เมื่อรักมันร้าย

CHAPTER 01 Intro ร้าย ? ความรักก็เปรียบเสมือนดั่งดอกกุหลาบสีแดง ตอนรักกันเรามักจะมองเห็นความรักเป็นสิ่งสวยงาม น่าหลงใหลจนเผลอถล้ำลึกจนลืมเผื่อใจไว้ให้รักตัวเอง จนกระทั่ง.. วันหนึ่งความรักที่เราเคยศรัทธามันถึงจุดที่มีรอยร้าว ดอกกุหลาบสีแดงที่เราเคยคิดว่ามันสวยงามและน่าจับต้องกลับมีหนามอันแหลมคมโผล่พ้นออกมาบาดนิ้วเราจนเกิดแผล เปรียบเสมือนกับหัวใจเมื่อถูกความรักที่เราเคยศรัทธาและให้ความรักกับใครเต็มร้อยเมื่อมาถึงจุดที่เราต้องรับรู้ว่าคนที่เรารักหักหลังความรักที่เรามีให้ เมื่อนั้นหัวใจที่เคยศรัทธาในความรักก็เกิดร้อยร้าว.. เป็นร้อยร้าวที่กลายเป็นแผลเป็นที่รักษายังไงก็ไม่มีวันหาย หัวใจที่เคยอ่อนโยนค่อย ๆ เรียนรู้ที่จะเข้มแข็งและสร้างกำแพงอันใหญ่หลวงขึ้นมาเพื่อปิดกั้นตัวเองให้ถอยห่างจากความรัก และกลายเป็นคนที่ไม่เชื่อในความรักอีกเลย เด็กสาวที่เคยใสซื่อและอ่อนต่อโลกในวันนั้นตอนนี้ได้ตายจากโลกไปแล้ว ตอนนี้มีเพียงผู้หญิงที่มองความรักเป็นเรื่องตลกและไม่เคยคิดจะมอบความรักให้ใครเฉกเช่นฉันคนนี้ที่มองความรักเป็นแค่เรื่องที่ผู้ชายกับผู้หญิงรู้สึกดีกันแค่ชั่วคราว เมื่อเวลาผ่านไปต่างคนต่างเบื่อก็แค่แยกทางกันไป ทางใครทางมัน "ทำไมพิมพ์ทำงี้วะ เราพึ่งคบกันได้แค่เดือนเดียวพิมพ์ก็บอกเลิกพี่แล้ว พี่รักพี่ดูแลเราดีขนาดนี้ทำไมเราถึงเลือกที่จะทิ้งพี่อีกวะ? "ผู้ชายที่กำลังโวยวายอยู่ตรงหน้าฉันคือรุ่นพี่ผู้ชายที่ฉันตัดสินใจเลื่อนสถานะจากคนคุยมาเป็นแฟน คุยไปคุยมาก็เข้าอีหรอบเดิมหวังคบเพื่อฟันหวังคบเพื่อแทะโลมเหมือนผู้ชายทั่วไป ซึ่งผู้ชายประเภทนี้ค่อนข้างน่าเบื่อ ฉันยืดเวลาให้เขาถึงหนึ่งเดือนก็ถือว่าบุญแล้ว โคตรน่าเบื่อ "เหตุผลง่าย ๆ"ฉันไหวไหล่อย่างไม่แยแส ช้อนสายตาขึ้นไปมองหน้าผู้ชายตรงหน้าด้วยท่าทีเรียบนิ่งเหมือนเหตุการณ์ที่ร้อนระอุตอนนี้เป็นเรื่องปกติ อันที่จริงก็.. พูดว่าเป็นเรื่องปกติก็ได้นะเพราะพี่ 'คิน' ถือเป็นแฟนคนที่สามสิบของฉันแบบพอดิบพอดี "พิมพ์ก็แค่เบื่อพี่แล้ว จะคบทำไมให้เหนื่อยเลิกกันยังดีเสียกว่า"ฉันคนกาแฟในแก้วเล่นเบา ๆ ริมฝีปากก็ยิ้ม ออกไปบาง ๆ ให้พอดูออกว่าฉันไม่ได้รู้สึกทุกข์ร้อนอะไรมากที่ต้องเลิกกับเขา แต่เป็นเขาต่างหากที่กำลังเดือดร้อนที่ต้องเลิกกับฉัน "พิมพ์! ทำไมพูดงี้วะ! พิมพ์มีคนอื่นก็บอกมาตรง ๆ ดิ! ที่คนพูดว่าพิมพ์คบผู้ชายแค่เดือนเดียวคงจะเป็นเรื่องจริง! "จะเสียงดังโวยวายทำไม เล่นใหญ่จนฉันต้องขำร่วนออกมาเบา ๆ ตลกฉิบ.. "จะเชื่อก็เชื่อไปไม่ซี.."