My Stubborn Princess (SPG)

Chapter #19. Double Date

Isang Matamis na Double Date sa Paris

Sa mapayapang gabi ng Paris, naglalakad ang apat sa makikitid na kalsada ng Montmartre. Ang mga ilaw mula sa mga lumang lampara ay nagbibigay ng gintong liwanag sa cobblestone na daan, habang ang amoy ng bagong lutong tinapay at mainit na kape ay lumulutang sa hangin.

Nangunguna sa paglalakad sina Evie at Lexi, magkahawak-kamay at walang pakialam sa mundo. Huminto sila saglit upang panoorin ang isang street performer na tumutugtog ng gitara. Napangiti si Lexi nang biglang hinila siya ni Evie para sumayaw. “Ang cheesy mo talaga,” natatawang sabi ni Lexi.

Ngumiti si Evie. “Eh ano? Basta ba ikaw ang kasayaw ko, ayos lang.” Sa likuran nila, dahan-dahang naglalakad sina Stella at Kris, parehong may hawak na ice cream. May konting espasyo sa pagitan nila, pero ang tensyon sa ere ay ramdam na ramdam. Napatingin si Kris kay Stella at maloko itong ngumiti. “Alam mo, kung titigan mo pa ‘ko nang ganyan, baka isipin kong may gusto ka sa’kin.”

Nilingon siya ni Stella, isang makahulugang ngiti ang gumuhit sa labi niya. “Eh paano kung totoo?”

Napasinghap si Kris, hindi inaasahan ang sagot. Pero bago pa siya nakasagot, tumalikod na si Stella at kunwaring tumingin sa isang panaderya. Natawa si Kris habang umiling. Papatayin ako ng babaeng ‘to.

Pagdating nila sa isang maliit at romantikong café, pinili nila ang isang mesa sa labas, sa ilalim ng mga ilaw na parang bituin. May tumutugtog ng biyolin sa malapit, nagbibigay ng perpektong background music para sa gabing iyon.

Habang sweet na nagsusubuan ng macarons sina Evie at Lexi, tahimik lang sina Stella at Kris. Pinagmamasdan ni Kris si Stella, na walang kamalay-malay na iniikot ang kutsarita sa kanyang kape. “Alam mo,” basag ni Kris sa katahimikan, “hindi ako usually kinakabahan sa mga ganitong sitwasyon, pero parang may epekto ka sa’kin.”

Napataas ng kilay si Stella. “Talaga? Ang smooth na Kris kinakabahan?”

“Totally. Delikado ka.”

Ngumisi si Stella bago dahan-dahang uminom ng kape. “Mabuti naman.”

Habang lumalalim ang gabi, nagdesisyon silang magtungo sa tuktok ng Montmartre, sa harap ng Sacré-Cœur. Mula roon, tanaw ang buong Paris na kumikislap sa dilim. Umupo sina Evie at Lexi sa isang bench, habang si Stella at Kris ay tumayo malapit sa gilid, pinagmamasdan ang lungsod. “Ang ganda talaga ng Paris,” mahina ngunit puno ng paghanga na sabi ni Stella.

Tumingin si Kris sa kanya. “Oo, pero mas gusto ko ‘tong moment na ‘to.”

Napalingon si Stella, ang puso niya ay biglang bumilis ang t***k. “Kung ganun… dapat may gawin ka tungkol dito.”

Hindi na nagdalawang-isip si Kris. Inabot niya ang isang hibla ng buhok ni Stella at marahang itinabi bago dahan-dahang inilapit ang kanyang labi. Nang maglapat ang kanilang mga labi, parang tumigil ang oras—malambot, mainit, at puno ng damdamin.

Napangiti sina Evie at Lexi habang pinapanood sila. “Finally!” tawang sabi ni Evie.

Napailing si Stella pero hindi na maitago ang ngiti. Si Kris naman ay nagtagumpay sa pagpapaamo sa kanyang puso.

Sa gabing iyon, sa ilalim ng mga ilaw ng Paris, naganap ang isang kwentong pag-ibig na kailanman ay hindi nila malilimutan.

