"Bu kadar mı ya?! Sizin için, senin için bu kadar mı?! Asım öldü. El kadar bebe öldü!"
Sesinin titremesine izin vermeden sustu.
"Biz de üzülüyoruz Mustafa. Ne yapalım?" Dedim gözlerimi iri kahverengi gözlerine dikerken.
Mustafa dalga geçer gibi imayla başını salladı.
"Tabi... Doğru. Ne yapalım? Tarla verelim. Evlenelim, tarlalarla gözlerini boyayalım. Cana karşılık toprak vaâd edelim. Sonra da rahata erelim!" derken aramızdaki son adımları da kapattı, sinirli solukları havayı dövüyordu.
"Değil mi lan?! Sizin kafanızdakileri okuyamayacak kadar aptal mı sandın sen beni! Evliliğini lütuf olarak sunduğunu gözlerinden okuyorum ben Dildâr."
"KABUL ETMESEYDİNİZ! ETMESEYDİNİZ KABUL! BEN SADECE TEKLİF ETTİM, BABAN DA ATLADI KABUL ETTİ! İSTEMİYORUM DESEYDİN! ZORLA NİKAHIMA ALACAK HALİM Y
