Güneş ve Mirza salondaki geniş kanepede ayaklarını uzatmış yan yana oturuyorlardı. Mirza kucağındaki lap topuna odaklanmış gözünü ekrandan ayırmazken Güneş onun yüzünü süzüyordu. Arada yeni çıkmaya başlayan sakallarının oluşturduğu pürüzlere dokunuyordu. İkisi de konuşmuyordu. Odadaki tek ses, arada sırada dokunulan klavyeden çıkan tıklama sesiydi
Farklı semtlerdeki evlerin fotoğraflarına bakan, açıklamalarını okuyan Mirza, ekranı Güneş’e çevirerek “Buna bir bak, nasıl sence?” diye sordu. “Boğaza bakan harika bir manzarası var. Oda sayısı tam ihtiyacımıza göre. Bahçesi de oldukça geniş görünüyor.”
Güneş, kocasının heyecanını kırmak istemediği için düşüncelerini sakladı. İlgisiz görünmemeye çalışarak, hafifçe gülümseyip “Güzel görünüyor,” dedi. Ancak, konuşmasını bu kadarla sınırladı. Mir
