Couldn't love me if you tried : เพราะผมมันเลว [ พีพี + ขนมหวาน ]

พีพี สวัสดีครับผมเอง พี ทุกคนอาจจะรู้จักผมแล้วจากเรื่องของไอ้ทัพหน้าและน้องสาวสุดที่รักของผมเอง ผมเป็นคนรักและหวงน้องสาวมาแค่ไหนทุกคนคงรู้ "เฮียได้ตัวคนที่ตบและทำร้ายคุณหนูเล็กแล้ว"เสียงของไอ้ต้นทำผมละสายตาจากหน้าจอคอมทันที "มันเป็นใคร"ผมถามเสียงเรียบ "ผู้หญิงของเฮียนั่นแหละ"ของกูที่ไหนกูไม่เคยคบใครจริงจัง "ไอ้ต้นอย่าเรียกพวกนั้นว่าผู้หญิงของกู"ผมก็แค่สนองความต้องการของพวกเธอแค่นั้น และผมไม่ชอบให้ใครมาก้าวก่ายชีวิตส่วนตัวของผม "แล้วเฮียจะเอายังไง"ผมลุกจากเก้าอี้เดินนำไอ้ต้นไปยังห้องที่ขังพวกเธอไว้ผมเดินเข้ามาในห้องที่มีผู้หญิงสามคนถูกมัดมือนั่งเรียงกันอยู่ "พี่พีช่วยหนูด้วย"หึ ผมยิ้มให้เธอแล้วนั่งลงตรงข้าม "กล้าดียังไงมาแตะต้องน้องสาวของกู"ผมถามพวกเธอ ไม่ต้องตกใจครับไม่ต้องกลัวด้วย "นะ น้องพี่พี ใครคะ"ผมเบื่อความใสซื่อของพวกนี้จริงๆ "แล้วพวกเธอตบใคร"ไอ้ต้นถามขึ้น "อีเด็กนั่นน้องพี่พีหรอ"เรียกน้องผมอีเลยหรอ "น้องกูมีค่ากว่าพวกมึงเยอะ กูไม่เคยทำน้องกูเจ็บแม้แต่น้อยแต่พวกมึงกลับทำน้องกูเจ็บ จะให้กูทำยังไงกับพวกมึงดีวะ" ผมร่ายยาว หึ กลัวจนสั่นเลยหรอครับ "พวกเราขอโทษค่ะ นึกว่าเธอจะมาแย่งพี่พีไปจากหนู”ผมเงียบก่อนไอ้ต้นจะพูดแทนผม "เฮียเคยบอกแล้วใช่มั้ยว่าเขารักน้องสาวของเขามาก พวกมึงก็รู้ถ้ามีสมองสักนิดพวกมึงไม่ต้องมานั่งแบบนี้หรอก"ไอ้ต้นมันก็ชั่วพอๆกับผมแหละครับ "ปล่อยพวกเราไปเถอะค่ะ"เสียใจผมไม่ได้ใจดีขนาดนั้น "คงไม่ได้คนที่กล้าทำน้องกู โทษคือตายเท่านั้น"ผมบอกแล้วยิ้มให้พวกเธอ "แกมันเลว ไอ้เลว"จะตายแล้วยังปากเก่งอีก "ก็ไม่ได้บอกว่ากูเป็นคนดีนี่"ผมตอบกลับไป "ไอ้ต้นกูยกให้มึงจัดการ"ผมบอกไอ้ต้นที่ยืนยิ้ม "อ้อ มือไหนนะที่ตบน้องกู"ผมหันกลับมาถาม ไอ้ต้นชี้ไปทางมือขวาของผู้หญิงที่นั่งริมสุด ปัง!!! "ฝีมือกูตกไปว่ะไอ้ต้นกูเล็งที่มือแม่งเสือกโดนกลางหน้าผากเลย"ผมเดินยิ้มออกจากห้องปล่อยให้ไอ้ต้นจัดการต่อ "เฮียแม่งโลกไม่สวยเลย"ไอ้ต้นตะโกนไล่หลังผม กูสองมาตรฐานแบบชัดเจนครับ นั่นแหละครับบทลงโทษของคนที่กล้าแตะต้องน้องสาวผม ผมรักและดูแลเธออย่างดีและตอนนี้ก็มีไอ้ทัพมาดูแลเพิ่มอีกคนแต่ไม่ใช่ว่าผมปล่อยน้องเลยนะไม่มีทางผมเองก็ยังคอยไปเฝ้าน้องอยู่บ่อยๆจนไอ้ทัพด่าแล้วด่าอีกแต่ผมไม่สนส่วนเรื่องสาวๆตอนนี้ก็ไม่มีหรอกครับ ผมเองไม่ได้รักหรือชอบใครเป็นพิเศษ "ไอ้พีวันนี้มึงจะไปไหน"น้องเขยผมเอง "ไม่บอกมึงเป็นพ่อกูไง"ผมทะเลาะกับมันทุกวันสงสัยติดเป็นนิสัยแล้ว "เรื่องของมึง แล้วเรื่องผู้หญิงคนนั้น"มันก็ยังไม่จบอีกเนาะ "ไอ้ทัพจะอะไรกันนักกันหนาวะ"เรื่องส่วนตัวของผมมันรู้หมด "กูว่ามึงรีบไปจัดการให้เรียบร้อยนะไอ้พีก่อนที่เมียกูจะรู้"น้องเชื่อผมจะตาย "เออ พูดมากนะมึง"วันนี้วันหยุดผมอยู่บ้านไม่ได้ไปไหนไอ้ทัพเองก็เฝ้าเมียสงสัยกลัวหาย "แล้วเรื่องใบ....."ผมไม่รอให้ไอ้ทัพพูดจบหรอกครับ "หยุดพูดได้แล้วไอ้ทัพไม่รักก็คือไม่รักมึงไม่เข้าใจหรอ"ผมเริ่มหงุดหงิด "แต่มึงไม่ควรให้ความหวังเขาตั้งแต่แรกนะไอ้พี"เสนอมากูก็สนองกูผิดตรงไหน "ตอนนั้นกูไม่รู้ว่าเป็นเพื่อนน้องกูนี่ ถ้ากูรู้กูก็ไม่เอา"ผมตอบมันไป "ไอ้เชี้ยพี มึงนี่มัน"ไม่ต้องชมกูครับมึงกับกูพอกัน "จัดการให้เรียบร้อยนะเพราะถ้าเมียกูรู้เรื่องมึงกับกูได้ไปอยู่คอนโดถาวร"ไม่มีวันนั้นไอ้ทัพ "กูอยากกินขนมหวาน"ผมยิ้มให้มันแล้วมันก็เดินส่ายหัวเข้าครัว "ระวังติดคอตาย"มันตะโกนแช่งผม ปกติผมไม่ชอบกินขนมหวานหรอกครับแต่เคยลองชิมแล้วอร่อยก็เลยติดใจ หึ?? . . "เฮียเรื่องที่ให้สืบ ได้เรื่องแล้ว"ไอ้ต้นบอกผม "ว่าไง" "เธอมีน้องสาวต่างแม่ ซึ่งไม่ถูกกันอย่างหนัก"หึ เกมส์โอเวอร์ "ขอบใจ" "เฮียยังไม่เลิกแกล้งเขาอีกหรอ"ผมมองหน้าไอ้ต้นทันที "ช่วยไม่ได้อยากทำน้องกูก่อน กูไม่ฆ่าก็บุญหัวแล้ว"ไอ้ต้นส่ายหน้าแล้วยิ้มให้ผม "แล้วแต่เฮียละกัน ให้ทำอะไรก็บอก"ผมพยักหน้าให้มัน ทำแน่เตรียมตัวไว้เถอะมึง "เรียกมามีอะไรไม่ทราบ"ผมหันมองตามเสียง ปากเก่งเสมอต้นเสมอปลาย "ไม่มีแค่อยากเรียกมา"ผมตอบแค่นั้น "ฉันต้องทำงานนะไม่ได้รวยแบบนาย"แล้วไงใครแคร์ "เรื่องของเธอ นั่งลง"ผมสั่งคนที่ยืนเถียงอยู่หน้าประตู ซึ่งก็ยังนิ่ง "ฉันจะกลับ"ผมยิ้มมุมปาก "แน่ในหรอ เคยทำได้มั้ยล่ะ"ผมสั่งเธออีกรอบแต่ก็ยังนิ่ง "ฉันสั่งให้เธอมานั่ง"ผมกดเสียงเรียบ "เมื่อไหร่นายจะเลิกแกล้งฉันสักที ขอโทษแล้วไงจะเอาอะไรอีก"เพื่อนเธอผมฆ่าหมดเหลือเธอคนเดียวที่ผมยังไม่ฆ่า "เธอไม่มีสิทธิ์ต่อรอง ในเมื่อเธอแตะต้องน้องสาวของฉัน ฉันไม่ฆ่าเธอก็ดีแค่ไหนแล้ว"ผมบอกเธอ "ก็ฆ่าเลยสิจะเก็บไว้ทำไม"ปากดีไม่เปลี่ยน "ฉันไม่อยากฆ่าคนแล้วว่ะ ตายทั้งเป็นดีกว่าสนุกกว่าเยอะ"สายตาของเธอกำลังด่าผมอยู่ "ไอ้เลว"ขอบคุณที่ชม "รู้จักนรกมั้ยครับ"ผมถามเธอ ดูเหมือนจะงงๆนะครับ "........" "ถ้าไม่รู้จักผมจะพาคุณไปทัวร์ด้วยตัวผมเอง"​ไม่ต้องตกใจผมรู้ว่าเธอไม่กลัวผม "ฉันพร้อมทัวร์ แต่ถ้าระหว่างทางนายเผลอฉันจะถีบนายตกคนแรก"ไม่เคยมีใครกล้าต่อปากต่อคำกับผมยกเว้นยัยนี่ "หึ เตรียมเก็บกระเป๋าได้เลย อ้อเก็บเยอะหน่อยนะเพราะฉันจะพาเธอทัวร์ทั้งชีวิต"เธอยิ้มให้ผม "ตามนั้นหวังว่าฉันคงจะประทับใจนะคะ"เธอยั่วโมโหผม "อย่ายั่วโมโหฉัน"ผมบอกเธอที่นั่งยิ้มอยู่โซฟา "อย่าพึ่งโกรธสิคะ แค่เริ่มเองนะคะ"ผมจ้องหน้าเธอ เก่งให้ได้ตลอดแล้วกัน "ขนมหวาน"ผมตะคอกใส่หน้าเธอ "ชื่อฉันเพราะมากสินะ ฉันรู้ค่ะไม่ต้องเรียก"ไอ้ต้นรีบออกจากห้องทันที "ปากเก่ง เรื่องบนเตียงคงจะเก่งด้วยสินะ"ผมยิ้มอ่อนให้แล้วเดินมาหาเธอ "นายจะทำอะไร ออกไปนะ"อ้าวคนเมื่อกี้หายไปไหนแล้ว "ฉันเคยบอกเธอรึยังว่าอย่ายั่วโมโหฉัน เธอเองน่าจะรู้นะว่าต้องโดนอะไร"ผมบอกข้างหูเธอ "อะ ออกไปนะ"ไม่ทันแล้ว "ฉันให้มานั่งดีๆไม่ชอบ ชอบเสียเหงื่อก็ไม่บอก"ใช่ครับผมกับเธอเคยมีอะไรกันแล้วและนี่จะเป็นครั้งที่สองที่เธอจะโดนอีกเพราะความปากดีของเธอเอง ครืด ครืด ผมมองมือถือตัวเอง น้องผมโทรมาผมรีบผละออกจากเธอแล้วรับสายน้องทันที "ครับ" (พี่พีขาตอนเย็นอย่าลืมนะคะ) "ไม่ลืมครับ แล้วน้องอยู่ไหน" (คอนโดค่ะเดี๋ยวพี่ทัพมารับ) "ครับ งั้นเจอกกันนะครับพี่รักหนูนะ" (ค่ะ รักพี่พีเหมือนกัน) ผมกดวางสายน้องสาวสุดที่รักแล้วหันมาจัดการกับขนมหวานชิ้นนี้ต่อ "เฮีย พี่เบสมาหา"เสียงของไอ้ต้นดังขึ้น "ไอ้พี"ไอ้เบสเข้าห้องมาแล้วมองที่ผมและคนที่อยู่ข้างล่างผม "ไอ้สัส มีอะไร"ผมหัวเสียทันทีมันจงใจมาขัดจังหวะผม "คิดถึงมึง"มันพูดหน้าตายแล้วเดินมานั่ง "แต่กูไม่ ออกไป"มันไม่สนคำพูดผมนั่งเล่นเกมส์ "ต่อได้นะกูไม่ถือ"ผมไม่รู้จะสรรหาคำไหนมาด่ามันดีเรื่องมึนนี่ยกให้มัน "ขอบคุณนะคะคุณเบส"ทันทีที่ผมผละตัวออกยัยตัวดีก็พูดทันที "ครับ"มันตอบแล้วยิ้ม ส่วนผมเดินมานั่งที่โต๊ะทำงาน "ไอ้เบสมีอะไร ถ้าไม่ก็กลับไป"ผมถามมัน "กูว่าง กูเหงา"ไอ้สัสดูมันทำหน้า "ขนมหวานเข้าห้องไปก่อน"ผมสั่งคนที่นั่งยิ้มอยู่ "ฉันจะนั่งนี่"ผมมองตาขวางทันที "ขนมหวาน อย่าให้ฉันพูดอีกรอบนะอย่าคิดว่าไอ้เบสอยู่แล้วฉันจะไม่กล้าทำอะไรเธอ เข้าห้องไป"ผมบอกคนที่นั่งจ้องหน้าผม นึกว่าจะแน่รีบเดินเข้าห้องทันที วันนี้ยังไงเธอก็ไม่รอดยัยขนมหวาน "ไอ้เบสใครบอกมึง"ผมไม่โง่นะไอ้เบสจะโผล่มาทุกครั้งที่เธออยู่กับผม "อะไรก็กูว่างมั้ยล่ะ"มันหน้ามึนตอบผม "มึงควรจะรู้นะว่ากูไม่ได้โง่"ผมบอกมันซึ่งมันก็ไม่สนใจผมสักนิด จนแล้วจนรอดไอ้เบสก็อยู่กับผมจนค่ำผมจ้องกลับบ้านแล้วผมเดินเข้าห้องไปเรียกเธอถือว่าครั้งนี้เธอโชคดีไป "กลับได้แล้ว"ผมบอกคนที่นั่งอยู่ปลายเตียง "........." เธอเดินผ่านผมไปโดยไม่พูดอะไรสักคำ จนมาถึงลานจอดรถซึ่งไอ้เบสก็ยังอยู่มันบอกจะไปกินข้าวที่บ้านกับผม "คุณเบสกลับแล้วนะคะ"อ่อยเพื่อนผม หึ "ครับแล้วเจอกันนะครับ"ผมมองไอ้เบส "ไอ้ต้นไปส่งยัยนี่"ผมสั่งแล้วเดินขึ้นรถทันที นี่แค่เริ่มต้นเพราะต่อไปของจริงแล้วเตรียมตัวให้ดีเถอะยัยขนมหวานเพราะฉันจะพาเธอลงนรกไปด้วยกันและอย่าหวังว่าใครจะช่วยเธอได้เพราะฉันจะไม่ไว้หน้าใครทั้งนั้น ขนมหวาน ตอนนี้ฉันนั่งโง่ๆอยู่คอนโดตัวเองคิดทบทวนเรื่องราวต่างๆที่ผ่านมา ฉันไปทำเวรทำกรรมกับไอ้บ้านั่นเมื่อไหร่จะจบสักที สงสัยใชมั้ยว่าทำไมฉันโดนไอ้บ้านั่นตามจองล้างจองผลาญฉันไม่เลิก