Matapos ang matamis na halik nina Stella at Kris, nanatili silang magkatitig na parang silang dalawa lang ang tao sa buong Paris. Ang mga ilaw ng lungsod ay kumikislap sa malayo, pero mas maliwanag pa ang kislap sa mga mata ni Kris nang makita niyang namumula si Stella.

“Okay ka lang?” tanong ni Kris, bahagyang nakangiti.

Huminga nang malalim si Stella, pilit na itinatago ang tuwa sa kanyang mukha. “Hmm, hindi ko alam… Baka kailangan mo akong halikan ulit para makasigurado.”

Napangiti si Kris bago muling inilapit ang labi kay Stella, pero bago pa magtagpo ang kanilang mga labi— “Hoy, tama na ‘yan! Magtira naman kayo para sa kasal!” sigaw ni Lexi, sabay tawa.

Napaatras si Stella at sinamaan ng tingin ang kaibigan, pero hindi niya napigilang matawa. Si Kris naman ay umiling lang, sinasabay ang tawa kay Evie at Lexi. “Ewan ko sa inyo,” sabi ni Stella, kunwaring inirapan ang dalawa. “Napaka-epal.”

Bumalik sila sa café para magpahinga, umorder ng mainit na tsokolate at mga panghimagas. Habang nagkukwentuhan, biglang may lumapit na matandang Pranses na lalaki, may dalang maliit na harmonica.

“Para sa mga nagmamahalan,” aniya bago nagsimulang tumugtog ng isang lumang awitin tungkol sa pag-ibig.

Evie at Lexi, na sanay nang maging sentimental, agad na sumandal sa isa’t isa, ninanamnam ang musika. Samantalang si Stella, kahit na nahihiya, naramdaman niyang hinawakan ni Kris ang kanyang kamay sa ilalim ng mesa. Hindi siya umatras. Sa halip, hinigpitan niya ang hawak dito.

“Teka,” bulong ni Stella kay Kris. “So, ano tayo ngayon?”

Ngumiti si Kris, iniangat ang kanilang magkahawak na kamay. “Siguro, pwede na nating sabihin na nililigawan na talaga kita.”

Napangiti si Stella, nag-aalangan pero kita sa mukha ang saya. “Hmm… siguro nga.”

“‘Siguro’ lang?” tanong ni Kris, kunwaring nagtatampo. Tumawa si Stella. “Sige na nga, oo.” Napangisi si Kris at marahang hinalikan ang likod ng kamay ni Stella, isang galaw na nagpabilis lalo ng t***k ng puso nito.

Habang nagtatagal ang gabi, nagdesisyon silang maglakad-lakad pa. Sa tabi ng Seine River, nagkaroon ng tahimik na sandali—walang ingay maliban sa mahihinang bulungan at pagtawa nila. “Ito na yata ang pinakamasayang gabing naranasan ko,” bulong ni Lexi habang nakasandal sa balikat ni Evie.

“Tama ka,” sagot ni Evie. “At sigurado akong masusundan pa ‘to.” Naglakad sila nang magkahawak-kamay, ang puso nilang puno ng saya at pagmamahal. Sa Paris ang lungsod ng pag-ibig at isang bagong kwento ng pagmamahalan ang nagsimula.

Habang naglalakad sila sa tabi ng Seine River, masaya at puno ng lambingan ang apat. Ang Parisian night ay malamig pero hindi iyon alintana nina Evie at Lexi na mahigpit na magkahawak-kamay, habang sina Stella at Kris naman ay panay ang landian, mas malapit na ngayon kaysa kanina.

Ngunit ang payapang gabi ay biglang nagbago nang may dalawang estranghero—isang lalaking may mapanuksong ngiti at isang babaeng may matamis na titig—ang lumapit sa kanila.

May Lumapit kay Evie… Habang abala si Lexi sa pagkuha ng litrato ng ilog, biglang may lalaking Pranses na lumapit kay Evie. Matangkad ito, guwapo, at mukhang sanay sa pambobola.

