พี่ครับ! เป็นแฟนกันมั้ย

ตอนที่ 4

เช้าวันต่อมา

ในขณะที่ชานนท์กำลังก้มดูใต้ท้องรถที่ลูกค้าเอามาให้ซ่อมจู่ๆลูกน้องที่ซ่อมรถบริเวณรอบข้าง3-4คันก็เงียบโดยไม่มีสาเหตุ ทำให้ชานนท์ที่กำลังง่วนงุนอยู่กับรถถอยตัวเพื่อที่จะมองดูว่าลูกน้องตัวเองเงียบกันทำไม

ทันทีที่เงยหน้าขึ้นก็ต้องสบตาเข้ากับเจ้ากรรมนายเวรที่เขาเองก็ไม่เคยคิดอยากจะเจอเท่าไหร่นัก

" ไอเบส มึงมาทำไม " ชานนท์ถามขึ้นแล้วขมวดคิ้วอย่างสงสัย

" ก็ผมบอกพี่ไปแล้วนี่ครับว่าผมจะมาหา " เบสตอบยิ้ม

" มึงไม่มีเรียนหรอว่ะ " ชานนท์ถามขึ้นเพราะเห็นว่าอีกฝ่ายใส่ชุดอยู่บ้านปกติมามันเลยดูแปลกตาไปหน่อยสำหรับเขา

" วันนี้หยุดครับ ผมเลยมาหาพี่นี่ไง " เบสตอบ

" เพื่อ?? " ชานนท์เลิกคิ้วถามขึ้นอย่างงุนงง

" คิดถึง " คำพูดสั้นๆที่ทำเอาร่างบางหยุดชะงักไปต่อไม่เป็นได้แต่มองหน้าอีกฝ่ายนิ่ง

" พูดเชี้ยไรของมึง " ชานนท์เลิ่กลั่กมองซ้ายมองขวาขึ้นมาแล้วทำท่าก้มลงไปดูรถต่อ

" เขินแล้วรุนแรงนะเรา " เบสพูดแซวขึ้นยิ้มๆ

" เขินพ่อง! กวนตีนละสัส " ชานนท์ถลึงตาใส่เบส

" ฮ่าๆๆ ไปกันครับ " หลังจากขำเสร็จเบสก็พูดชวนขึ้น

" ไปไหน " ชานนท์เงยหน้าจากฝากระโปรงรถหันมาถามเบส

" กินข้าวสิครับ ไม่หิวรึไงนี่ก็10โมงละนะ " เบสชวนแล้วก้มหน้าไปมองหน้าร่างบางที่ตอนนี่้กำลังดูอะไหล่ในฝากระโปรงรถอยู่

" มึงไม่มีเพื่อนรึไงวะ " ชานนท์เงยหน้ามาถามด้วยความเหนื่อยใจ ที่ไอเด็กบ้านี่มันเอาแต่ตามตอแยเขาไม่หยุดแบบนี้

" ก็ผมอยากกินกับพี่นี่ครับ " น้ำเสียงออดอ้อนของเบสทำให้ชานนท์มองหน้าเบสอย่างขนลุกและก็มีแอบเขินบ้างเพราะสายตาละมุนที่เจ้าตัวส่งมา

" ขนลุกไอสัส " ชานนท์พูดแล้วหันหน้าหนีไปอีกทาง

" หึหึหึ ตกลงไปกินข้าวกันมั้ยครับ " เบสส่งยิ้มแล้วถามไปด้วยน้ำเสียงอบอุ่น

" รอกูแป็บ กูไปล้างมือก่อน " ชานนท์พูดจบก็เดินไปล้างมือในห้องน้ำข้างในตัวบ้านพร้อมกับขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นเสื้อคอกลมสีขาวกับกางเกงสามส่วนสีดำ พอเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จก็เดินลงมาข้างล่างพอเบสเห็นว่าชานนท์เดินลงมาแล้วก็ยิ้มให้ทันที

" ไปกินกันผมหิวพี่ล่ะ " เบสตอบแล้วลากข้อมือชานนท์ออกไปข้างนอกด้วยความรีบร้อน

" เดี๋ยวๆไอสัส! กินกันเหี้ยไรแล้วมึงมาหิวกูทำไม " ชานนท์ถามด้วยความตกใจแล้วขืนตัวเอาไว้ไม่ยอมเดินตามที่เบสลาก

" อ่อ..ผม..พูดผิดน่ะพี่ ผมหมายถึงว่าไปกินข้าวกันผมหิวแล้วพี่ " เบสพูดแล้วยิ้มกรุ้มกริ่มไปให้ชานนท์

" เออๆๆ " ชานนท์ก้มหน้าตอบแล้วเดินนำไปที่รถด้วยความที่เริ่มทำตัวไม่ถูก เพราะคำพูดแปลกๆที่เบสพูดออกมาหลายๆครั้งทำให้เขาใจเต้นแรงแล้วก็มีที่ทำให้เขินจนทำตัวไม่ถูก

เบสพาชานนท์มากินข้าวที่ห้างใกล้ๆแถวอู่ของชานนท์ เมื่อมาถึงในห้างเบสก็มองคนข้างๆที่กำลังมองหาร้านอาหารอยู่ในบริเวณชั้นหกของห้างที่พวกเขากำลังยืนอยู่

" กินไรดีครับ " เบสถาม

" มึงเลิกพูดเพราะกับกูสักทีได้ปะกูไม่ใช่ผู้หญิง " ชานนท์ต้องหน้าถามเบสด้วยใบหน้าที่แดงซ่านโดยที่เจ้าตัวก็ยังไม่รู้ตัวเอง

" ผมก็ไม่ได้มองว่าพี่เป็นผู้หญิงเลยนะเพราะผมเองก็.. " เบสมองหน้าชานนท์ด้วยสายตาที่สื่อความหมาย

" ก็? " ชานนท์เลิกคิ้วถาม

" เพราะผมไม่ได้ชอบผู้หญิง " เบสมองเข้าไปในดวงตาของร่างบางแล้วจ้องอยู่แบบนั้นสายตาทั้งสองประสานกันจนชานนท์เป็นฝ่ายหลบสายตาก่อน

" แฮ่ม! เอ่อ.. มึง.. กูว่าไปแดกเอ็มเคเหอะกู. หิวแล้วว่ะ " ชานนท์ตอบด้วยน้ำเสียตะกุกตะกักแล้วเดินนำไปที่ร้านเอ็มเคที่อยู่ข้างหน้าทันที เบสได้แต่มองคนเขินที่เดินไปข้างหน้ายิ้มๆ

" คนอะไรวะทำไมน่ารักจัง " เบสยิ้มแล้วพูดกับตัวเองเบาๆ

+++++++++++++++