เฮ้อ เพราะความโง่และความเมาของตัวฉันเองแท้ๆเลย สวิสเซอร์แลนด์ "น้องคะกล้าดียังไงมาแย่งแฟนเพื่อนพี่" "แฟนพี่ใครคะ" "อย่ามาแอ๊บค่ะน้องพี่ไม่ได้โง่" "พี่พีหรอคะ พี่เขาเป็นพะ" "ผู้หญิงด้วยกันน่าจะเข้าใจนะคะว่าการแย่งแฟนคนอื่นมันบาป" "แต่ฉันไม่ได้แย่งนะคะ" "เพี๊ยะ เพี๊ยะ ตอแหลเลิกยุ่งกับแฟนเพื่อนฉันสะไม่งั้นเธอโดนหนักกว่านี้แน่" "ขอโทษค่ะ" หลังจากที่ฉันจัดการไปไม่นานไอ้ตัวต้นเหตุก็เข้ามา หล่อนะแต่ให้เอาคงไม่ ฉันมองหน้าไอ้คนที่จ้องหน้าฉันเหมือนจะโกรธนะ ฉันรักเพื่อนผิดหรอฉันต้องทนเห็นเพื่อนร้องไห้ทุกวัน นายนี่มีดีอะไรนักหนา “เธอกล้ามากที่แตะต้องน้องสาวของฉัน”น้องสาวใครกัน ฉันยืนงง "น้องนายหรอใครอ่ะฉันไม่รู้จัก"ฉันไม่รู้จักน้องสาวของเขาด้วยซ้ำ "ก็คนที่เธอตบไงจำไม่ได้หรือสมองเสื่อม"ฉันยิ่งงงเข้าไปใหญ่สรุปน้องคนนั้นคือน้องสาว “ฉันไม่ได้ทำ”ฉันรีบตอบทันที “ตอแหล ในเมื่อสองตาของฉันเห็นทุกอย่างที่เกิดขึ้น”ด่าได้เจ็บแสบกว่าผู้หญิงอีก “ทุกอย่างมันเกิดขึ้นเพราะนายนั่นแหละ”ฉันเริ่มพูด ใช่ทุกอย่างมันเกิดขึ้นเพราะเขา “ช่วยไม่ได้อยากโง่เอง”เพื่อนฉันรักนายนี่ไปได้ยังไง “เลวกว่าที่คิดนะ”ฉันพูดเสัยงดัง “แล้วอยากมีผัวเป็นคนเลวๆบ้างมั้ย อย่าแตะต้องน้องสาวของฉันอีกเพราะฉันไม่ได้เป็นคนดีขนาดนั้นฉันพร้อมจะฆ่าเธอทุกเมื่อ”ฉันถอยเมื่อคนตัวสูงเดินเข้ามาใกล้ “ฉันไม่กลัว”แต่ขาสั่นทำไม “งั้นมาดูกันว่าตกนรกทั้งเป็นมันเป็นยังไง”ฉันไม่รู้จักนิสัยใจคอนายนี่เท่าไหร่อาจจะแค่ขู่ฉันก็ได้ หลังจากที่นายนั่นออกไปฉันรีบกลับที่พักทันทีไม่ใช่ว่ากลัวนะแต่กลับมาตั้งหลัก ฉันจะทำยังไงดีไม่น่าคิดสั้นไปมีเรื่องกับเขาเลย ก๊อก ก๊อก ฉันสะดุ้งเสียงใครเคาะประตู ฉันเดินมาเปิดประตู นะ นายนั่นฉันรีบปิดประตทันทีแต่แรงที่มีมันไม่พอไงฉันโดนผลักจนล้ม "ออกไปนะ เข้ามาทำไม"ฉันมองหน้าแล้วถามคนที่ยืนมองฉัยอยู่ "ฉันบอกเธอไปแล้วนี่ จำไม่ได้"ฉันอ้าปากค้าง เขาจะทำมันจริงๆหรอ "ฉันขอโทษ"ไม่มีหนทางอื่นแล้ว "หึ เลือกเอาจะมีฉันเป็นผัวคนเดียวหรือจะมีทีเดียวร้อยคน"อึก ฉันกลืนน้ำลายลงคอพร้อมกับน้ำใสๆที่ไหลออกมา "อย่าทำอะไรฉันเลยนะ ขอร้อง"ยิ่งพูดยิ่งกลัว น้ำตาก็ยิ่งไหล "อย่าร้องเพราะน้ำตาของเธอมันไม่ได้ช่วยอะไร"ฉันเกลียดรอยยิ้มของเขา "อย่าทำนะ ออกไป กรี๊ด"นั่นคือเสียงของฉันก่อนที่จะโดนไอ้เลวนั่นมัน ฮึก หลังจากที่มันได้สิ่งที่มันต้องการ ตอนนี้ร่างการของฉันแทบจะแตกเป็นเสี่ยงๆหมดแล้วหมดทุกอย่าง "สะใจนายรึยังที่ทำลายชีวิตคนอื่นได้"ฉันพูดกับคนที่ยืนใส่เสื้ออยู่ "นี่แค่เริ่มต้นเพราะต่อไปของจริงเตรียมตัวได้เลยแม่สาวน้อย"อย่าร้องขนมหวาน เสียแล้วเสียไปช่างมันเธอเข้มแข็งได้มากกว่านี้ "ฉันเกลียดนาย"ฉันพูดเสียงเบา "ด่าผัวแบบนี้ไม่ดีนะครับที่รัก"ฉันเกลียดมัน หลังจากนี้ชีวิตฉันจะต้องเจอกับอะไรแล้วฉันจะทำยังไง นั่นแหละเหตุผลที่ฉันโดนไอ้นี่ตามกว่าฉันจะเข้มแข็งและกล้าต่อปากต่อคำกับเขาฉันใช้ความกล้าทั้งชีวิตเลยนะ เขารักน้องสาวของเขามากชนิดที่ว่าใครแตะคือตายอย่างเดียวเพราะคนที่ชื่อต้นเล่าให้ฟังและเพื่อนของฉันเขาก็เป็นคนฆ่าเลวมั้ยล่ะ ฉันอยากเจอน้องสาวของเขามากตอนนี้ฉันอยากขอโทษเธอและอยากกลับไปใช้ชีวิตปกติแบบคนอื่นเพราะทุกวันนี้เหมือนขาข้างนึงของฉันมันก้าวลงนรกไปแล้ว ฮึก แม่ขาหนูจะทำยังไง ฉันนั่งร้องไห้แม่ของฉันเสียไปหลายปีแล้วส่วนพ่อก็มีเมียใหม่พร้อมลูกติดซึ่งฉันเองไม่ถูกกับพวกเธอฉันจึงเลือกที่จะอยู่คอนโดมากกว่าถึงจะไม่ค่อปลอดภัยแต่ก็ยังดีกว่าโดนสองแม่ลูกเหน็บ จะอยู่ไหนก็เหมือนกันแหละเพราะตั้งแต่ชีวิตของฉันมีนายนั่นเข้ามามีแต่ความบรรลัยเข้ามา ในเมื่อฉันสู้เขาไม่ได้ฉันจะทำดีให้นายนั่นเองลองดูสักตั้งจะเป็นยังไง ชีวิตฉันไม่เหลืออะไรแล้วต่อไปสู้ตาย พีพี ตอนนี้ผมนั่งอยู่ในห้องทำงานหลังจากเมื่อเช้าโดนไอ้ทัพบ่นเรื่องที่ผมทำอยู่แต่แล้วไงผมไม่แคร์ และตอนนี้ผมก็นั่งรอยัยขนมหวานอยู่ผมให้ไอ้ต้นไปรับมาเพราะถ้าให้แม่นางมาเองคงได้เจอชาติหน้า ยัยนี่ชอบโดนบังคับผมก็ไม่ขัด อย่าคิดว่าผมชอบเธอนะแค่อยากเอาคืนที่เธอกล้าแตะน้องสาวของผมซึ่งถามว่าผมเอาคืนมานานหรือยัง