มาแต่งงานกับฉันอีกครั้งได้ไหมคะ

2.ส่ยลมที่พัดหวนมา

ยาพิษกำลังแพร่กระจายไปทั่วทั้งร่าง ความเจ็บปวดกำลังกัดกินร่างกายของเขา ทุกการหายใจมันเหนื่อยและทรมานแทบจะขาดใจ

เขารักเธอ.. เธอคือความรักเดียวในชีวิตของเขา

เราคือสามีและภรรยา ทั้งที่เขาตั้งใจว่าจะมีลูกสักสองสามคน ตั้งใจจะมองข้ามตอนที่เธอลักลอบเป็นชู้เคาน์คอนราด..

เธอต้องการสิ่งใดเขาก็หามาให้ด้วยความเต็มใจ เพราะความสุขของภรรยาคือหน้าที่ของสามี เขาพยายาม.. เขารักเธอถึงเพียงนี้

เหตุใดถึงยังไม่รักเขาอีกนะ...

น้ำตาไหลลงมาทันทีที่ไฮโลแน่นิ่งไป เธอกำตราประจำตระกูลเอเดเรี่ยนเอาไว้แน่น ด้วยหัวใจที่เจ็บปวด ให้ตายเถอะเหตุใดถึงเจ็บปวดเพียงนี้

เหตุใดภาพที่เขาตายต่อหน้ามันถึงบาดลึกลงไปในใจของเธอราวกับหัวใจของเธอมันกำลังแหลกสลายลงมา

ทั้งที่เธอควรจะดีใจ ที่แผนการของเธอสำเร็จ

ควรจะดีใจสิ! ที่เธอจะได้ไปคบกับโมเรย์อย่างเปิดเผย เธอจะขึ้นเป็นองค์จักรพรรดินีด้วยอำนาจของเอเดเรี่ยนที่เธอมี

นั่นคือความฝันของชีวิตเธอเลยไม่ใช่รึไงกัน!!

เซซิเลียจัดการทำพิธีศพของสามีพร้อมทั้งแต่งตั้งตัวเองขึ้นมาเป็นผู้นำตระกลู เธอเดินทางกลับมาที่พระราชวังทันที เพื่อมอบตราประทับนั้นให้เสด็จพ่อ

แต่เธอดันมาเจอกับโมเรย์ก่อน

"ส่งมันมาให้ข้าสิ ที่รัก.."

เธอขมวดคิ้วมองหน้าโมเรย์

"ไม่เป็นไร ข้าจะเอาไปให้เสด็จพ่อเอง ไปด้วยกันสิโมเรย์"

เขาเดินเข้ามาหาเธอพร้อมกับโอบกอดเธอเอาไว้ อ้อมกอดที่ว่างเปล่าราวกับสายลม เซซิเลียกรีดร้องออกมาทันทีที่เธอรู้สึกเจ็บแปล๊บที่ด้านหลัง...

โมเรย์ใช้ดาบที่เอวของเขาแทงเธอ เขาแทงมันจากด้านหลังจนทะลุมาถึงหัวใจ.. เลือดสีแดงสดของเธอมันไหลลงมาจนเปรอะเปื้อนชุดสีขาวครีมของเซซิเลีย เธอจ้องมองที่ใบหน้าของเขาก่อนจะหัวเราะออกมา

อ่า..นี่สินะ รสชาติของการถูกหักหลังน่ะ..

มันเจ็บปวด..มากกว่าบาดแผลที่ถูกแทงนั่นอีก

เจ็บปวดลึกลงไปในกระดูกเลยแฮะ ความเข้าใจของเซซิเลียเริ่มชัดเจนมากขึ้นเมื่อเธอเห็นเซเวียเดินเข้ามาจากด้านหลังของโมเรย์

เขาส่งตราประจำตระกูลให้น้องสาวของเธอถือ ซึ่งนั่นมันอธิบายการกระทำของทั้งสองคน ได้ดีกว่าคำพูดซะอีก..

ในขณะที่เธอหลอกใช้ไฮโน โมเรย์และเซเวียก็หลอกใช้เธอด้วย...

"มัน..ตั้งแต่เมื่อไหร่กันเซเวีย เจ้าทำกับพี่เช่นนี้ได้อย่างไร?"