ฉันก็ยังเป็นฉันที่ไม่แยแสต่อให้คนจะมองว่าตัวฉันนั้นแรงแค่ไหนก็ตาม เพราะยังไงฉันก็ยังเป็นพิมพ์ที่พอใจที่ตัวเองจะเป็นแบบนี้ "พิมพ์! มึงนี้แม่งแรด! " แรงนะเนี่ย.. ตอนรักก็รักใจหาย พอเลิกปากก็กลายเป็นหมาฉันอยากจะขำจนต้องกลอกตาบนใส่รัว ๆ ผู้ชายหน้อผู้ชายเป็นเพศที่เสแสร้งเก่งยิ่งกว่าผู้หญิงเสียอีก "พิมพ์แรดมานานแล้วพี่คินพึ่งรู้ไง ตอนนี้ก็ถือว่าเลิกกันแล้วพิมพ์กำลังจะไปแรดต่อเราก็ควรแยกย้ายกันได้แล้ว มื้อนี้เดี๋ยวพิมพ์เลี้ยงส่งท้ายเอง"แหม่.. พิมพ์สายเปย์ก็มา ส่งท้ายแฟนเก่าต้องจัดชุดใหญ่หน่อยดิ "เอ่อ เลิกก็เลิก! กูก็ไม่ได้อยากคบกับผู้หญิงที่แอ๊ปหวงตัวอย่างมึงหรอก ทำเป็นหวงนั้นหวงนี้ทั้งที่ตัวเองโชกโชน"คนไรวะมีหมาเลี้ยงอยู่ในปากเป็นพันตัว ฟังแล้วไม่รื่นหูแต่ก็ไม่ได้ถึงขั้นร้อนตัวขนาดนั้น ทำไมต้องให้ค่ากับคนประเภทนี้วะ นี้พิมนะเว้ย.. ไม่แคร์อยู่แล้ว "ฮ่า ๆ พี่อ่อนเกินไปหรือเปล่า ส่องกระจกหน่อยก็ดีจะได้รู้จะได้เห็นว่าตัวเองบกพร่องตรงไหน อ้อ.. หรือว่าส่องดูแล้วแต่แค่แกล้งทำเป็นไม่เห็น? " เอาแล้ว.. พูดความจริงเข้าหน่อยถึงกับควันออกหู หน้าตานี้น่ากลัว ดูทุเรศจนฉันต้องขำอะ แล้วขำไม่ธรรมดาด้วยนะจำแบบว่าต้องรีบยกมือขึ้นมาสะบัดไล่ความขบขันของตัวเองออกไปก่อนที่อดีตแฟนที่พึ่งเผยธาตุแท้คนนี้จะพุ่งเข้ามาบีบคอเข้า "มึง!! " ซ่าา!! ถ้าคิดจะลงมืออย่ามัวโอ้เอ้เพราะถ้าลีลาเยอะก็จะเป็นฝ่ายโดนเสียเอง "อุ๊ปส์~ ซอรี่~ พอดีว่ามือมันลั่นไปเอง" "พิมพ์!! "เรียกเก่ง ทำเป็นโวยวายแค่ถูกสาดน้ำโกโก้ปั่นใส่หน้าเอง ไม่เห็นจะเป็นเรื่องใหญ่ก็แค่เสื้อเลอะโกโก้ หัวเลอะโกโก้และที่สำคัญหน้าแม่งอย่างเละวะ "อันที่จริงพี่น่าจะรู้ตั้งแต่ตัดสินใจคบกับพิมพ์แล้วนะว่าพิมพ์แม่งแรด แค่ทำไมตอนนั้นยอมวะ? คงเป็นเพราะคิดว่าผู้หญิงแรด ๆ อย่างกูจะยอมให้มึงง่าย ๆ สินะ" "......" "ฝันวะ เพราะอย่างมึงเล็บตีนกูก็ไม่ได้ดม"สมัยนี้ด่าอย่างเดียวไม่สะใจต้องมีตบแก้มมันเบา ๆ เพื่อยั่วให้อีกฝ่ายร้อนระอุขึ้นมา ส่วนฉันที่ดูจะมีความสุขกับการเลิกครั้งนี้ก็แค่เดินสวย ๆ ออกจากร้านไปเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น "มองเหี้ยไร!!! "คล้อยหลังก็ได้ยินเสียงตะโกนด่าคนมาจากในร้าน แม่งเบ่งเก่งพอเอาเข้าจริงก็เก่งแต่ปาก ผู้ชายประเภทนี้พิมพ์เช็กค่ะ เช็กว่าไม่ผ่าน ❎ "น่าเบื่อ”ฉันโยนรูปถ่ายหนึ่งรูปที่พึ่งได้มาจากเพื่อน เป็นรูปถ่ายที่อดีตแฟนเก่าหมาด ๆ มันควงผู้หญิงเข้าไปกินกันในโรงแรม ผู้ชายก็เป็นแบบนี้กันทุกคนหวังแค่จะหลอกฟัน พอผู้หญิงไม่ให้ก็เลือกที่จะนอกกาย ความรักคืออะไรเหอะ โคตรไร้สาระ @Wayg ผับ ช่วงปิดเทอมเป็นเหมือนช่วงปล่อยผี ยิ่งปิดเทอมปีสามยิ่งเป็นอะไรที่ต้องปลดปล่อย เปิดเทอมหน้าเราไม่มีเวลาเล่นเหมือนปีที่ผ่านมาแล้วเพราะฉะนั้นฉันต้องใช้ให้คุ้ม! "มาแล้วจ้าชะนีพิมพ์แม่นางเสือสาวของกลุ่มเรา" "มานี้มึง มานั่งนี่กูเตรียมที่สุดพิเศษไว้ให้มึงแล้วนั่งตรงนี้รับรองมองเห็นผู้ชายตั้งแต่โต๊ะแรกยันโต๊ะสุดท้าย" ฉันเดินไปหาเพื่อนอีกกลุ่มที่เป็นเพื่อนที่ฉันสนิทเหมือนกัน เพื่อนกลุ่มนี้เน้นเที่ยว เน้นดริ๊ง เน้นแอ๊วผู้เหมือนกัน ภาพลักษณ์ของกลุ่มฉันก็เลยดูแรง ๆ หรือบางคนจะเรียกว่าใจแตก แต่พวกฉันไม่ได้แคร์เพราะคนเราจะเป็นยังไงมันก็ขึ้นอยู่ที่ตัวเราใช่ที่ปากคนไม่ "เยี่ยมมากพวกมึง กูให้ผ่าน"ฉันเดินไปนั่งข้างไอ้ไอซ์กะเทยหน้าสวยหนึ่งเดียวในกลุ่มเรา และไอ้หวายเพื่อนสาวอีกคนของฉันและอีกคนที่กำลังเดินมามันชื่อลูคัสเพื่อนสนิทบ้านใกล้เรือนเคียงของฉันเอง "ส่องแต่ผู้ชายนะพวกมึงอ่ะ"ไอ้ลูคัสเดินมานั่งร่วมวงเป็นคนสุดท้าย ไม่ต้องคิดนะคะว่าเรื่องของฉันกับมันจะจบท้ายด้วยการเพื่อนแอบรักเพื่อนอะไรทำนองนี้เพราะในความเป็นจริงแล้วนั้น ฉันกับมันคือเพื่อนจริง ๆ เพื่อนร้อยเปอร์เซ็นต์ เพื่อนแบบไม่มีอะไรมากั้นไว้เลย แต่ไอ้พวกนี้ก็ชอบจับจิ้นอยู่ดี "ผัวจิ้นมึงมาแล้วว่ะพิมพ์ เมื่อไหร่พวกมึงจะได้กันวะโสดกันทั้งคู่นี่หว่า"เห็นมั้ย? ไอ้หวายคือเปิดประเด็นแซวเป็นคนแรก "นั้นดิ กูจิ้นจนรากจะงอกแล้วพวกมึงก็ยังเป็นแค่เพื่อนกันอะ"กะเทยหน้าสวยที่ไม่มีเค้าความเป็นชายผสมโรงเข้ามาด้วยอีกคน "พวกมึงก็เลิกจิ้นกันดิ ยากไรวะ"ไอ้ลูคัสส่ายหน้าอย่างหน่าย ๆ ก็บอกแล้วว่าเป็นเพื่อนกันจริง ๆ เข้าใจอารมณ์ของคนที่เป็นแค่เพื่อนกันจริง ๆ มั้ย? จิ้นให้ตายก็เป็นผัวให้กันไม่ได้งี้ "พิมพ์ ๆ มึงดูนั้น! เหยื่อคนนี้มึงน่าจะถูกใจ"ต้นแขนฉันถูกไอ้ไอซ์สะกิดยิก ๆ สีหน้าท่าทางมันดูตื่นตูมกับใครบางคนที่ยืนขยับร่างกายเบา ๆ โซนตรงหน้าที่ห่างจากโต๊ะเราไม่มาก