คุณชอบกินชาเขียวเพราะมันมีความหวาน
1253 Words
ตอน คุณชอบกินชาเขียวเพราะมันมีความหวาน
-----ดวงดาว-----
“ทำไมต้องอยากกินอะไรที่มันทำยากๆด้วยเนี่ย ห่อหมกปลาเนื้ออ่อนชาววัง วังดวงดาวนี่แหละ เห้ยย...” เราฉีกใบยอแรงๆเพื่อระบายอารมณ์ ขณะที่อยู่ในห้องครัวกับป้าอรแม่บ้าน ป้าอรได้แต่ยิ้มเพราะรู้ดีว่าเราโดนบังคับมา ก็โดนบังคับประจำอยู่แล้วนี่
“ไปพักก็ได้ค่ะ เดี๋ยวป้าทำเอง ป้าเรียนสูตรนี้มาหลายครั้ง ทำได้เนียนคุณๆจับไม่ได้แน่นอนค่ะ..”
“เฮ้อออ... หนูก็บ่นไปแบบนั้นแหละค่ะป้า ไปนอนก็น่าเบื่อ ช่วยป้าทำอาหารดีกว่า สนุกกว่าเยอะ"
เราเรียนจบด้านการทำอาหาร อาหารที่เราทำจึงค่อนข้างที่จะอร่อยเป็นอาหารประยุกต์และอร่อยถูกปาก เรากับเพื่อนสนิทกำลังเตรียมตัวหาร้านเพื่อเปิดร้านอาหาร จะได้หลุดไปจากวังวนการรองรับน้องสาวอย่างแสงเดือน
อย่างวันนี้!!
“จะมีคนมาทานอาหารที่บ้าน ชื่อคุณไมค์ พี่ดาวเตรียมอาหารที่ดีมากๆต้อนรับด้วยนะ เอาห่อหมกปลาเนื้ออ่อนสูตรชาววังก็ได้ เดือนชอบ..”
“ชอบๆๆ ถามไหม... ถามวังดาวไหม หึ่ยยย”
เราก็บ่นแบบนั้นจนทำอาหารเสร็จ
.
.
เมื่อถึงเวลาอาหารเราก็ไม่ได้ไปร่วมโต๊ะ แต่งตัวปอนๆ ไปนั่งร่วมโต๊ะเขาคงว่าเอา กินข้าวในครัวแล้วไปนอนดีกว่า สบายใจ
++++++++
“พี่ดาวเอาเสื้อสีขาวส่งมาให้หน่อย...” เราเดินไปหยิบเสื้อสีขาวตามที่เสียงเรียกในห้องเปลี่ยนชุด วันนี้เป็นวันที่ถ่ายในบ้านหลังนี้วันสุดท้าย พวกดาราก็ต่างพากันถ่ายรูปและอัพลงโลกโซเชียลฯ
“...เดือนจะกลับบ้านเลยหรือเปล่า พี่ว่าจะไปหาเพื่อน..”
“พี่ดาวไปเลย.. แต่เดือนขอขับรถกลับนะ..” เดือนตะโกนกลับมา เรารู้ตัวหรอกน่าว่าต้องนั่งรถเมล์ไปเอง เป็นพี่แต่ไม่มีรถเป็นของตัวเอง “..ก่อนพี่ดาวจะไปเก็บกระเป๋าให้เดือนด้วยนะ เดือนขี้เกียจเก็บ..”
เราถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ แต่ก็เดินไปเก็บกระเป๋าให้กับแสงเดือน.. รีบเก็บจะได้ไปหาเพื่อนตามนัดไว้ เราก็เก็บๆจนกระทั่งมีน้ำแก้วหนึ่งยื่นมาตรงหน้า เป็นน้ำชาเขียวปั่นน่ากินมากๆ
“น้ำชาเขียวสำหรับคนที่กำลังทำหน้าบึ้งบูดครับ...” ชาลี ผู้ชายที่เราเจอเมื่อวานนี้ เขายืนยิ้มหน้าบานส่งแก้วน้ำดื่มนั่นให้เรา แต่ทำไมเราต้องรับด้วยละ
“ผมอุตส่าห์มีน้ำใจซื้อมาฝาก คุณจะไม่รับหน่อยเหรอ”
“ฉันมีเงินที่จะซื้อเองค่ะ...คุณสาลี”
“เฮ้อ... ชาลีครับ ชาลี.. คุณดวงดาว” เราหันไปมองหน้าเมื่อเขาเอ่ยชื่อของเราออกมา รู้ได้ยังไง..
“ก็คุณแสงเดือนพูดออกจะดัง ก็คงไม่แปลกใช่ไหมที่ผมจะได้ยิน รับหน่อยนะครับ..” เขายัดแก้วน้ำใส่มือเรา
“ไม่แปลกค่ะ” ตอบแล้วก็หันมาเก็บข้าวของ เปล่าประโยชน์ที่จะสนใจ ถึงแม้เราจะรู้สึกว่าเขาเป็นมิตร
“อย่าทำท่าเบื่อผมขนาดนั้นสิ... โอเคๆ คุณอาจไม่ชอบขี้หน้าผมเท่าไหร่ แต่รับน้ำแก้วนี้แล้วผมจะไป”
“ฉันไม่ชอบกิน... หลบ...” เราเอากระเป๋าไปวางบนเก้าอี้ที่แสงเดือนนั่งประจำ
“อื้มมมม.. หวานหอม ที่คุณชอบกินชาเขียวเพราะมันมีความหวาน หอม.. และก็ขมนิดๆเหมือนกับคุณ..”