ก็พอสมควรแต่มันยังไม่พอแต่ช่างเถอะผมเบื่อเมื่อไหร่ผมจะหยุดเองแต่ตอนนี้ผมกำลังสนุกอยู่ "ว่างมากใช่มั้ย"มาถึงก็แหกปากเลย "หุบปากแล้วนั่งลง"ผมสั่งเสียงเรียบ "มีอะไรก็ว่ามา ฉันไม่ว่าง"นั่นมันเรื่องของเธอ "แต่ฉันว่าง"ผมตอบเธอแน่นอนยัยนี่ไม่พอใจ "เมื่อไหร่จะเลิกยุ่งกับฉันสักที ไม่เหนื่อยบ้างหรอ"ถามทุกครั้งไม่เบื่อหรอ "มันพึ่งเริ่มฉันเคยบอกแล้วนี่ จำไม่ได้หรือโง่"ผมนั่งยิ้ม "อ่ะเฮียของที่ให้ไปเอา"ไอ้ต้นยื่นถุงขนมและแก้วน้ำให้ผม "ขอบใจ"แล้วมันก็เดินยิ้มออกไป "นี่ของเธอเอาไป"ผมบอกคนที่นั่งหน้างออยู่ "ฉันไม่กินของคนแปลกหน้า"แล้วแต่เธอ "ถ้าคิดว่าทนได้ทั้งวันก็แล้วแต่"ผมไม่ไปไหนวันนี้จะอยู่ทำงานที่นี่ทั้งวัน "แล้วฉันต้องทำอะไร"เหมือนจะรู้หน้าที่ตัวเอง “หุบปากแล้วอยู่นิ่งๆ”ผมสั่งเธอ ผมทำงานของผมจนตอนนี้ก็บ่ายสองแล้วแม่นางก็ยังอยู่ที่เดิมไม่กระดิกไปไหนไม่กินไม่แตะอะไรผมจะดูว่าเธอจะทนได้นานแค่ไหน คร่อก คร่อก หึ เสียงท้องร้องดังขนาดนี้ไม่กินให้มันรู้ไป อวดดีไปเถอะเดี๋ยวก็รู้ “นี่นายฉันกลับได้ยัง”ผมไม่ตอบ “ฉันกินเค้กนี่นะเดี๋ยวซื้อคืนให้”ผมไม่ได้สนใจเธอจนเธอกินขนมทุกอย่างหมด หึเสร็จผมแล้วยัยขนมหวาน ผมนั่งมองยัยขนมหวานนั่งบิดไปบิดมาอาการเริ่มออกแล้วล่ะสิ “ทำไมมันร้อนจัง”แอร์23องศาอยู่สองคนร้อนหรอ “ร้อน”ผมแกล้งถามเธอพยักหน้าตอบผม "นายเอาอะไรให้ฉันกิน"ฉลาดกว่าที่ผมคิดแต่ก็ยังโง่กว่าผมเหมือนเดิม "เค้กผสมยาปลุกเซ็กส์ ทำไมอร่อยหรอ"ผมบอกเธอแล้วยิ้มให้ "ฮึก ไอ้ปีศาจฉันเกลียดนาย"ฉันรักเธอตายเลย “อย่ามาขอให้ฉันช่วยก็แล้วกัน”ผมทำงานของผมต่อปล่อยให้เธอดิ้นเพราะอีกไม่นานเธอจะโชว์สกิลการอ่อยแล้ว “นาย ฮึกฉันร้อนไปหมดแล้ว”เธอพยายามจะต่อต้านยาหรอผมมองคนที่นั่งอยู่ที่โซฟา “ขอร้องฉันสิ”ผมพูดแค่นั้น “ไม่มีวัน”หึ จะคอยดู “งั้นก็เชิญพวกข้างนอกอยู่กันเยอะนะเลือกเอาฉันไม่ว่า”ถึงจะปากดีแต่ผู้หญิงก็คือผู้หญิงครับ อาการออกขนาดนี้เธอไม่รอดแน่ “นายช่วยฉันหน่อยนะ นะคะ”เธอเดินมานั่งตักผมพร้อมยกแขนคล้องคอผมไว้แต่ผมยังไม่สนใจไง “ช่วย อะไร”ผมถาม “ก็นายทำให้ฉันเป็นแบบนี้นายต้องช่วยฉันนะ”หึ เยิ้มเชียวแม่คุณเอ้ย “คงไม่ได้เพราะเธอเกลียดฉัน”ผมยังคงไม่สนใจเธอถึงแม้มือเธอจะลวนลามผมอยู่ “พีขาช่วยฉันหน่อยนะคะ นะ จุ๊บ จุ๊บ ฉันไม่ไหวแล้ว”ผมพึ่งเคยได้ยินยัยขนมหวานเรียกชื่อผมขนลุกว่ะ “ถ้าช่วยแล้วฉันจะได้อะไร”มองค้อนผมอีก “ได้ทุกอย่างนะคะ ตอนนี้พีช่วยหนมหวานก่อนนะ”ผมมองคนที่อยู่บนตัก “คงไม่ได้”ถึงใจผมจะอยากพายัยนี่ไปที่เตียงแล้วเถอะ “ทำไมล่ะคะ ช่วยให้ฉันหายทรมานนะ นะคะพี”ผมลุกขึ้นอุ้มเธอเข้าห้องทันที “ฉันจะช่วยเธอทั้งคืน เธอก็ช่วยครางชื่อฉันดังๆด้วยล่ะ อื้อ”ผมยังพูดไม่จบแม่คุณเล่นจูบผมหนักหน่วง เธอได้ครางยันเช้าแน่ผมจะกินขนมหวานทั้งคืน . . เช้า หลังจากเมื่อคืนผมกับเธอเล่นกีฬากันไปตอนนี้ก็แปดโมงเช้า หึ ผมมองดูสภาพของคนที่อยู่บนเตียงแล้วสะใจ “จำไว้นะทีหลังอย่ารักเพื่อนมากกว่าตัวเองเพราะเพื่อนไม่ได้ช่วยเธอเหมือนที่เธอช่วยมัน”ผมกระซิบข้างหูคนที่หลับอยูบนเตียง “ฮึก สะใจนายพอหรือยัง”นึกว่าหลับ “เธอเสนอฉันก็แค่สนอง จำไม่ได้หรอ”ผมย้ำให้เธอฟัง “ฆ่าฉันเลยได้มั้ย”ผมมองหน้าเธอทันที “ฉันเคยบอกเธอแล้วนี่ว่าตายทั้งเป็นมันสนุกกว่ากันเยอะ”ผมยิ้มให้ “ฮึก ไอ้เลว”ขอบคุณที่ชม “นี่ยา จะกินไม่กินก็เรื่องของเธอแต่ถ้าท้องขึ้นมาอย่ามาเรียกร้องให้ฉีนรับผิดชอบเพราะเธอไม่ได้มีค่าขนาดนั้น”ผมให้ไอ้ต้นไปซื้อมาตั้งแต่เช้าแล้วเพราะเธอคงไม่ปล่อยให้ตัวเองท้องแน่นอน “ฉันคงไม่ให้ลูกเกิดมาแล้วมีพ่อเลวๆแบบนายหรอก”ผมเดินออกจากห้องไม่ได้สนใจเธอ ขนมหวาน หลังจากที่ไอ้เลวนั่นออกไปน้ำตาของฉันมันยิ่งไหลเขาเลวกว่าที่ฉันคิดเลวมาก ไม่ต้องห่วงหรอกเพราะฉันไม่ปล่อยให้ตัวเองท้องแน่นอนเพราะตั้งแต่ครั้งนั้นฉันไปฝังยาคุมกำเนิดเพราะฉันรู้ว่าเขาไม่จบแน่นอนในเมื่อฉันเลี่ยงไม่ได้ฉันก็ต้องป้องกันตัวเองไว้ก่อน ตอนนี้ร่างกายของฉันมันไม่มีแรงที่จะทำอะไรเพราะสิ่งที่ฉันโดนมาทั้งคืน ฮึก ฉันจะทำยังไงจะหนีไปไหนดี