Chapter 2
1199 Words
Brent POV
I never been in a serious relationship but my heart aches whenever my girl that I really like rejected me so many times. Parang gusto ko nang sumuko pero anong maibibigay sa akin kung igigive up ko siya agad agad. Baka magsisi lang ako sa desisyon ko since wala naman akong balak na tumigil sa pagsuyo sakanya.
"What that face Brent?" sabay upo sa harapan kong lamesa si Rian.
"Hulaan ko, binasted ka ulit ni cutie noh?" sabi naman ni Kyle na kanina pa pinag aaralan ang mukha ko
"Wala na talagang tatalo sa kaibigan nating napakatyagang manligaw kahit panay ang basted sakanya. Sabihin mo lang sa amin kung kailangan mo nang tulong at hahapan ka namin ng babae." Tudyo ni Kyle na kinasama ko ng tingin sakanya.
"Siraulo!" Sabay batok sakanya ni Rian na nasa likuran niya. "Nandamay ka pa! Matino yan si Brent pagdating sa love kaya wag mong dudungisan ang pag iisip at baka tayo malagot kay cutie." Banta niya kay Kyle na hawak hawak ang ulo.
"Dapat kasi sinabi mo na ang totoo sakanya kesa sa iba pa niya malaman" patuloy naman ni Bry na napakaseryosong nagsabi non. Para tuloy akong nanibago sa ugali niya ngayon.
"I don't know. Do you think if I tell the truth she can easily forgive me? Or she'll listen?" malalim na buntong hininga ang ginawa ko. Ang tanga ko kasi para simulan sa ganitong sitwasyon.
"You have 1 and half years bago ka bumalik sa Australia, so what's your plan anyway? Ano ang plano mo kay dindin?" tanong ni Leo na pinsan ko.
I sighed in dismay. Actually, I don't know but hoping and praying that my princess will easily understand and forgive me once I decided to tell her the truth.
Alam ng mga kaibigan ko ang sitwasyon ko kaya ganyan mga tanong nila sa akin. I just met that girl named dindin o sa kompletong pangalan na Geraldin Faye Alejandro last year sa isang park kung saan naglalaro siya kasama ang mga kaibigan niya. I was just standing while waiting for my friends and looking around. She caught my attention when I heard her laughing. Yes, I admit that I was caught off guard on her dazzling eyes, red lips, round face and in her simple ways. I didn't even notice myself staring her like no other people around us. Then suddenly...
"Ouch!" sabay hawak sa ulo ko dahil sa tigas ng bola na tumama sa akin na halos mapayuko ako dahil nakaramdam ako ng hilo at konting kirot. Hindi ko napansin yung bola na tumama sa akin noo ko. Ganun na lang ba ako natulala sa babaeng tinitingnan ko at di ko napapansin na papunta na sa akin ang bola?
Nakaramdam ako nang paglapit ng isang tao sa harapan ko.
"Naku, sorry, I'm so sorry! Hindi namin sinasadya! Promise! "Panginginig sa boses niya na halatang natatakot habang nagpapaliwanag.
Napapikit ako at itinaas ko ang kanang kamay ko habang nakayuko parin ako at hawak ng kaliwang kamay ko ang ulo ko habang binabalanse ang pagkakatayo ko. Sino ba naman kasi ang hindi mahihilo sa bola ng softball, mabuti nalang at medyo malambot pero putek, ang sakit parin. Feeling ko may namumundok na sa noo ko sa tigas ng bolang naitapon sa akin. Narinig ko ang tawag ng mga kaibigan at pinsan ko sa likod na parang nag aalalang lumapit sa akin.
" What happen?" tanong ni Kyle na mukhang nag alala sa nakita niyang itsura ko.
"We were just playing actually and then I accidentally throw the ball and hit him on the head" nginig na boses ng babaeng nasa harapan ko.
"Sigurado ka bang hindi nagka amnesia tong kaibigan namin?" Birong tanong Rian at kunwaring inexamine ang noo kong tinatakpan at napansin ko ang pag iling iling ng ulo sa nakita sa noo ko.