“นี่นายสาลี... ฉันไม่ใช่ชาเขียว ที่จะมีรสหวาน ขม อะไรที่นายว่า ว่างเหรอ... ไปทำงานสิ อย่ามาหาเรื่องกวนประสาทคนอื่น”
“......” นี่เราด่าเขา แต่ทำไมเขาหัวเราะร่าอารมณ์ดีแบบนี้ เดินไปทางไหนก็เดินตามอย่างกับเงา
“อ้าว.. ใครเนี่ย” แสงเดือนออกจากห้องลองชุด สายตามองไปที่ชาลีแบบไม่ได้สนใจอะไรมาก
“ผมชื่อชาลีครับ คุณแสงเดือน”
“อ๋อค่ะ.... พี่ดาวจะไปเลยไหม... ตอนกลับบ้านพี่ซื้อครีมทาหน้าที่เดือนใช้ประจำให้ด้วย มันจะหมดแล้วเดือนขี้เกียจแวะ”
“อื้ม...” เรารับคำและสะพายกระเป๋าเป้ของตัวเองเดินออกจากตรงนั้น ไม่ทันได้สังเกตว่านายชาลีตามมาด้วย กว่าจะรู้ตัวนายชาลีก็ตามเราขึ้นรถเมล์มาแล้ว
“นาย... ตามมาทำไมเนี่ย”
“ผมเปล่า ผมก็จะไปทางนี้” ลอยหน้าลอยตาตอบ แล้วขอโทษเถอะ!! ที่นั่งว่างมากมายทำไมต้องมานั่งข้างเรา “หรือว่า... คุณเหมารถคันนี้แล้ว”
“ถ้าฉันจะเหมา จะเหมายางสักหนึ่งคันรถ ไปนั่งยางนาย”
“หู้ยยยย” ทำเสียงดุหน้าตาทะเล้นใส่เรา มันก็ดูน่ารักผสมกวนตีนนิดๆ “ทั้งสวยทั้งดุ.. แบบนี้เลือกทานอาหารยากไหม ปกติกินแบบไหนครับ”
“ฉันไม่ใช่หมานะนายสาลี”
“ผมไม่ได้พูดนะ คุณพูดเอง..” ยังจะมาลอยหน้าลอยตาตอบ มันน่าจับโยนลงรถเมล์จริงๆ.. เราจำใจเถียงไม่มอง หันมองไปนอกหน้าต่าง
~~กริ๊งๆๆๆๆๆ~~ //เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น
มองหน้าจอแล้วพบว่าเป็นมะยมเพื่อนสนิท นี่คงจะตามว่าเราถึงไหนแล้ว ออกมาช้าเพราะว่าต้องรอแสงเดือนถ่ายละครเสร็จก่อน
“อีกสิบนาทีก็น่าจะถึงนะ... รอหน่อยได้ไหม”
“©¥££$#@(&§{]{<¢€£&$....”
“อู้ย...แปบเดียวเอง มันก็เพิ่งเลยเวลานัดมา 50 นาทีเอง อย่าบ่นเลยน่านะมะยมคนสวย อีกไม่เกิน20นาทีเราก็ถึงxxxแล้ว”
“ให้ไวเลย กินกาแฟจนอิ่มไม่เหลือท้องไปกินข้าวแล้ว”
“จ้า...” เราวางสายแล้วส่ายหน้าเบาๆ เรียนด้วยกันมาสี่ปี สุดท้ายก็บ่นไม่เคยเปลี่ยนแปลง
“ผมเพิ่งจะรู้นะเนี้ย ว่า.. การมาช้า50นาทีเป็นเรื่องธรรมดา ป่านนี้เพื่อนคุณคงรากงอก หรือไม่ก็เช่าโรงแรมนอนไปแล้ว” เสียงนายชาลีลอยเข้าหู นี่จะไม่ไปง่ายๆใช่ไหม
“นายชาลี.. ช่วยอะไรฉันหน่อยสิ..” เราทำตาหวานเจ้าเล่ห์ ต้องการเอาคืนนายชาลีจอมกวนประสาทคนนี้ “คือว่า.....”
“..…..” นายชาลีตกใจ เมื่อเราจับมือของเขามากุมไว้ ผู้ชาย.. ยังไงก็เป็นผู้ชาย
เราจับมือนายชาลีเอาไว้มั่นในระดับอก ก่อนจะนำมาใกล้หน้าอกในลักษณะชายลวนลาม
“กรี๊ดดดดดด ช่วยด้วยค่ะ ช่วยด้วยย.. ไอ้ผู้ชายคนนี้มันจะจับนมฉัน ช่วยด้วยย.. กรี๊ดด”
“คุณทำอะไร... จะบ้าเหรอ”
“กรี๊ดด... ไอ้ลามก ช่วยด้วย”
“เห้ย.. ลวนลามผู้หญิงเหรอ..” พี่คนขับรถเมล์จอดรถ ก่อนทำท่าจะเดินเข้ามาหานายชาลี “จะลงไปจากรถดี ๆ หรือจะไปหาตำรวจ ห๊ะ”
“ผมไม่ได้ลวนลามนะครับ ผู้หญิงคนนี้ โอ้ๆ ลงแล้วครับ..” นายชาลีรีบลงจากรถอย่างไว เมื่อชายสามคนและคนขับรถจะเดินเข้ามาหา
สมน้ำหน้าอยากกวนประสาทเราดีนัก เราชะโงกหน้าไปแลบลิ้นปลิ้นตาใส่นายชาลี จนรถแล่นผ่านเลยนายชาลี ป่านนี้คงจะคิดแค้นเราจะแย่
วันนี้มะยมจะเอาสถานที่เช่าซื้อเพื่อเปิดร้านอาหารมาให้เลือก ความฝันที่จะเป็นเจ้าของร้านอาหารใกล้เข้ามาทุกทีแล้ว
- Writer
