"Kayanin mo, wala pa yan sa kalingkingan ng paghihirap ng kapatid ko sayo." Ngumiti lang ako sa sinabing iyon Ate Beatrice, tanggap ko naman na hindi talaga nila ako madaling mapapatawad dahil sa mga ginawa ko kay Amber pero nagpapasalamat pa rin ako dahil binigyan nila ako ng pagkakataon na patunayan ang sarili ko sa kanila.
"Oo ate, kakayanin kong maghintay at magtiis para sa kanila ng anak ko."
"Huwag mo na sanang sayangin ang chance na ibinigay sa iyo nila papa, pinaka ayaw nila ay ang masaktan kaming mga anak nila kaya sana natuto ka na sa mga pagkakamaling nagawa ko, sana talagang narealize mo na kung gaano mo kamahal ang kapatid ko." yumuko lang ako at marahang tumango hanggang ngayon kasi ay nahihiya pa rin ako sa kanila, nilalakasan ko lang talaga ang loob ko para masilip man l
