วันนี้ระย้าแก้วได้ออกมาเก็บพืชสมุนไพรกับเหล่าบรรดาผู้ติดตาม ขณะที่กำลังเดินสำรวจอยู่ในพงไพร ระย้าแก้วกลับได้ยินเสียงแหบพร่าหลังต้นไม้ใหญ่
"ชะ....ช่วยด้วย.,."
ระย้าแก้วจึงค่อย ๆ เดินเข้าไปดู นางตกใจราวกับเห็นผี เมื่อมีผู้ชายร่างกายกำยำสูงใหญ่ ตามตัวเต็มไปด้วยบาดแผลราวกับรอยมีดดาบฟัน
"ตายแล้ว นี่มันกระไรกันนี่"
ด้วยความที่เป็นหมอ จรรยาบรรณต้องมาก่อน มิว่าจะเป็นศัตรู ข้าไพร่หรือ ใครก็ตามที่เห็นว่าเจ็บอยู่ตรงหน้า นางจึงปรี่เข้าไปช่วยอย่างมีคิดสิ่งใด
"ท่าน...ท่าน เป็นใครกัน เหตุใดจึงมานอนอยู่เยี่ยงนี้"ระย้าแก้วเอ่ยถามพร้อมกับเข้าไปดูบาดแผลตามร่างกายที่มีรอยแผลถูกมีดดาบฟันกลางหน้าอกและข้างต้นแขนขวาที่เป็นแผลเหวอะ
"ได้โปรดเถิด...ช่วยข้าสักครา ข้าถูกโจรป่ารอบทำร้ายแลปล้นชิงทรัพย์ แลข้าวของไปเสียหมด ใพร่พลของข้าก็โดนฆ่าตาย เหลือเพียงข้าที่รอดมาได้"แรงเฮือกสุดท้ายที่ใช้พูดกับระย้าแก้ว
"ท่านม