“Bonsoir, mademoiselle,” bati nito, kasabay ng isang mapanuksong ngiti. “Ikaw ang pinakamagandang babae na nakita ko ngayong gabi.” Medyo nagulat si Evie, pero sanay na siya sa ganitong sitwasyon. “Uh, salamat?” sagot niya, halatang walang interes.

Ngunit bago pa makasagot ang lalaki, bumalik si Lexi at nakita ang eksena. Agad siyang tumayo sa harap ni Evie, nakataas ang isang kilay. “Sino ‘to?” malamig na tanong ni Lexi, ang boses ay puno ng pagseselos. Ngumiti ang lalaki, tila hindi alintana ang tensyon. “Ah, kaibigan lang, mademoiselle. Nagpapakilala lang ako sa magandang kasama mo.”

Tumawa si Lexi, pero halata sa kanyang mata na hindi siya natutuwa. “Kaibigan? Hindi niya kailangan ng bagong kaibigan.” Hinila niya si Evie palapit at mariing hinalikan ito sa labi—isang matamis, madiin, at walang alinlangang halik na nagsasabing, “Akin siya.”

Nagulat si Evie, pero hindi rin niya mapigilang mapangiti. Samantalang ang lalaki? Napakamot ito sa ulo at tuluyang naglakad palayo.

“Hmm, Lexi…” bulong ni Evie, nakangiti. “Selos ka ba?”

“Hmph. Hindi ako nagseselos,” sagot ni Lexi, ngunit kita sa kanyang mukha na kabaligtaran ang totoo. Napatawa si Evie, hinaplos ang pisngi ng nobya. “Awww, ang cute mo kapag ganyan.”

Samantala, Kay Stella…

Habang tahimik na naglalakad sina Stella at Kris, biglang may isang magandang babae na lumapit sa kanila. May hawak itong sketchbook at mukhang isang artist. “Patawad sa abala,” wika ng babae sa French accent, “pero ang ganda mo. Pwede ba kitang iguhit?”

Nagulat si Stella, lalo na nang makita niyang diretso siyang tinititigan nito na para bang isang obra maestra. “Uh… ako?” tanong ni Stella, tinuturo ang sarili. Tumango ang babae, ang mga mata puno ng paghanga. “Oo. May kakaiba kang ganda, parang isang klasikong pintura.” Bago pa makasagot si Stella, biglang nagsalita si Kris, ang boses malamig. “Uh, pasensya na, pero busy siya.”

Lumingon si Stella kay Kris, nagulat sa tono nito. Kitang-kita niya ang naniningkit nitong mga mata at ang bahagyang pagtikom ng panga. “Ah, sige, naiintindihan ko,” sagot ng babae, pero bago ito umalis, nag-iwan pa ito ng isang matamis na ngiti kay Stella. Pagkaalis ng babae, tahimik lang si Kris, halatang inis.

“Uy,” sabi ni Stella, nakangiti habang tinutulak nang bahagya si Kris. “Selos ka?”

“Hindi ako nagseselos,” sagot ni Kris, pero hindi siya makatingin nang diretso.

“Talaga?” tanong ni Stella, lumapit nang bahagya. “Kasi parang nagseselos ka.”

Hindi na kinaya ni Kris at tumingin kay Stella, ang mga mata seryoso. “Okay, fine. Ayoko lang kasi na may ibang humahanga sa’yo nang ganyan.” Napangiti si Stella, natawa nang bahagya. “Hmm… cute mo kapag nagagalit.”

Bago pa makapagsalita si Kris, hinawakan ni Stella ang kanyang mukha at mabilis itong hinalikan—isang banayad, pero mapanuksong halik.

“Para di ka na magselos,” bulong ni Stella matapos ang halik, sabay kindat.

Napatahimik si Kris, halatang hindi inaasahan ang ginawa ni Stella. Pero sa loob-loob niya? Hindi niya mapigilan ang ngiti. At sa gabing iyon, sa ilalim ng ilaw ng Paris, napagtanto nina Lexi at Kris—kahit gaano pa karaming tao ang lumapit kina Evie at Stella, sa huli, sila pa rin ang pipiliin ng mga babaeng mahal nila.