Birinin çok uzaklardan bana seslenmesi ile zihnim kendine gelmeye başladı. O kadar boğuktu ki ses, tanıyamıyordum. Nihayet gözlerim yavaş yavaş açılmaya başladı. İşte tam o anda gördüm Zeno'yu. Endişeli grileri üzerimde dolaşıyordu.
-"İyi misin bebeğim. Konuş benimle." Ancak konuşacak halim yoktu. Üstelik midem o kadar çalkalanıyordu ki. Baş dönmemi umursamadan yattığım yerden fırladım. Başıma sarılı havlu yere düştü. Üzerimde göğsümden dizlerimin üstünde biten bir havlu vardı. O da düşmesin diye ucumdan tutup banyoya koştum. Kapıyı neredeyse çarparak kapatıp klozetin kapağı zor bela açtım. İçimde ne var ne yoksa kustum. O sırada kapı açıldı. Zeno banyoya girmiş saçlarımdan tutarak sırtımı sıvazlıyordu. Gitmesi için karnından ittim lakin o bırakmadı. Boş mideyle öğürmekten içim dışıma çık
