"ซี๊ดดด หานตงเจ้าเบาหน่อยได้หรือไม่"
"อืม"
หานตงพยายามบังคับมือไม่ให้สั่น เขาค่อย ๆ ทายาลงบนแผ่นหลังของซูมี่ที่มีบาดแผลเล็ก ๆ อยู่ที่สาเหตุที่ทำให้มือของเขาสั่นเช่นนี้ก็เพราะสตรีตรงหน้าเปลือยกายท่อนบนเขาเองก็เป็นบุรุษเจอสตรีเปลือยกายเช่นนี้จะไม่ให้เสียอาการได้เช่นไร
"สะ...เสร็จแล้ว"
หานตงพูดจบก็รีบเดินออกไปจากห้องทันที ซูมี่ที่เห็นท่าทางเช่นนั้นของเขาก็ยกยิ้มพอใจ เมื่อครู่นางสังเกตเห็นแท่งหยกของเขาตั้งชูชันขึ้นมา เห็นทีคืนนี้นางคงต้องช่วยเขาเสียหน่อยแล้ว
ด้านหานตงหลังจากเข้ามาในห้องเก็บฟืน เขาก็ก้มลงมองแท่งหยกของเขาที่มันตื่นตัว
"ให้ตายสิข้านี่มันชั่วช้าเสียจริง คิดเช่นนั้นกับนางได้อย่างไร"
หานตงพยายามข่มอารมณ์ความต้องการของตัวเองเอาไว้ โดยไม่รู้เลยว่าทั้งหมดเป็นแผนการของสตรีที่นอนยิ้มอยู่บนเตียง
หลายชั่วยามต่อมา
ห้องเก็บฟืน
"หานตง อ่าส์"
หานตงที่นอนหลับอยู่ค่อย ๆ ลืมตาขึ้นเมื่อ
