ตอนที่2

1865 Words

วันหยุดถัดมา อรินดากับลูกชายพร้อมด้วยพี่เลี้ยงและบุษบาก็พากันไปเที่ยวสวยสัตว์ตามที่น้องอินขอให้แม่พาไปแล้วเด็กน้อยก็ชอบมากพูดไม่หยุดปากก่อนจะแวะทานอาหารกลางวันเมื่ออิ่มแล้วน้องอินก็ไปวิ่งเล่นกับเด็กๆที่พ่อแม่พามาเที่ยวและแวะทานอาหารที่ร้านอาหารในสวนสัตว์มีสนามหญ้าและของเด็กเล่นในร่มให้เด็กๆส่งเสียดังเจี๊ยวจ๊าวแต่ไม่มีใครรำคาญทุกคนมีแต่รอยยิ้มและเสียงหัวเราะ “แกสนใจจะเปลี่ยนงานหรือเปล่าอิ๋น” บุษบาสาวหมวยลูกผสมจีนกับอีสานฐานะดีมีอันจะกินทั้งสองเจอกันตอนเรียนมหาวิทยาลัยและคบหากันมาจนถึงทุกวันนี้ก็สิบปีแล้วและยังมีเพื่อนอีกสองคนที่สนิทกันและอยู่กลุ่มเดียวกันและรู้เรื่องของอรินดาดีที่สุด “ที่ไหนอ่ะแก แล้วงานอะไร” ตอนนี้เธอทำหน้าที่ผู้ช่วยเลขาของบริษัทใหญ่ทั้งที่จบการตลาดทำหน้าที่วางแผนกลยุทธ์ทางการตลาดแต่ถูกเจ้านายเสนอให้มาเป็นผู้ช่วยเพราะมีปฏิญาณไหวพริบดีและเก่งภาษาซึ่งเธอพูดได้สามภาษาคืออังกฤษ จีน ญี่ปุ่น เพราะความชอบ “บริษัทของพี่ชงโคน่ะสิ ตอนนี้แฟนนางจะไปทำงานที่เยอรมันแล้วนางต้องไปด้วยเพราะกลัวสามีของนางมีกิ๊กกั๊กน่ะ เจ้านายก็เลยให้หาเลขาคนใหม่ให้และเทรนงานให้ก่อนจะลาออก ฉันก็นึกถึงแกก็เลยมาถามก่อนที่พี่ชงโคจะติดป้ายประกาศรับสมัครน่ะ” “ใช้เส้นสายจะดีเหรอแก ฉันกลัวจะทำให้พี่ชงโคสียชื่อน่ะสิ” อรินดาตอบเพื่อนเพราะเธอไม่ได้จบสายตรงแค่จับพลัดจับพลูมีเจ้านายใจดีส่งเสริมเท่านั้น “แกทำได้ ลองไปคุยก่อนมั้ยล่ะ ถ้าแกคิดว่าไม่โอเคก็ไม่เอา แต่ว่าเจ้านายของพี่ชงโคเป็นผู้หญิงนะเงินก็ดีสวัสดิการก็เยอะและมั่นคง” บุษบาอยากให้เพื่อนได้งานนี้เพราะมันก้าวหน้ากว่าและเงินเดือนก็เยอะมีสวัสดิการอีกเพียบ “ขอคิดดูก่อนได้มั้ยแก” “ได้สิ แต่อย่านานนะอีกสามเดือนพี่ชงโคก็จะเดินทางแล้ว” “ได้ๆ ขอบใจแกมากนะบุษ” “ไม่เป็นไร ฉันเห็นว่างานดีก็อยากให้แกทำน่ะ” บุษบาตอบเพื่อนและคิดว่าอรินดาต้องชอบงานนี้แน่เพราะเจ้านายเป็นผู้หญิงและใจดีอีกด้วย จากนั้นสองสาวก็คุยกันไปเรื่อยเปื่อยและบ่นถึงเพื่อนทั้งสองที่ไปทำงานต่างจังหวัดยังไม่มีใครกลับกรุงเทพ ก่อนจะพากันกลับบ้านเพราะน้องอินเล่นสนุกจนแบตหมดถึงได้ยอมกลับ ที่เกาะกูด สวรรค์ของนั่งเที่ยวมีหาดทรายขาวละเอียดสวยงามตัดกับน้ำทะเลสีฟ้าอ่อนไล่ระดับไปตามความลึกของน้ำทะเลก็เปลี่ยนสีไปเรื่อยๆจนกลายเป็นสีเขียวมรกตสะท้องแสงดวงอาทิตย์ระยิบระยับเป็นเกลียวคลื่นม้วนตัวสาดซัดเข้าฝั่งตลอดเวลายิ่งดูยิ่งเพลิดเพลินทุกคนที่มาที่นี่ต่างก็ชื่นชอบความสวยงามและเงียบสงบมีความเป็นส่วนตัวสูงและราคาก็แพงเดินทางสะดวกด้วยเครื่องบินเล็กจากสนามบินสุวรรณภูมิตรงไปเกาะกูดแล้วส่วนมากก็จะมีแต่พวกเศรษฐี ดารา นางแบบนายแบบนักธุรกิจนักการเมืองและไฮโซมาเที่ยวพักผ่อนกันเท่านั้น “พอร์ชคะ แนนนี่ไม่อยากเล่นน้ำแล้วค่ะ” นิวารินพูดเสียงหวานออดอ้อนแฟนหนุ่มที่ใส่แค่กางเกงว่ายน้ำตัวเดียวอวดเรือนร่างแข็งแกร่งด้วยมัดกล้ามสุดเพอร์เฟคและสิ่งที่ซ่อนอยู่ในกางเกงว่าน้ำตัวจิ๋วมันทำให้ปากคอเธอแห้งผากเพราะอยากลิ้มลองมันทั้งที่เมื่อคืนก็ฟาดฟันกันไปหลายยกและเมื่อเช้าก็ต่ออีกสองยกพอตื่นมาก็ไม่เห็นเขาจึงเดินตามหาเห็นเขานอนบนเตียงอาบแดดริมสระว่ายน้ำที่อยู่ตรงระบียงห้องหันหน้าออกทะเลเหมาะแก่ทำกิจกรรมเข้าจังหวะโดยไม่มีใครเห็นและวิลล่าหลังถัดไปก็อยู่ห่างกันพอสมควร “ยังมีแรงเอาอีกเหรอแนน ผมว่าคุณไปกินอาหารเช้าก่อนดีมั้ย” ชายหนุ่มพูดแล้วยิ้มให้แฟนสาวที่เข้ากันได้ดีเรื่องเซ็กส์ “พอร์ชน่ากินกว่าอาหารเช้าอีกค่ะ” นิวารินพูดจบก็นั่งลงบนเตียงอาบแดดแล้วลูบไล้ต้นขาแกร่งขึ้นลงไปมาทั้งสองข้างและรู้ดีว่าพฤทธิ์ชอบแบบไหน “เมื่อเช้าก็กินไปแล้วไม่ใช่เหรอ” พฤทธิ์พูดแล้วจับมือของเธอมาวางบนกางเกงว่าน้ำที่เจ้าตัวร้ายของเขานอนสงบนิ่งอยู่และนิวารินสามารถทำให้มันตื่นได้ “แนนนี่ยังไม่อิ่มเลยค่ะพอร์ชขา” สาวสวยลูบไล้ความแข็งแกร่งนอกร่มผ้าไปมาก่อนจะสอดมือเข้าไปในกางเกงว่ายน้ำแล้วบีบขยำมันเบาๆ “หืมม คุณปลุกมันแล้วต้องรับผิดชอบมันนะแนนนี่” ไฮโซหนุ่มหล่อบอกแฟนสาวที่คบกันมาได้ปีกว่าแต่เขากับเธอยังไม่มีแพลนเรื่องแต่งงานเพราะต่างก็อยากใช้ชีวิตโสดให้คุ้มก่อนและที่ทำให้เขาคิดหนักคือนิวารินไม่อยากมีลูกแต่เขาต้องการทายาทสืบสกุลและถ้าเธอไม่พร้อมก็คงยุติความสัมพันธ์กัน “แน่นอนค่ะพอร์ช” ไฮโซสาวสวยพูดจบก็ขึ้นไปนั่งคร่อมขาของเขาแล้วควักเอาแก่นกายอวบใหญ่ออกมาจากกางเกงว่ายน้ำบีบรูดเบาๆแล้วกดปลายนิ้วโป้งคลึงปลายยอดหัวมนทู่ไปมาเพื่อปลุกมันตื่น “หืม..” ชายหนุ่มครางเบาๆมองแฟนสาวที่ปลุกน้องชายของเขาตื่นแล้วเธอก็ก้มลงไปตวัดปลายลิ้นไล้เลียปลายยอดหัวหยักแล้วอ้าปากงับปลายยอดหัวมนทู่เข้าปากและเม้มปากครอบรอยยักดูดเบาๆสองมือก็กำรอบความเป็นชายที่แข็งแกร่งชูชันขึ้นเต็มสองมือของเธอ “แพร่บๆๆ จุ๊บๆๆ จ๊วบๆๆ..” “เร็วเข้าสิแนนนี่ หืมม..” เสียงห้าวครางในลำคอด้วยความเสียวกระสันเมื่อแฟนสาวอมดูดรูดแก่นกายอวยใหญ่ของเขาอบ่างเมามันส์จนตัวเกร็งเเพราะมันใกล้จะแตกอยู่รอมร่อ “จ๊วบๆๆ..” นิวารินรูดมือเร็วขึ้นพร้มกับอมดูดอย่างแรงติดกันจนแก้มตอบเร่งเร้าอารมณ์ของเขาให้พุ่งพล่านเร่าร้อนนกายแกร่งสะท้านเธอก็ไม่หยุดจนร่างใหญ่เกร็งตัวกระตุกถี่ๆมองแฟนสาวอมดูดแก่นกายอวบใหญ่ของเขาอย่างแรง “อ่า แนนนี่ผมจะเสร็จแล้วที่รัก อ่ะ โอ้วววส์..” ชายหนุ่มร้องคำรามออกมาเสียงดังแล้วระเบิดลาวาร้อนเข้าใส่ปากของเธออย่างมากมาย “แพร่บๆๆ..” นิวารินไล้เลียดื่มกินลาวาร้อนที่พุ่งเข้าใส่ปากทุกหยาดหยดแล้วลุกขึ้นนั่งคร่อมตักของเขาแล้วหยิบถุงยางอนามัยที่เธอเตรียมมาสวมลงบนแก่นกายอวบใหญ่ไม่งั้นเธอไม่ได้กินเขาแน่นอน “อ่า ที่รักขา..” มือบางจับแก่นกายอวบใหญ่ที่สวมเครื่องป้องกันแล้วตั้งขี้นจ่อร่องสวาทของเธอแล้วหย่อนสะโพกลงช้าๆกลืนกินมันไปครึ่งตัวแล้วยกสะโพกขึ้นลงเป็นจังหวะ “อ่ะ อ้า ที่รักขาเด้งขึ้นมาแรงๆอีกค่ะ อ่ะ อ้า ดะ ดีค่ะ แนนนี่ชอบเอาแรงๆเลยที่รักขา อ้ะ อู้วว อ้า..” นิวารินบอกเขาแล้วกระแทกกระทั้นร่องสวาทลงใส่ก่นกายอวบใหญ่ที่เด้งสวนขึ้นมาอย่างแรงเป็นจังหวะเดียวกันอย่างถึงอกถึงใจจนเธอจุก “ตั้บบๆๆ ตั้บบๆๆ..” “คุณนี่มันสุดยอดเลยแนนนี่ หื้มม..” เสียงห้าวชมแฟนสาวที่เข้ากันได้ดีโดยเฉพาะเรื่องเซ็กส์ทำให้เขามองข้ามความเรื่องเยอะของเธอไปเพราะนิวารินเกิดมาบนกองเงินกองทองเป็นคุณหนูที่มีแต่คนเอาอกเอาใจและต้องได้ทุกอย่างแต่สำหรับเขากับเธอได้ตกลงคบหากันแต่ทั้งสองยังไม่คิดจะแต่งงานทำให้เขาคบกับนิวารินได้นานและตอนนี้ก็ปีกว่าแล้ว “พอร์ชก็เอาดุสุดยอดมากค่ะ อ่า แนนนี่จุกไปหมดแล้วที่รักอ้ะ อ้า อู้วว