เซเวียนั่งลง เธอใช้ผ้าเช็ดหน้าในมือเช็ดเหงื่อบนใบหน้าให้พี่สาวของเธอ

"พี่น่ะ เจิดจ้ามาตลอดไม่ใช่เหรอ พี่คือคนที่สำคัญในขณะที่ข้าเป็นเพียงเงาของพี่ ข้ามักถูกเปรียบเทียบกับพี่ทุกๆเรื่อง ทำไมทำได้ไม่ดีเท่าพี่สาวล่ะ องค์หญิงเซซิเลียสอบได้คะแนนเต็มตั้งแต่ครั้งแรกเลยนะ.. ข้าเชื่อเลยว่าพี่จินตนาการไม่ออกแน่ๆว่าข้าต้องพบเจอกับอะไรมาบ้าง พี่ไม่มีทางคิดออกหรอกเพราะว่าพี่ไม่เคยเจอมันอย่างที่ข้าพบเจอมัน!!"

"แล้วทำไม..เจ้าถึงไม่มาคุยกับพี่ล่ะ เหตุใดเราถึงไม่เลือกที่จะมาคุยกัน?"

เซเวียหัวเราะ

"พี่น่ะ ตายไปเถอะนะ ข้าจะดีขึ้นแน่นอนถ้าไม่มีพี่ นับจากนี้ข้าจะมีความสุข และมันไม่มีที่ให้พี่อีกแล้วล่ะ..."

ลมหายใจของเซซิเลียมันเริ่มขาดหาย เธอเริ่มรู้สึกได้ถึงความตายที่กำลังคลืบคลานเข้ามาหา เธอกำลังจะตาย

เรื่องที่เธอพยายามมาทั้งหมดมันสูญเปล่า..

หากรู้ว่าจะว่างเปล่าถึงเพียงนี้ เธอจะขอรักไฮโนให้สุดหัวใจ เธอจะโอบกอดเขาด้วยหัวใจที่เธอมี เธอจะรักเขาให้มากเท่าที่เขานั้นรักเธอ..

พระเจ้า ได้โปรดเถอะ หากวันนี้ลูกจะตายก็ขอให้ลูกได้ตายในอ้อมกอดของพระองค์ ขอให้ลูกได้พบเจอกับไฮโนอีกครั้ง คราวนี้ลูกสัญญาว่าลูกจะรักเขา..ให้สุดหัวใจ..

ลมหายใจสุดท้ายของเซซิเลียหมดลง ศพของเธอถูกฝังเอาไว้ข้างๆกับศพของดยุคเอเดเรี่ยน เพราะว่าเธอตายในชื่อของ เอเดเรี่ยน เซซิเลีย มิใช่ชื่อของเคนเดน่าที่เป็นชื่อราชวงศ์

สายลมพัดหวนวนกลับมาอีกครั้ง พร้อมกับหัวใจที่แหลกสลายของบุรุษและสตรีสองคน ราวกับว่าพระเจ้าฟังคำอ้อนวอนของเขาและเธอ

เซซิเลียลืมตาขึ้นมาอีกครั้งในวัยสิบเจ็ดปี ในคราแรกเธอคิดว่าที่นี่คือนรกเสียอีก แต่พอลองดูดีๆนี่คือพระราชวังอันแสนกว้างใหญ่ เตียงนอนและห้องนอนที่เธอเคยอาศัยอยู่ ทุกสิ่งอย่างนั้นคุ้นเคยดีราวกับว่าเธอกลับมาอีกครั้ง

สิ่งที่ย้ำเตือนว่าเธอกำลังอยู่ในโลกของความเป็นจริงนั่นคือพิธีบรรลุนิติภาวะของเธอ..

"องค์หญิงอยากจะเชิญใครมาเป็นพิเศษไหมคะ? หม่อมฉันหมายถึงคู่ควงในค่ำคืนนี้"

เธอกำลังนอนอยู่ในอ่างน้ำนม ถึงแม้ว่าราชวงศ์จะไม่ได้ร่ำรวยเหมือนเมื่อก่อน แต่เสด็จพ่อก็ยังไม่ละทิ้งความหรูหราและฟุ่มเฟือย เพราะนี่คือเครื่องยืนยันว่าราชวงศ์นั้นแข็งแกร่งแค่ไหน

ช่างหัวราชวงศ์มันสิ...

เธอจะไม่สนใจอะไรอีกแล้ว ไม่ว่าเสด็จพ่อที่บ้าอำนาจ เสด็จแม่ที่จมอยู่กับในความทุกข์และที่น่าละอายมากที่สุดคือเสด็จแม่ของเธอคบชู้..

