" ขอร้องนะ ถ้านายเป็นห่วงฉัน ได้โปรด ถอยห่างจากตรงนี้ที "
ประโยคสั่นเครือกึกก้องในหัวกรีน ชายหนุ่มลูกผสมวัยยี่สิบหก มองเข้าไปในห้องนั้นอีกครั้ง ด้วยขอบตาร้อนผ่าว สิ่งที่เจอคือความอึดอัดปนความโกรธ ไม่แจ้งใจในสิ่งที่เธอพูด และไม่อยากยอมรับความคิดในทางลบของตัวเองเช่นเดียวกัน
ผู้ชายร่างใหญ่ ซึ่งเป็นลูกผสมไม่ต่าง คงมีดีเอ็นเอของผู้เป็นพ่อมากกว่าแม่ ถึงได้ดูสุขุมลึกลับขนาดนั้น ไม่ใช่เพียงหนวดเคราอย่างเดียวที่ดกดำ สายตาคมกริบก็เช่นกันยามจ้องมองราวกับเสือซ่อนเล็บ
เขานั่งตัวตรงมองนิ่งมายังกรีน ท่าทางบ่งบอกให้สำเหนียกกับความพ่ายแพ้ที่ไม่มีวันชนะ แม้แต่สถานะยังแตกต่างกัน
เขารวย สังคมและสิ่งแวดล้อมมีแต่อยากลงทุนให้เขา ไหนจะอำนาจมากกว่าผู้ประกอบการอีก หากกรีนสู้ อย่างไรก็มีแต่ตายกับตาย
แต่แล้ว..
" ไม่..."
ความแอบรักข้างเดียว ซึ่งคนตัวเล็กตรงหน้าไม่เคยรู้ กลับทำให้เขาบ้าบิ่น กล้าเอ่ยน้ำเสียงทุ้มเ