อา..” สาวสวยร้องครวญครางแหงนหน้าขึ้นเพราะทั้งจุกทั้งเสียวจึงกระแทกกระทั้นร่องสวาทเข้าใส่อย่างรุนแรงติดกันไม่หยุดเพราะเห็นสวรรค์อยู่แค่เอื้อม “ตั้บบๆๆ ตั้บบๆๆ..” “กริ้งงๆๆๆ..” เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นขัดจังหวะของสองหนุ่มสาวแต่นิวารินไม่สนใจเพราะเธอกำลังจะขึ้นสวรรค์จึงหลับหูหลับตาจับหัวเตียงแล้วกระแทกร่องสวาทเข้าใส่พร้อมกับแก่นกายอวบใหญ่ที่เด้งสวนขึ้นรับจังหวะกันอย่างถึงอกถึงใจ “ตั้บบๆๆ ตั้บบๆๆ “กริ้งงงๆๆๆๆ..” “โอ้วววส์.../ กรี๊ดดดด...” สองหนุ่มสาวขึ้นสวรรค์ได้สำเร็จแล้วพฤทธิ์ก็ยกร่างผอมเพรียวของแฟนสาวลงจากตัวแล้วลุกขึ้นหยิบโทรศัพท์มาดูพอเห็นเบอร์ของเลขาโชว์ก็กดรับสาน “ว่าไงเปา นายรู้มั้ยว่าโทรมาเวลานี้อาจจะถูกตัดเงินเดือน” พฤทธิ์ว่าเลขาส่วนตัวมากความสามารถทั้งที่อายุน้อยแต่ปรีชาก็ทำงานดีสมกับที่เขาเลือกให้โอกาสและไว้ใจไม่เคยทำให้ผิดหวังเพราะปรีชาเป็นหลานชายของคนขับรถส่วนตัวของปู่นั่นเอง “ผมยอมถูกตัดเงินเดือนครับ ตอนนี้คุณท่านเข้าโรงพยาบาลแต่ท่านไม่ให้ใครบอกนายครับ” ปรีชาตอบผู้เป็นนายหากเขาไม่บอกต้องโดนหักเงินเดือนแน่ “แล้วปู่เป็นยังไงบ้างแล้วทำไมปู่ถึงเข้าโรงบาล” พฤทธิ์ถามเลขาคนสนิทเสียงดัง “คือว่าคุณโมมาคุยกับท่านเรื่องงานที่บริษัทแล้วทะเลาะกันทำให้ความดันสูงจนเกือบจะช็อกแล้วคุณพู่พาไปโรงพยาบาลตอนนี้ปลอดภัยแล้วครับ” ปรีชาตอบเจ้านายและตอนนี้ท่านเจ้าสัวก็ปลอดภัยแล้ว “แล้วทำไมนายไม่บอกฉันเร็วกว่านี้วะ” พฤทธิ์พูดอย่างหัวเสียและเข้าใจดีว่าปู่ของเขาหัวแข็งแค่ไหนไม่ว่าจะเป็นอะไรก็ไม่ยอมบอกลูกหลานและไม่มีใครกล้าขัดคำสั่งของท่านด้วย “คุณท่านสั่งไว้ครับ แต่คุณพู่บอกให้ผมโทรบอกนายครับ” ปรีชาตอบเจ้านายเพราะเขาก็ไม่กล้าขัดคำสั่งของท่านเจ้าสัวแต่คุณพู่บอกจะรับผิดชอบเองให้เขาโทรบอกหลานชายของท่าน “เดี๋ยวฉันกลับเลย อีกสองชั่วโมงมารับด้วย” พฤทธิ์พูดจบก็วางสาย “เราต้องกลับแล้วแนนนี่” ชายหนุ่มพูดแล้วหยิบผ้าขนหนูมาพันเอวสอบแล้วเดินเข้าไปในห้องเพื่ออาบน้ำเตรียมตัวกลับและครั้งนี้เพื่อนๆไม่ได้มาด้วยเพราะนิวารินอยากมาสองคนกับเขา

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more