Fated To Love You

Simula Pigil ang hininga ko nang dumapo ang mga mata ko sa isang lalaki na nakasakay sa kanya bisikleta. I slowly bit my lips as my eyes darted at the piece of picture I was holding. Sa muling pagtingin ko sa litrato ay nagtaas ako ulit ng tingin sa lalaki. He's now fixing his bike. Nilo-lock siguro at seryoso siya roon. His eyes were a bit frowned and I was in awe while staring at him. Bumuntonghininga ako bago hinihakbang ang mga paa palapit sa kanya. As soon as he was done, I stood up in front of him with all of my confidence. Sa paglingon niya sa akin ay agad na nagsalubong ang dalawang mapakal niyang kilay. Mas humunga ako nang makita siya ng malapit. His hair is clean, just like his school uniform. Matangos ang ilong niya, itim at makapal naman ang kilay niya. And even though he's taller than me, I could still see his eyelashes. Mahaba iyon. I smiled at him. "Hi!" Mas lalo kong nakita ang kaguluhan sa mga mata niya. He looked at me, confusedly. "Do I know you?" malalim ang boses na tanong niya. Napakurap ako. I pursed my lips but my smile didn't fade. "Kumusta ka na?" "Miss, I think you got the wrong person." Agad akong umiling. "Hindi," mabilis na sagot ko. "I don't know you, Miss." Ngumiti lang ako sa kanya. "You're Levi Peterson Saavedra, right?" He frowned even more. "Yes," he simply answered. Lumawak ang ngiti sa labi ko at walang minuto na sinayang. I crossed the distance between us and wrapped my hands around him. Naramdaman ko na natigilan siya pero hindi ko na pinansin pa 'yon. Hanggang dibdib niya lang ako kaya narinig ko ang t***k ng puso niya. Happiness filled my system as I hear his heartbeat. It was beating normally. Parang gustong maiyak dahil doon. Hearing his heartbeat makes me want to cry as I remember my brother. Ngunit bago pa tumulo ang luha ko'y agad niya akong tinulak palayo sa kanya. When I saw him, he looked shock. Nasa mukha rin niya ang pagkairita at inis. "What do you think you're doing?" his voice echoed as he fixed his uniform. Napahalukipkip ako at hindi nakapagsalita. Irita siyang umalis sa harapan ko. Sinundan ko naman siya ng tingin na papalayo. I couldn't help but smile thinking that he's really okay right now. "Mabuti naman," I mumble to myself. I took as deep sighed and started walking inside the school. Sa pagpasok ko pa lang ay hindi ko mapigilang mapahanga sa eskuwalahan na ito. This is a private school and this is also my first time studying in one of the most prestigious school in Manila. I was born and grew up in Cebu. So kaya para akong bata na nawawala habang hindi napipirmi ang mga mata ko sa kakaikot sa paligid. May soccer field, basketball court, may ilang building din akong nadaan bago nahanap ang building ng mga grade 12. Siguro tig-iisa ng building ang junior at senior high school. Or maybe this building is only for HUMSS students grade 12. Nasiguro ko na mata nga ako dahil nakita ko ang Humanities and Social Science sa harapan ng building. My smile grew. I'm going to spend my senior year here now. Sana maging maayos ang lahat. As soon as I entered the building agad akong hinahanap ang office para makita ang adviser ko. Luckily, I found it just in time before the class starts. "Follow me, Ms. Montilla," mabini na sinabi ng adviser ko. Tumango lang ako at tahimik na sumunod sa kanya. All the way to our classroom, nakita ko na tahimik din ang buong hallway dahil oras na ng klase. Third floor. Room 207. Iyan ang classroom na hinintuan namin. Tahimik ang mga estudyante nang pumasok kami sa loob ng silid aralan. I heard everyone gasp in the air as their eyes landed at me. Nahiya tuloy ako kaya napayuko ako ng kaunti. "May bago," rinig ko na bulungan. "Everyone, before we start our class, let's meet our new student," Mrs. Delos Reyes said, our adviser. Tumingin siya sa akin at marahan na ngumiti. "come here, Hija. Introduce yourself." Sinunod ko ang sinabi niya. Agad akong lumapit sa kanya. There's a white teacher lectern in front of the glass. Pinagsiklop ko ang mga kamay at tumingin sa mga magiging kaklase ko ngayong senior. I smiled but I suddenly stopped when I saw Levi. Nasa dulong upuan siya. Matangkad siya kaya agad ko siyang nakita. He is also sitting properly. His face is cold. Kahit ang mga mata niya'y malamig din. "Astraea?" Agad na napunta kay Ma'am ang tingin ko. Napahalukipkip ako sabay kagat ng labi. Muli akong tumingin sa harapan at ngumiti. "Hello, everyone! I am Astraea Ilyse Montilla and I'm from Cebu. This is my first time here in Manila so I hope we can all be friends." masigla na sinabi ko sa kanila. "Is that it?" tanong ni Ma'am. Tumingin ako sa kanya. "Po?" She smiled. "May iba ka pa bang sasabihin?" "Meron po." "Go ahead." My eyes stopped at Levi's. Nakita ko na nakatingin din siya sa akin. Ngayon nga lang nakakunot na ang noo niya. I smiled at him, making him frown even more. "Levi Peterson Saavedra, I hope we can get along," I said those words while staring at him with my wide smile. Nakita ko ang gulat sa mga mata niya at narinig ko rin ang mga kaklase ko naghiyawan. He rolled his eyes at me and shook his head in disbelief. "Do you know each other?" Mrs. Delos Reyes asked. "Yes." "No." Everyone stop. Mukhang naguluhan sa sabay naming sagot ni Levi. Pero Hindi nawala ang ngiti sa labi ko. "I don't even know her, Ma'am," maboritone na dinagdag niya sabay muling ikot ng mga mata sa inis. "Pero kilala kita." "Ayon, oh!" narinig ko ang asaran ng mga kaklase namin. Narinig ko ang teacher namin na tumawa ng mahina. I pursed my lips while I saw Levi gritted his teeth. "Okay, let's stop this. Astraea, you may go and sit beside Seren." Dalawa lang ang bakante na upuan. Sa tabi ni Levi at sa harapan niya. May babaeng nakaupo roon na maikli ang buhok. I tilted my head towards Ma'am Delos Reyes. "Ma'am, can I sit beside Levi?" marahan na tanong ko. Mas naghiyawan ang mga tao sa loob ng classroom. They also started teasing us too. Agad naman silang sinaway ni Ma'am. "Ma'am, upuan 'to ni Arthur!" malakas na sinabi ni Levi. Tila tutol sa gusto kong mangyari. "Astraea can take his seat." "Ma'am!" bakas ang pagkairita sa mukha ni Levi ngayon. "Ma'am, dito na lang si Arthur sa tabi ko," ani naman ng babaeng nasa harapan ni Levi. Maybe she's Seren. Ma'am Delos Reyes smiled. "It's settled, then. Astraea, go and take a seat now." My smile grew. Agad naman akong naglakad papunta sa upuan ni Levi. Nakita ko ang inis sa mukha niya. Based on his expression, ayaw niyang makatabi ako. Baka nga iniisip na niya na baliw ako. Sa ginawa ko pa naman kanina. I really looked like a crazy for hugging him. Eh, hindi naman niya ako kilala. Well, it doesn't matter because I know him. Pagkatapos kong ilagay ang bag ko ay agad din akong umupo sa tabi niya. Maayos ang tindig niya kahit na nakaupo siya. Poker face ang mukha at nakatingin lang sa harapan. A beam smile plastered on my lips as I scanned his face again. He's handsome as hell. Kahit na nakatagilid siya, hindi alintana nito ang kagwapuhan niya. His side face card is perfect. Nakangiti ako na nakatingin sa kanya nang lumingon siya sa akin. Nagsalubong ang kilay niya sa akin. "Are you crazy?" He asked as he stared at me. Ngumiti ako. "Hindi." "Then, stop staring at me like an idiot!" Mas lalo akong ngumiti. "Let's be friends," mabilis na sinabi ko. Nag-isang linya na ang makapal niyang kilay. He stared at me for a second before he shook his head in disbelief. "You are indeed crazy." "Gusto ko lang naman maging kaibigan ka," bulong ko dahil nagsimula nang magturo ang guro namin sa harapan. Tinanggal niya ang tingin sa akin at sa harapan tumingin. Hindi na siya nagsalita buong klase namin. Napanguso tuloy ako habang