CHAPTER 22
TARUTS’ POV
Huminto bigla si Etatskie sa gilid ng kalsada. Walang sinabi, pero ramdam ko na agad ang kakaibang tensyon sa loob ng sasakyan. Tumitig siya sa’kin matagal, parang binabasa ang kaluluwa ko.
“Bakit tayo” Hindi ko natapos ang tanong dahil bigla niyang hinila ang mukha ko at siniil ng matinding halik.
Mainit. Mabigat. Parang lahat ng takot at stress mula sa balitang natanggap namin kanina, dito niya ibinubuhos. Sinagot ko rin ang halik niya, walang patumpik-tumpik.
“Damn, Taruts…” bulong niya habang hinahaplos ang pisngi ko. “Alam mo bang mababaliw ako sa’yo?”
Napakapit ako sa leeg niya, lalo nang maramdaman kong gumapang ang kamay niya pababa sa balikat ko… hanggang sa tumigil iyon sa cocomelon ko.
Napasinghap ako. “E-Etatskie…”
“Shhh… gusto ko lang marinig kun
