang alam mo lang ay sumira ng bagay! But you actually don't know anything!" Gusto kong maglaho sa sinabi ni Rios sa'kin. Tama siya–alam ko na wala akong kayang gawin na tama kung hindi ang magkamali. The two words are very ironic, but that's how Rios describes me. "P-Pwede naman ulit ako... mag-plantsa Rios..." Nahihiyang bulong ko. Tumulo na ang luha sa pisngi ko. His insult literally torn my heart into pieces. Hindi naman kasi ako pinakilos sa bahay noon at talagang pinagsisisihan ko ang bagay na 'yon. Natawa lang si Rios at tumayo sa kama. "Iyang polo nga ang gusto ko, Sienna. Tanga ka ba talaga?!" "M-May puti ka pa—" "Puta, Sienna! Hindi ka ba talaga makaintindi?!" Marahas nitong hinila sa'kin ang polo na nabutas ko. "Ito, ang relasyon namin ni Gwen," paliwanag niya at nagtagis ang bagang nito. I trembled in fear. Nangingitngit siya sa galit. Sasampalin niya ba ulit ako? Hihilahin ang buhok? Ikukulong? "H-Hindi ko naman ginusto ang nangyari sa inyo Rios—" Tumawa ito. Lalong nanggigil si Rios sa'kin at hinila ang buhok ko! "Rios!" Napangiwi ako sa sakit ng hila niya. Hila nito ang buhok ko para ilapit niya ang mukha sa'kin. Nakangiti ang lalaki. Sarkastiko... at nakakatakot na ngiti. Hindi ko na talaga siya kilala. "Anong hindi?! Dahil sa'yo, nalaglag ang anak namin ni Gwen! Ayos na sana ang lahat, Sienna! Pero anong ginawa mo?! You are such a selfish fvcking b***h kaya nalaglag ang anak namin!" Paano naman ako? Ako Rios? "B-Bakit Rios? M-May... anak din tayo... Rios.. Nalaglagan din ako ng anak—" Isang sampal ang lumagapak sa pisngi ko dahil sa sinabi. Namanhid ang pagkatao ko dahil sa ginawa niya. "Anak? Ni hindi ko nga alam kung talagang anak ko 'yon! You're such a cunning w***e! Paano mo nasabi na sa'kin 'yon?! Hindi ka ba talaga nahihiya sa kapal ng mukha mo?!" He glared on me. Pero sa'tin yon... Rios. Sa'tin. I wanted to grieve, cry, and shout too when my first child died. Pero busy ka sa pag-iyak sa anak niyo ni Gwen at saktan ako dahil pinipilit ko na may anak tayo. Ang dami kong gusto ireklamo. Isigaw. Ngunit alam kong ikakagalit lang niya iyon kaya hindi ko na sinubukan. Rios throw my head away from him. Napahiga ako sa sahig—sa wakas. Pwede na akong umiyak. Nagagalit kasi ang lalaki pag nakikita akong umiiyak. Hinatak niya ang isang pulang polo mula sa tukador. Tinanggal nito ang tuwalya at hubo ang lalaki sa harapan ko. But he didn't mind. Parang wala ako sa sahig habang nagbibihis siya. Napapikit ako... Bakit hinayaan kong humantong ang lahat sa ganito? "Kumbinsihin mo sila Mama at Papa na 'wag pumunta dito ulit. I don't like seeing them," he told me. Inaayos niya ang neck tie kahit hindi siya marunong. "Bwisit." Inis na aniya. Maya-maya ay napatigil ito sa pag-aayos at tinignan ako ng masama. "Anong hinihiga mo diyan?! Don't act like a pathetic woman! Kung meron mang nakaawa sa'ting dalawa, hindi ikaw 'yon!" He hissed in annoyance. "Hindi ikaw ang namatayan, Sienna. So stop acting right now. Nagpakasal na nga ako sayo–ang gagawin mo na lang ay maging mabuting utusan." Mabilis akong tumayo kahit nanginginig pa sa emosyon na nararamdaman. The moment he talks about what happened from the past—I should immediately act like a robot and take all the bullet. Kasalanan ko. At pag nagsalita ako tungkol sa bagay na iyon–it will no do good in me. Natataranta ako dito habang siya naman ay seryosong nakatingin sa salamin. He is getting ready for work right now. "A-Ano... gusto m-mo ba ako na ang mag-ayos ng necktie—" Bago ko pa mailapat ang kamay sa necktie niya ay mabilis na tinabig ni Rios ang kamay ko. "S-Sorry." Hingi ko agad ng tawad. "Are you fcvking kidding me?" Natawa ito at napailing. "Umalis ka nga sa harapan ko. Mukha kang katulong... Nakakainis isipin na asawa kita, tsk... At hindi pa kita inuutusan. Ilang beses ko ba sasabihin sayo na kikilos ka lang pag inutusan kita? Hindi ko kailangan ng pagkukusa mo–at mas lalong ayokong mahawakan mo ako." What he said pierced my heart. Tila may maliliit na karayom na tumutusok dito kaya napahawak ako doon just to console what I feel. Just take it, Sienna. Huwag kang sumagot. Napatingin ako sa suot na t-shirt at maluwag na shorts hanggang tuhod. Hinawakan ko ang siko at napayuko. "Labhan mo ang polo ko. Susuotin ko bukas 'yon." "S-Sige..." Tango ko sakanya. "S-Saan ka pala pupunta? Linggo bukas..." Tumaas ang kilay nito sa tanong ko. "Hindi ba ay sabi ko rin na huwag kang magtanong?" Seryosong tanong nito sa'kin. Napalunok ako sa sinabi nito. "Oo... Oo nga..." "Tandaan mo na nga 'yan. Lumiit ba ang utak mo kakakilos?" Insulto nito sa'kin at tumawa. "Gawin mo na lang ang sinabi ko para magka-silbi ka naman." Kinuha nito ang blazer niya at tinignan ako mula ulo hanggang paa. Napailing ito. "Hindi ka lang mukhang manang. You're such a worthless wife too, Sienna." Nakayuko ako noong lumabas na siya ng kwarto. I breathe in some air. Pakiramdam ko kasi ay hindi na naman ako makakahinga... Masamang atakihin ng asthma... No, Sienna... Hold on. Pumunta ako sa banyo at doon tinignan ang katawan. Namumula ang pisngi, payat, sabog ang buhok at namamaga ang mata. Tama siya... Mukha akong manang. Idagdag pa ang nangingitim kong mga pasa. Napaiyak ako dahil sa itsura. Hindi naman... Ganito dati. Hindi kami ganito. Mag-kaibigan kami ni Rios. He is sweet and caring to me. But that was all before. Sana pala, hindi na ako nangarap ng sobra. Sana, hinayaan ko siya maging masaya sa iba. Sana, hindi ako naging hibang sa pag-ibig para lang makasama siya. Kung hindi ko hinayaan ang sarili noon na ipilit ang kasal naming dalawa, baka may silbi pa ako para sa asawa ko. Kasi ngayon, I am only his worthless wife.