(SUZI’S POV)
Nagising ako na parang may humahampas sa aking ulo na malaking poste ng kuryente dahil sa sobrang sakit. Gusto kong bumangon ngunit ayaw makisama ng aking katawang lupa. Parang ang sarap humilata na lamang buong maghapon.. Hindi ko rin maimulat ang aking mga mata. Dahil siguro sa tumatama na linawag sa aking mukha. Agad kong itimaas ang aking kamay upang kuhanin sana ang telepono para tawagan si Manang Cloren upang ipasara ang bintana ng aking kwarto. Tinatamad kasin akong bumangon.
Ngunit wala pa akong makapang telepono at wala rin ang maliit na table na nandito sa gilid ng kama ko. Saan ‘yon binago ba ni Manang Cloren ang ayos ng silid ko?
Hanggang sa kumunot ang noo ko. Teka, wala nga pala ako sa lunsod at nandito nga pala ako Sta. Yanara. . . Muli akong nahiga sa kama.
