Gözlerim kocaman olmuş bir halde doktora döndüm. Kahverengi gözleri sanki kendi bebeği olacakmışcasına mutlulukla parlıyordu.
-"Hayır olmaz." lafı çıktı ağzımdan. Yavaşça sandalyeden ayağa kalktım.
-"Olmaz." Doktorun kaşları çatıldı benim tepkimle. Şaşırmıştı. Hangi kadın anne olacağı için böyle tepki verirdi ki. Ama ben verirdim. Ben şuan bir bebek için hazır değildim. Daha 21 yaşında bir kadın olarak hemde hiç. Ve en önemlisi de bu durumdayken... Biz bu durumdayken, ben Zeno ve abilerime öfke doluyken kesinlikle olmazdı. Olmamalıydı.
-"Bizi biraz yalnızca bırakır mısınız?" Zeno'nun doktordan ricası üzerine adamcağız hızla odadan çıktı. Önüme dizini kırıp çömeldi.
-"Bunun benim için ne kadar güzel bir haber olduğunu tahmin ediyorsundur. Ama senin için değil anlaşılan." Mavilerimi gri
