Kabanata 5

2449 Words
Naputol yong pagmumuni ko nang sinensyasan ako ng mga maid na may tawag. Kaya bumangon na ako at kinuha yong telepono. I took a long breathe at nakinig na. "Did you eat? kumain kana?" Pambungad na sabi ni Eliam. Kahit hindi pa ako kumain but his endless question everyday makes me automatically say "yes" everytime he asks. "Tapos na..." A long silence, wala nang kasunod. It's my first time to interact with a man. Sa school walang lumalapit sa akin and I do my school works alone dahil kay Krista. Hindi ko alam kung ano ang susunod kung sasabihin, I've only rely and answer depends to his question. "hmm... Are you bored? Do you want me to come home or you want your friends to visit you?" His second question makes me cringe but the latter took me a while to realize what he'd said. I have a friends?! and that's excites me even more. I heard his chuckles naybe for the first time that this was the only time he hears me being so alive. " M-meron akong kaibigan?" Hindi nakakatakas ang saya at pangdududa sa boses ko. "Ofcourse you have a lot of bestfriends. Don't worry maalala mo rin ang lahat, alright?" He said while giving me a comfort words. I also learn na before I was in coma and woke up with amnesia that's why hindi na sila nagulat na wala akong alam, even thougg in fact wala talaga akong alam cause this is not the life I was born. Kamukha ko lang taga ang asawa niya. I didn't answer caused I'm still not used to him or his voice is just so manly and rough "I will go to my meeting now. Don't forget to eat and take care. Love you, don't worry I'll be home soon" the land-line ended but he hasn't heard any replies from me. I became energetic nang naalala na may kaibigan na ako, my maids are all my friends or sa tingin ko lang. Palagi ko silang dinadaldal at kahit ang tipid lang ng mga sagot nila. Knowing I have a friends excites me and I forgot to ask Eliam when should I meet them and where... Dahil hindi ako nag breakfast and it passed 3 o'clock in the afternoon, I called the maids and order na dito nalang ako kakain. Gusto ko ding tumulong sa gawaing bahay pero dahil hindi nga ako pinayagan at ayaw ng mga katulong na gumawa ako ng gawaing bahay kahit sanay na, hindi pa rin nila ako pinayagan. I ate a lot of unknown abd delicious foods at sa ilang beses kung umaya sa mga katulong na sumabay ng kumain hindi pa rin ako pinagbingyang. I'm relief na sa isang araw isang beses lang tumatawag si Eliam, wala rin namang akong masasabi kasi wala naman talaga akong masabi sa kanya. Sasakyan ko na lang ang pagiging amnesia like starting life again. I wonder nasaan na kaya yong asawa niya, like we just have the same physical features but the difference was her picture was a bit retro. Pagkatapos kung kumain pumasok na ako sa bahay at matulog na lang muna at baka hating gabi na din gigising. Ngayo'y nakahiga ay parang nawala yung antok ko, kaya I stared the ceiling and think about the possibilities. Should I continue to live my life like this? Nandito na lang din yong pamilya ko at tapos wala na din akong maiwan doon dahil wala rin naman akong nobyo o kaibigan. Dito na lang kami titira total wala na kaming babalikan doon at maari ay gudto na din naming lumisan sa lugar na yon. Dahil sa daming iniisip ay nakatulog na ako. Nagising ako bandang ala una ng madaling araw at nagpirmi pa ako sa higaan ko nang parang umiikot ang mundo ko, I should probably eat. I walked down downstairs when I heard noises in the dining area. Bakit gising pa ang mga katulong? baka gutom lang gaya sa akin. "Di nga tayo makakalaalis dito" Yan ang huli king narinig nang nandito na ako sa harapan nila, they looked like they saw a ghost and when I looked down my outfit parang nga. With my hair long hair and a white dress parang nga. Kaya tumawa ako. "Ano ba kayo? hindi ako multo. Saan pala kaayo? saan kaayo aalis?" Nagtutulakan silang tatlong katulong, Sila Thelma, Brenda, and Dora na parang natatakot. "A-h, ha" Nauutal na sabi ni Manang Dora kaya ang atensyon ko ay nasa kanya. "Ano pala Ma'am aalis ako pupuntang mall, oh mall, m-may bibilhin lang" Kumalam ang sikmura ko kaya binalewala ko na lang silang parang natatakot parin. "Walang bukas ron na mall, samahan niyo na lang akong kumain" Sabi ko sabay talikod sa kanila at pumanta na sa lamesa. "Wag na Ma'am, katatapos lang din namin" Boses ni Thelma. "Ipagluluto ka pa ba namin Ma'am Selena?" Brenda said "wag na, matulog na lang kayo. Ako na ang mag sisilbi sa sarili ko" Sabi ko sa marahan kung boses at nagluto na nang pagkain. It's too early to go to mall, they should stop being paranoid on serving me. I was used of being poor at kahit anong gawin hindi naman ako magrereklamo. It will make me happy if they will just sit and eat besides me, minsan na ding naging katulong si Nanay. Kumportable na ako sa buhay na ganito, walang maingay, walang sabunutan, only silence and its comfortable. Sa eskwelahan puro maiingay dahil kay Krista. Hindi ako makapa-aral ng mabuti but even though I