Halos mapaluhod ako dahil nanlalambot ang aking mga tuhod. Pero kailangan kong ilabas ang aking Mama rito. Hindi pa ito ang oras para mamatay ako.
“Anak Suzi, hayaan mo na lang ako rito. Iligtas mo ang iyong sarili…” Mahinang bulong sa akin ni Mama. Ngunit magkakasunod akong napailing sa gusto nito. Hindi kakayanin ng aking konsensya na iwan si Mama rito habang unti-unting nilalamon ng apoy.
“Hindi kita iiwan dito Mama. Lalabas tayo ng ligtas at magkasama. Magtiwala ka lang sa akin!” mariin sabi ko sa aking Mama. Hanggang sa pikit matang humakbang muli ako. Kailangan ko nang makalabas ng bahay na ito dahil kaunti na lang at mauubusan na ako ng hangin sa aking katawan. Isang hakbang, dalawang hakbang habang sa umabot ng pitong hakbang at tuluyan kaming nakalabas ni Mama. Maingat ko itong
