She's Fierce . She's a Wolf 1

Autumn Patuloy lang sila sa pagtakbo sa may kagubatan. Silang tatlo kasama niya ang kapatid niyang si Accalia at Alusia. Triplets sila. Their father and mother got killed by hunters. Sila ang Alpha sa Lacaforte pack. They lead them but all of them died including their parents. Mukhang matagal ng plano ng mga taong mararahas iyon. Nilusob ng maraming hunters ang pinagtataguan nila at pinatay ang lahat. Hindi sila masasama para gawin ng mga ito iyon. At dahil naglaro silang magkakapatid sa may batis. Pagdating nila ay nandon pa rin ang mga ito. They witnessed it and as soon as the hunters turn to them, they ran away as fast as they could in their wolf forms. Hindi sila pangkaraniwan dahil maliban sa katayuan nila bilang anak ng Alpha. Their wolf forms were males too. Hindi niya alam kung bakit kailangang gawin iyon ng mga hunters. Ni halos hindi na nga sila lumalabas. Bahay at school lang sila palagi. Hindi sila masasama para paslangin ng mga ito ang uri nila. Humans are just so cruel. Faster Alusia! She mind linked her sister since ito ang bunso at pinakamabagal kumilos sa kanila. I am trying pero ang bilis niyo ni Accalia. Hingal na sagot nito. She looked back and saw no one's chasing them pero kailangan nilang makalayo. Kailangan na nilang lisanin ang lugar na iyon at kalimutan ang lahat. Talikuran ang buhay na dati'y meron sila. Isang simple at masaya. Her eyes watered when she remembered her loving parents. Alam niyang masaya na ang mga ito sa piling ni Selene, their moon goddess. You're so sluggish! Dinig niyang wika ni Accalia rito. They reached the end of the forest at sumulpot na sila sa main road. They turned into their human forms with their clothes on. Yes, whenever they turned into their humam forms, nandoon parin ang mga damit nila. Which she was thankful dahil hindi na nila kailangan pang magdala ng mga damit kung sakali. Tumawid sila sa kalsada before they turned into their wolf forms again at ipinagpatuloy nila ang pagtakbo. They have to run away so far para hindi na sila masundan pa ng mga hunters dahil sigurado siyang kapag may naiwang bakas na buhay sila. Hindi titigil ang mga ito para lang gawin ang ginawa nilang pagpatay sa mga kauri nila. She have a white male wolf at ganun din si Accalia but Alusia her wolf form, it's light gray. Kaya lagi nitong sinasabi na inampon lang ito but who she kidding? They have the same faces, talagang espesyal lang si Alusia dahil maliban sa pagiging bunso nito. Talagang may kabagalan ito kumpara sa kanila ni Accalia. Kaya siguro ito rin ang huling lumabas noon. I'm thirsty and hungry already. Reklamo ulit ni Alusia and she heard Accalia whined at their sister. There's no time for that Alusia. Mamaya na kapag nakakasiguro na tayong sobrang layo na natin. Si Accalia ang sumagot rito. But I'm hungry and thirsty now saka ang layo layo na natin. We're like horses racing in a swift movement. Sagot rin nito. Malayo na nga sila pero kunti nalang at makakarating din sila sa kanilang pupuntuhan o mas tamang sabihin na pagtataguan. They have to build their own house and hunt for animals for their food since wala silang dalang kahit anong pera para pambili. Tulad ng sinabi niya. Namumuhay sila ng simple at sagana sila sa pagkain dahil may mga alaga silang mga hayop. At sabay sabay silang lahat kung kumain dahil ayaw ng mga magulang niyang may nangunguna o nahuhuli. Gusto nilang malapit lang sila sa isa't-isa. Ganun kabuti ang mga magulang nila. They were great leaders. Sampung minuto pa bago sila tumigil sa pagtakbo ng marating nila ang isang ilog. Alusia ran to drink pero pinigilan niya ito. Sensitibo ang tiyan ni Alusia kaya maselan din ito sa mga animal na kinakain nito. They're in their human forms again. Umiling siya rito. "Huwag Alusia kung ayaw mong sumakit ang tiyan mo. Madumi ang ilog kahit gaano pa iyan kalinaw." Bumagsak ang mga balikat nito. Halatang uhaw at gutom ang kapatid niya. Ginala niya ang kanyang paningin and she saw a hanging roots na pwedeng inumin ang tubig na nasa loob nito. Inakay niya si Alusia papunta doon bago niya putulin ang ugat. Umagos doon ang tubig at mabilis na uminom si Alusia. She did the same and Accalia too. Ng matapos silang uminom ay tumalim ang titig niya ng makakita siya ng baboy damo. Kuminang ang mga mata niya't naging matalas ang pang-amoy niya. Ang malas naman ng isang ito. Mabilis siyang tumakbo at naabutan niya agad ito. Hinuli niya ang paa nito saka ito binalibag. Agad itong nangisay dahil sa lakas ng impact non. Alusia and Accalia came saka nila iyon kinain. Nakarami si Alusia dahil talagang may katakawan ang isang ito. They walked up to the river and washed their faces. Hindi niya alam kung paano na sila ngayon. She loves to study too kaya hindi pwedeng hindi siya papasok sa susunod. Glad it's still summer. Magiging working student nalang siya, sila nina Alusia at Accalia. Malalakas naman sila at mabilis kumilos. They can do better than the humans. Kailangan nilang mag-ipon ngayon para makabili ng mga damit nila at pagkain. Pare-pareho na silang graduating sa susunod na pasukan so they have to finish their school. Pinagpatuloy nila ang pagtakbo ng makakuha ng sapat na pahinga. They reached a secluded forest na mukhang wala pang nakakapasok doon. They can build a simple house in there. They walked up inside of that forest to explore it more pero natigilan siya ng makakita siya ng kweba. Palagay niya'y hindi iyon kalakihan. Mabilis silang nakalapit doon and she's right. It's a cave at hindi masyadong malawak sa loob non. It's just enough for them. Maybe thats a sixty square meters. Pwede muna silang maglagi rito pansamantala. Hapong hapo na naupo si Alusia saka ito sumandal ganun din si Accalia. "I want to cry but I'm strong." Alusia said. Accalia sighed. "Mga wala silang puso para patayin lahat ng mga kauri natin. What if we kill them too?" Napatingin siya rito. "Hindi tayo mamamatay tao Accalia. Ang gusto ni papa at mama ay tahimik na buhay. We left that place para talikuran ang lahat. Now, it's just me, you and Alusia kaya kailangan nating magtrabaho. We have to go to school dahil hindi habang panahon sagana tayo ng hayop sa kagubatang ito. We are not going to steal or anything. We have to do it all in the right way dahil iyon ang gusto ni papa at mama." "I can work. I am better than humans kahit ako ang pinakamahina sa inyo." Sagot ni Alusia sa kanya. "You're not weak Alusia. Hindi ka lang sanay." She doesnt like to see or hear Alusia saying that dahil kapatid niya ito at ayaw niyang nawawalan ito ng lakas ng loob o bumababa ang tingin nito sa sarili. "I can do that too because I'm a Lacaforte and we love school kaya magt'trabaho tayo para makaipon." Sang-ayon ni Accalia. She nodded her head. Hindi sila susuko kahit gaano pa kahirap dahil sanay na sila. Masaya pa rin siya't kasama niya ngayon ang dalawang kapatid niya. That's right. They are sage, perilous, brilliant, compelling and forceful dahil isa silang Lacaforte. And Lacaforte's dont give up.