(VECAL’S POV)
Kasalukuyan akong nakatingin sa ibabaw ng lamesa na kung saan pinagmamasdang ko ang pera na kailangan kong ipamigay sa mga tao rito sa Sta. Yanara. Ngunit pinag-iisipan ko pa kung anong ibibigay ko sa kanila na mas mura lang upang makakatipid naman.
Naisip kong kape, dalawang kilong bigas at dalawang noodles na lang. Hindi ko naman puwede ipamigay na lang ang lahat ng perang ito na nagkakahalaga ng 20 milyong piso. Ang swerte naman ng mga taong batugan na 'yon kung sa kanila lahat mapupunta ang perang ito. Aba! Hindi puwede 'yon!
Alam kong maraming pundo ngayon para sa mga nawakas ang bahay. Ngunit hindi ako tanga para ibigay lahat ang perang 'yon. . . Mayamaya pa’y agad kong pinatawag ang aking mga tauhan upang mamili ng groceries para sa mga tao. Sapat na siguro ang is
