COS-2
1012 Words
Narinig ko ang malakas na tunog ng bell hudyat na magsisimula na ang laban nila. Napatingin ako sa malaking screen at napapikit nang tamaan ng sipa sa tiyan si Monterelli. Kaagad na tumilapon ito sa gilid. Nagsihiyawan naman ang mga tao sa paligid. Pakiramdam ko ay mabibingi ako sa lakas.
Dumidila pa si Goldy at nanghahamon. Tumayo si Monterelli at kahit papaano ay umaasa akong mananalo siya. Hindi ko alam kung kakayanin ko pa kung si Goldy ang makakakuha sa ‘kin. He cracked his head and looked at Goldy and smiled. Nakakatakot ang ngiting iyon. Para bang binabantaan niya ang kaaway niya. Pinalapit niya ito at nang lumapit nga ay halos hindi man ako nakakurap at natumba na ito. Mabilis ang kilos na hinawakan ni Monterelli ang ulo nito kasabay nu’n ay ang paglapat ng tuhod nito sa buong mukha ng kaaway.
Nasapo ko ang aking bibig sa sobrang gulat. Maging ang buong arena ay natahimik. Duguan ang baba ni Goldy at nakahandusay na. Binilangan pa ito ng referee at hindi na talaga gumalaw. Nilapitan pa ng mga doctor at declared comatose. T’saka lang naghiyawan ang mga tao nang idineklarang panalo si Orlando. Tiningnan niya ako nang mariin at kaagad na bumaba na siya ng octagon. Napahiyaw ako nang biglang bumaba ang kulungan ko at nilapitan ako ng mga lalaking nakasuot ng suit. Tinanggal ang kadena sa aking tiyan at basta na lang akong kinarga na parang sako ng bigas.
“B-Bitiwan niyo ako! Kaya kong maglakad,” sigaw ko. Tila wala naman silang narinig. Nakasunod lamang kami kay Orlando na ngayon ay naghuhugas ng kamay gamit ang alcohol. Pumasok kami sa isang elevator at kahit na maglupasay pa ako’t mauubos na lang ang boses ko alam kong hindi sila makikinig sa ‘kin. Pumasok kami sa isang kuwarto at basta na lang akong binitiwan sa itaas ng couch. Lumabas ang mga lalaki at naiwan naman kaming dalawa ni Orlando. Hinubad niya ang sout niyang shorts kaya mabilis na umiwas ako ng tingin.
“Don’t act as if you didn’t saw my d**k,” matigas niyang saad at pumasok sa bathroom na clear glass. Nakatingin lang ako sa likod niyang may mga tattoo. Ang swabe ng galaw niya.
“Join me if you want,” saad niya. Kaagad na inalis ko ang tingin ko sa kaniya at umayos sa aking pagkakaupo. Ilang sandali lang naman ay lumabas na siya at tanging towel lang ang nakabalot sa kaniyang pang-ibaba. Tumutulo ang tubig mula sa ulo niya hanggang sa matigas niyang dibdib. Umupo siya sa harapan ko.
“What’s your name again, little girl?” tanong niya. Napakunot-noo naman ako.
“A-Adalee,” utal-utal kong sagot. Hindi ko kayang salubungin ang abuhin niyang mga mata. Nagsindi siya ng sigarilyo at ibinuga ang usok nu’n sa mukha ko kaya mabilis akong napaubo.
“I never wanted to have s*x with you that way. You know it right? That motherfucker forced us to do so. May gusto ka bang gawin sa matandang iyon? I did not kill him anyway. Binuhay ko pa,” aniya.
Kumunot naman ang noo ko. Hindi ko maintindihan ang ibig niyang sabihin.
“A-Ano’ng ibig mong sabihin?”
Tumikwas ang kilay niya. He showed his evil grin.
“That old man made a huge mistake. I’m surprised that you’re still alive,” sagot niya at pasimpleng tiningnan ang hita ko. Kaagad na tinakpan ko iyon. Natawa naman siya.
“You, tell me, what do you want to do with him? But I have to say sorry in advance. Naputol ko na ang itlog niya. Ang kaligayahan niya intact pa rin naman but he’s probably dying right now,” saad niya na tila ba normal lang sa kaniya ang ganoon. Napalunok ako at tinitigan siya.
“P-Puwede mo na ba akong iuwi sa amin? Naghihintay ang mama ko sa amin. May malubha siyang sakit and she’s dying. Kahit man lang sa huling hininga niya ay makasama niya ako,” naiiyak kong saad.
Ngumiti naman siya kaya nabuhayan ako ng loob.
“Easy,” aniya.
“Iuuwi mo ba ako?” eksayted kong tanong. Sinenyasan niya akong lumapit sa kaniya. Napalunok naman ako at kahit kinakabahan ay ginawa ko. Hinawakan niya ang mukha ko kaya lalo ko siyang natitigan sa malapitan. Napakaamo ng kaniyang mukha.
“How old are you?” tanong niya.
“I…I turned eighteen when the kidnapping incident happened,” sagot ko. Napailing naman siya.
“But you have a very fuckable body. You’re old enough to be f****d too,” aniya. Nagulat naman ako sa sobrang prangka niya. Umiling naman ako at kagyat na napalayo sa kaniya. Hinawakan niya ang buhok ko at tumatawa na para bang baliw at sinamyo iyon.
“f**k!” mura niya. Tumatawa pa rin siya na para bang may nakakatuwa sa ginawa niya.
“Little girl, iuuwi kita in one condition. Isipin mo na lang kung nagpatalo ako kanina sa laban paniguradong patay ka na bukas. I can kill you too anyway. Kasi wala naman akong mapapala sa ‘yo,” seryosong wika niya. Mabilis na lumuhod ako sa harapan niya at hinawakan ang kaniyang kamay.
“M-Maawa ka sa ’kin. Hindi ko kakayanin. Please, hindi ko kakayanin.”
Tiningnan niya lang ako at gumagalaw ang panga niya.
“Kiss me,” utos niya. Napalunok ako at hindi ko alam kung ano ang gagawin.
“See? Hindi mo kayang gawin. What do you want to do now?” tanong niya. Hindi ako makapagsalita. Tumayo siya at nilapitan ako.
“Little girl, you don’t get to ask a Monterelli to do what you want. I do what I want and I do it, the Orlando’s way,” wika niya. Napalunok ako nang hubarin niya ang towel at nginisihan ako. Nanlaki ang mata ko nang hawakan niya ang aking baba.
"Adalee, why don't you pleasure me first? And after that, I'll get to decide when you're going home or not," saad niya.
Hindi ako alam kung ano ang sasabihin sa kaniya. Ang buong akala ko ay safe na ako kapag sa kaniya ako napunta. Nagkamali ako.
- Writer