saglit na tumitingin sa kanya. Not even a single glance hindi niya ginawa sa akin. Ang hirap naman pala maging kaibigan niya. Akala ko mabait siya dahil maamo ang mukha niya sa litrato na meron ako. Hindi pala. Bumuntonghininga ako nang matapos ang klase namin nang araw na 'yon. He immediately fixed his things before he stormed out. "I guess, kailangan ko ng mahabang panahon para maging kaibigan siya," mahinang bulong ko sa sarili habang pinapasok ang notebook sa loob ng bag. Iyon nga yata talaga ang kailangan ko. I will do everything— anything just to be close with him! Sa paglabas ko sa classroom namin siyang pagtunog naman ng cellphone ko. I grabbed it from my pants and immediately answered Mrs. Saavedra calls. "Hello po, Ma'am?" agad na bungad ko sa kanya sa kabilang linya. I heard her sighed. "Astraea, Tita na lang ang itawag mo sa akin." Napalabi ako. "Sorry po…" I cleared my throat. "Tita." "I like it." Hindi ko mapigilan na matuwa. I'm really glad that the Saavedra family took me into their home. Hindi ko naman sila kilala, pamilya ko lang, pero hinayaan nila sa bahay muna nila ako tumira habang nasa Manila ako. I don't know anything here in Manila. Kagabi lang ako dumating at sa isang hotel ako nag-stay. Ngayon, sa bahay na nila ako titira. "Anyways, Hija, baka ma-late kami ng uwi ni Tito mo. Nandoon naman si Levi at ang mga katulong sa bahay. And I already arranged your room there." "Thank you very much, Tita." Pasalamat talaga ako at mabait sila. "It's nothing, Astraea. This is at least we can do sa tulong na nagawa ng Kuya mo sa amin." I bit my lips. Malungkot akong napangiti pagkatapos. "Pero salamat pa rin po," ani ko. "Uwian niyo na, ‘di ba? Kasabay mo ba si Levi?" Napahinto ako. "Hindi po, eh. Ako na lang po ang uuwi. Magta-taxi na lang po ako." "Are you sure? Do you want me to fetch you? Magpapadala ako ng driver." Umiling ako kahit na hindi niya nakikita. "Hindi na po. Kaya ko naman po. Saka alam ko naman na po ang address niyo." "Okay. Just text me when you get home, okay?" "Okay po." When the call stops. Agad ko ring binalik ang cellphone ko sa bulsa. Lumabas ako ng school at mabilis na sumakay sa taxi. Hindi naman ako nahirapan na nahapin ang bahay ng mga Saavedra dahil sa mismong tapat ako ng mansyon binaba ng taxi na sinakyan ako. Pagkatapos kong magbayad ay agad akong lumabas sa taxi. My mouth fell open as I saw their mansion. There's a huge double doors gate and a security guard. Gate pa lang ang nakikita ko pero alam kong maganda na ang loob nito. "Astraea po," pakilala ko sa security nang makalapit ako. Ngumiti ito sa akin. "Napaalam na po kayo ni Madam Leanna. Pasok na po kayo." A smile plastered on my lips. Binuksan niya ang gate at pumasok naman ako agad. Sa pagpasok mo sa loob may pathway kang dadaanan. Sa gilid nito may mga halaman at bulaklak sa gilid. Bumungad sa akin ang malaking bahay ng mga Saavedra. It's a modern mansion. Black ang exterior design nito. Dalawang palapag din ito. Humigpit ang hawak ko sa maleta na dala at tuloy na naglakad sa front door ng mansyon. Sa gilid ng pinto, may doorbell. I immediately pressed it and waited for someone to open it. Hindi rin naman nagtagal at may nagbukas ng pinto. Bumungad ang mukha ni Levi sa harapan ko. My smile winded and his eyes winded too. Umawang ang labi niya sa gulat. Malamang. "Ikaw?!" his voice echoed as he pointed at me. "Hi!" I greeted him. "What are you doing here?!" sigaw niya ulit. Ngumiti ako ng malawak. "Dito muna ako sa inyo titira habang nag-aaral," I simply answered him. "What?!" Ngayon kita ko na inis, irita at gulat sa mukha niya. Well, sinong hindi magugulat eh magkakasama kami sa iisang bahay? Maybe for him, this is a bad dream but for me? Hindi. Kasi alam kong mas mapapabilis na maging kaibigan ko siya. So, this wasn't bad at all. I giggled because of what I thought.