หนึ่งในความเชื่อไร้สาระของเสด็จแม่คือ ท่านเชื่อว่าเสด็จพ่อนั้นถูกคำสาป.. เสด็จแม่จึงนอนกับชายอื่นไปทั่ว สิ่งที่น่าขำคือท่านไม่ตั้งครรภ์อีกเลย เพราะอาหารทุกอย่างที่ส่งไปยังคฤหาสน์ของท่านแม่ล้วนแล้วแต่เจือปนไปด้วยยาที่ทำให้เป็นหมัน

ครอบครัวของเธอ มันช่างน่ารังเกียจ!

เธอจะแต่งงานกับไฮโนอีกสองปีข้างหน้าและจะตายอีกสี่ปี เธอจะไม่ยอมตายอีกแล้วหลังจากนี้ จะไม่ยอมแม้แต่เรียนหนังสือการปกครองที่ไร้สาระพวกนั้น..

ชีวิตนี้เซซิเลียขอปฏิญาณเอาไว้ว่าเธอขอใช้ชีวิตอย่างเกียจคร้าน และแน่นอนว่าเธอจะตั้งใจรักกับไฮโน สร้างครอบครัวที่แสนอบอุ่นกับเขา อยู่ภายในคฤหาสน์เอเดเรี่ยน

"ไม่ ไม่มีใครที่จะต้องเชิญเป็นพิเศษ"

จินนาส่งยิ้มจางๆให้กับองค์หญิงของเธอ พร้อมกับตั้งหน้าตั้งตาขัดผิวที่ขาวเนียนราวกับหิมะนั่นต่อไป เธอคือสาวใช้ที่เติบโตมาพร้อมกับองค์หญิงน้อยของเธอ การได้มองหน้าองค์หญิงนั้นถือว่าเป็นความสุขอย่างหนึ่ง

นี่คือความสุขที่แสนวิเศษในชีวิตของเธอจริงๆ

"มีจดหมายมาจากท่านเคาน์คอนราดนะคะ.."

"...ข้ายังไม่มีอารมณ์อ่าน เอาวางไว้บนโต๊ะนั่นแหละ"

เธอเคยอ่านจดหมายฉบับนี้มาแล้ว เขาจะไม่ขอเป็นคู่ควงให้เธอ จดหมายนั้นไร้สาระมากกว่าที่เธอจะเสียเวลาอันมีค่าของเธอเปิดอ่านมัน เขาพร่ำพรรณนาว่าเขานั้นต่ำต้อยและเธอสูงส่ง เขาไม่อยากให้ชื่อเสียงของว่าที่จักรพรรดินีตกต่ำลงเพราะเขา

แต่สุดท้ายโมเรย์ก็เข้างานมาพร้อมกับเซเวีย ที่จริงเธอน่าจะเอะใจตั้งแต่ตอนนั้น.. เธอเคยโง่มาครั้งหนึ่งแล้ว ครั้งนี้ไม่มีอีกแล้วสตรีที่แสนโง่เขลาเพราะความรัก!!

"องค์หญิงดูแปลกไปนะคะ ปกติท่านจะต้องรีบไปเปิดอ่านจดหมายของท่านเคาน์"

เซซิเลียปรายตามองจินนา นี่คือสาวใช้ที่ภักดีต่อเธอเพียงคนเดียวก็ว่าได้ อาจจะเพราะจินนาและเธอเติบโตมาพร้อมกัน ก็เลยดูเหมือนเพื่อนมากกว่าจะเป็นคนใช้

"ข้าเบื่อเขาแล้วน่ะ นี่คืองานวันบรรลุนิติภาวะของข้านะ แน่นอนว่าวันนี้ข้าคือดวงดาวที่แสนจะโดดเด่น ข้าไม่ยอมให้เขามาบดบังแสงของข้าหรอก"

จินนาส่งแก้วไวน์ให้เซซิเลีย เธอยกมันขึ้นมาดื่มพร้อมกับมองออกไปด้านนอกหน้าต่าง

เขาจะมารึเปล่านะ เธอจำไม่ได้ว่าเขามาร่วมงานบรรลุนิติภาวะของเธอรึเปล่าเพราะชีวิตครั้งที่แล้วเธอมัวแต่ยึดติดกับโมเรย์มากจนเกินไป...

อยากพบเจอกันอีกสักครั้ง อยากพบเขาและอยากทำความรู้จักกันก่อนที่เขาจะแต่งงานกับเธอ

อ่า..คาดหวังซะแล้วสิ