ผู้ชายคนนั้นถือแก้วไวน์ในมือพร้อมกับขยับร่างกายตามเสียงเพลงที่อยู่ในจังหวะที่คลอเบา ๆ ด้วยความที่ผู้ชายคนนั้นเป็นคนที่หน้าตาดี ทุกสายตาเลยต่างจับจ้องมองไปที่เขา ฉันเองก็เช่นกัน.. นั้นน่ะ.. สเป็คไอ้พิมพ์เลย สเป็คแม่งแบบว่าอยากได้ อยากได้.. ฮึ.. "ไปมั้ยมึง กูพร้อมถือป๊อปคอร์นนั่งชมมึงแผลงฤทธิ์"ไอ้เพื่อนหวายก็.. ชงเก่ง ส่วนไอ้ลูคัสรายนั้นไม่ต้องห่วงมันไม่พูดมากนอกจากส่งสายตาเชื้อเชิญให้ฉันเป็นฝ่ายรุก ฉันคล้อยตามเพื่อนง่าย อะไรที่อยากได้ก็ต้องได้ อะไรที่อยากจะกำไว้ในกำมือฉันต้องคว้ามาให้ได้ ผู้ชายคนนั้นก็เช่นกัน ถ้าฉันบอกว่าฉันอยากได้คืนฉันก็ต้องได้.. ปล่อยไว้ให้เล่นกับความรู้สึกมานานแล้วคราวนี้พิมพ์ขอเป็นฝ่ายปั่นดูบ้าง :) ฉันหยัดตัวขึ้นเต็มความสูง กรีดสายตาอันแหลมคมของตัวเองมองไปยังผู้ชายคนนั้นที่ยังไม่รู้ตัวว่าทุกการกระทำของเขาอยู่ในสายตาของฉัน รู้อะไรมั้ย? ทำไมวันนี้พิมพ์ถึงแซ่บเป็นพิเศษทั้งที่ปกติก็แซ่บอยู่แล้ว? เพราะพิมพ์รู้อยู่แล้วไงว่าต้องเจอกับอะไรบ้าง พิมพ์ก็แค่ใส่เสื้อเดรสเกาะอกรัดรูปสีแดงสดที่ความยาวเหนือเข่าขึ้นมามากพอสมควร ผมยาวสวยก็ปล่อยลงไปกลางหลัง ตรงหน้าอกก็ใช้เวลาดันมันขึ้นมาให้คนที่ตกเป็นเป้าหมายจะได้มองเห็นชัด ๆ ไม่ได้แรดไปทั่วแต่แรดเฉพาะกับเหยื่อที่คิดว่าคุ้มที่จะเสี่ยง "สตาร์ทเบบี้~"เพื่อนบอกให้เริ่มพิมพ์ก็จะเริ่มเพราะพิมพ์เป็นคนที่เชื่อฟังเพื่อนมาก หรือเปล่าวะ? 555 เอาละ.. ได้เวลาพิมพ์เฉิดฉายแล้ว จากนี้ไปคือของจริง ตุ๊บ!! อุ๊ยตาย.. พิมพ์ที่มีความเซียนในการใส่ส้นสูงสะดุดวะ.. สะดุดใส่อ้อมแขนผู้ชายที่เป็นเป้าหมายด้วยนะ สะดุดจริง ๆ ใครตอแหล.. ไม่มี๊~ "ขอโทษค่ะ ไม่ได้ตั้งใจ"อ้อมแขนที่แข็งแกร่งตวัดรอบเอวฉันไว้หลวม ๆ ก่อนจะรวบรัดมากขึ้นเมื่อเราสองคนสบตากัน "พิมพ์ .."ฉันช้อนสายตาขึ้นไปมองผู้ชายตรงหน้าที่จ้องหน้าฉันอย่างตกใจ ดวงตาคู่นั้นเบิกกว้างเหมือนกับว่าผู้หญิงตรงหน้าอย่างฉันแปลกใหม่สำหรับเขา "พี่.." "นี่พิมพ์จริง ๆ ดิ พี่แทบจำไม่ได้เลย"ใครเขาจะเดินกลับมาให้พี่จดจำในภาพลักษณ์เดิม ๆ กันละคะ แบบนั้นนะพิมพ์ก็ไม่สามารถทวงพี่กลับมาได้สิ จริงมั้ย? Talk ">คือเปิดมาต้องแซ่บก่อนเพราะมันคือบุคลิกของนางเอกเรา สายยั่วสายบด สายปั่นที่แท้ทรู พิมพ์ที่เคยเจอในเรื่องอื่น ๆ นี้ลืมไปได้เลยเพราะเรื่องนี้นางมาเพื่อฟาด