"Naku Brent! Feeling ko kailangan mong mag pa xray sa skull mo." Kunwaring nag aalalang sabi ni Rian na hindi halatang pinagloloko nanaman nila ang babaeng nasa harapan ko.
"Pfftt. " pigil na pagtawa ni Bry
" Ha?" gulat na sabi ng babae. Bago pa madagdagan ang walang kwentang pinagsasabi ng mga ugok na to ay tiningnan ko na ang babae. Halos matulala ako sa ganda niya nang malapitan. Her beauty says something.
"I'm okey, nothing to worry" seryosong sabi ko para hindi halata na nakuha niya ang attention ko at natulala ako saglit sakanya.
Tiningnan ako ni Kyle na parang nabasa ang tingin ko sa babaeng kaharap ko , tumingin siya sa babae
"What's your name cutie?" sabay ngisi niya.
"Im Geraldine " nahihiyang sagot niya.
"Dindin, matagal ka pa ba diyan?" tanong ng isang kulot na kaibigan niya na parang naiinip sa pagtawag sakanya.
Medyo namula pa siya sa pagkakatawag sa kanya
"Dindin is what they called me but you can call me by my name" medyo nahihiyang pagkasabi niya.
"Dindin is a cute name actually" sabi ni Kyle at kumindat pa ito. Ang sarap dukutin ng mga mata.
"Thanks." Sabi ni Dindin na may kaunting ngiti sa labi.
"Actually, hindi maayos talaga ang kaibigan namin sa ginawa mo, baka naman gusto mo siyang tulungan?" parang hindi ako kumbinsado sa pagkakasabi niyang yun ahh.. parang may plano..
"A-anong ibig niyong s-sabihin? K-kailangan niya bang magpahospital?" Kabang tanong niya at halata na ang pag aalala sa mata niya.
"Actually, hindi sa hospital mo siya dadalhin." Sabay tingin sakin ni Kyle. Inilapit niya ang mukha niya sa tenga niya at may ibinulong." Hinahanapan kasi namin siya ng trabaho, baka may alam ka? Kahit doon ka nalang makabawi para sakanya." Ngumising nakakaloko ang ugok.
Matalim ko syang tiningan dahil rinig na rinig ang bulong niyang sinabi ngunit hindi siya tinablan at ngumiting malawak pa sa akin. Ganitong normal na buhay ba ang hiningi kong tulong sakanila? Parang pahihirapan ata ako ahh.
"What do you think guys?" sabay tingin sa mga kasama namin ngunit walang nagsalita sakanila. Magsasalita na sana ako kaso naunahan ako ng babaeng nasa harapan ko.
"it's Okey" ang tanging sabi lang ni dindin. "Just wait for me here, magpapaalam lang ako sa mga kasama ko." At agad na siyang umalis patungo sa mga kaibigan niya.
Tumingin ako kay Kyle at hinarap ko siya at agad niyang itinaas ang dalawang kamay bilang pagkakaunawa na ayaw ko yung plano niya.
"Oh, co'mon Brent, sabihin mo lang na gusto mong magkaroon ng normal na buhay gaya ng gusto ng daddy mo kaya ka niya pinunta dito. Sa tingin ko kasi matutulungan ka niya." Sabay turo sa babaeng kausap ngayon ang mga kaibigan. " You will thank me later." sabay tapik sa balikat ko.
"Do you think I will be happy for what kind of work she'll give me? Are you crazy?" Inis kong sinabi sakanya.
"But I think you will love the work since that you started liking the girl too." Nakangisisng sabi niya, actually, I dont know pero sa loob loob ko parang nagiging interisado na ako sa babaeng yun.
"Goodluck Brent! Just enjoy her company." Sabay tapik ni Rian sa balikat ko.
Liningon ko ang babaeng hindi ko alam na magbibigay pala sa akin ng pag asa para bumangon sa pagkakadapa ko sa buhay. She's an angel in disguise.
- Writer
