เขาเดินเข้ามาในห้องแกล้งทำเป็นไม่พูดอะไรและเดินไปนั่งที่โต๊ะทำงานของพี่ออโต้ หยิบแฟ้มงานขึ้นมาแกล้งเปิดดู
“พี่ออสตินจะกลับกี่โมงค่ะ”
“อีกสักพักเราง่วงก็เข้าไปนอนก่อน ด้านนั้นเป็นห้องนอน เข้าไปดูสิ”
“น้อยกลับก่อนดีกว่าค่ะ เกรงใจพี่ออโต้”
“เกรงใจอะไรให้พี่โทรไปฟ้องพี่ออโต้ไหม ว่าเราใช่คำว่าเกรงใจกับพี่ออโต้”
“พี่ออสตินจะขี้ฟ้องทำไมละคะ”
“เราไม่ขี้ฟ้องเลยเนอะ”
“น้อยเปล่าฟ้องสักหน่อย แค่ชมว่าห้องทำงานพี่ออโต้สวยแค่นั้นฟ้องตรงไหนคะ”
“หึ! ฉลาดไปนะเจ้าน้อย หวงพี่ก็บอกมาตรงๆ รู้ไหมว่าผู้หญิงคนนั้นเขาชวนพี่ไปต่อกับเขาคืนนี้”
“พี่ออสตินไม่ไปหรอกค่ะ”
“เราแน่ใจได้ไง” ออสตินพูดพร้อมกับมองหน้าคนตัวเล็ก
“เพราะถ้าพี่ไปกับเขา น้อยก็จะกลับกับพี่คอปเตอร์”
“ว่าไงนะ” ออสตินถึงกับเสียงสูง
“ตามนั่นค่ะ”
“ใครจะยอม นี่เราเห็นมันด้วยเหรอ”
“เห็นค่ะ กำลังจะทักlineไปหาพี่คอปเตอร์เลยเชียว”
“อย่าล้อเล่นก