can still got the highest score kahit imaninipula ni Krista hindi pa rin siya nagwawagi. Napadami ang pagkain ko dahil nakakakatakam. I smell a mango, ang imagining the beauty of a yellow mango makes me want to eat it. Meron bang Mango float dito sa Paris? Saan ba dito? Maybe I should buy myself a mango then I'll do mango float. Hmmm... Makakatulog pa ba ako nito? I sleep too much or should I wait na matapos ang oras at para maging umaga na. Kahit tapos na ako sa pagkain pero nandito pa rin ako sa dining area nakaupo at tinitignan ang paligid. Hindi man ganito kalaking bahay o mansyon ang gusto ko pero sobra nato. I only dream to have a not that big house oero yong magandang bahay na kasama yong pamilya ko at malayo sa mga oportunidtang tao at mapang-api. Akala ko hindi na ako makakatulog pero dahil sa ganda ng simoy ng hangin ay parang tinatawag na ako at unti-unting sumirado ang mga tulakapkap ko. "Pumasok na kayo sa itaas, ako na kukuha ng kumot, ipagpaliban mo na natin yon" Dinig ko at may mga yapak na papunta naglalakad sa akin at meron ding yapak naglalakad papunta sa hagdan. Dahil sa sarap ng hangin ay hindi ko mabuksan ang aking mata at tuluyan na ngang nakatulog. "Kailan pa siya gigising Manang?" "Should we wait or should we wake her up?" "Wag na, baka gigising na din yan" "or baka sobrang aga natin?" "Ma'am what food do you want to eat?". "Wag na ate, manang, magluluto na lang si Shin" Yan ang naririnig ko sa paligid ko at unti-unti kung binuksan ang aking mata at napansing may laway sa baba ko ay I pull my shirt and wiped it off. "Finally..." When I finally opened my eyes and full awake at humikab na. Nakatulala ako sa mga babaeng nasa harapan ko, they looked like the same age of me like 18, they looked like a damn angel and beautiful. Sino ba to? don't tell me ito yong mga kaibigan na sinasabi ni Eliam sa telopono? Grabe ang bilis naman, ilang orasang ang nakalipas. "Hay, finally you're now awake" The girl with a blue eyes roll her eyes and lughed at the end. "Buti, baka ilang oras pa kami. maghihintay sayo" The other girl said with a freckles in her cheeks but still looks so beautiful. Ba't ang ganda nila. "Magluluto si Bea kaya dito nalang tayo sa bahay" Sabi ng isang babaeng matangkad at may brownish hair and freckles at tumayo na. Dahil sa ganda nila nakatulala pa rin ako. Baka maging titibo na ako nito. "Hey" The brownish hair girl snapped her finger infront of me. "ha?" Yan lang ang nasabi ko at sa sobrang lapit niya ay mas lalo lang akong natulala at parang nabighani, cause I am indeed. Sumigaw kaming apat nang may babaeng pumasok sa dining area kaya tumawa siya nang malakas sa reaction namin. "Holy f**k" "Gagong Bea to!" "Tangina mo!" Baka sila na nga yung mga kaibigan ko. Nang nahimasmasan ay umupo ako ng maayos and I fixed the strand of my hair that was displayed infront of my eyes. Heto silang apat, nasa harapan ko at tumitingin sa akin. "Kahit bagong gising ang ganda mo talaga!" "Kaya nga campus crush yan eh!" Ngumiti ako ng pilit sa mga sinasabi nila, kung ako campus crush paano na sila? They looked like a f*****g angel and a goddess na parang isang mga modelo. "That's what we got, the most beautiful with our group" Sabi sa isang babae na nakamiskirt, yong babaeng bago lang nagpakita sa amin I bet she went outside. "Eliam said you haven't know us, don't worry, you will regain your memories" The girl with a freckles said. She start to introduced herself, "I'm Shin with freckles in the cheek, this blue eyes and english speaking girl is our Dani girl, Maureen the brownish hair, and the one that look like crazy is Bea, our girly girl." After that they pose like some freaks and that makes me laugh. So this is how it feels to have a friend. Isang malaking bagay na pinagkait ni Krista sa akin. The four girls are very cheerful and funny, we stayed in the garden while Bea is cooking, Shin was pouring us drinks, and the two girls left with me in the table laughing. I'm comfortable with them and especially they never bring the past. Why does I never experienced this? I feel like before I am an introvert maybe I have to because besides no ones want to talk with me just because of Krista. They were suitors but I don't after that day they confessed ay nawala na nang bula, at hindi na nagpaparamdam just because Krista lift a finger on it. "You should try this one, a hard one" Shin said while pouring our drinks together. "Hindi pa ba yan tapos Bea? Luto na yan at halika na" Shin added while Dani just cover her ears and rolled her eyes. I laughed with their cute interaction and I giggled. "I've met a man in the hospital" Dani said to us while eating some chips. "hmm a patient?" Maureen interrogated, Shin's raise her leg and put it in my lap. We seated im the garden with big mattress that covered. "What are you doing in the Hospital" I butt in, they rolled their eyes. "Girl, oh s**t, you have amnesia pala" They've cover their mouth na para bang ngayon lang sila natauhan. Kaya tumawa ako dahil ang cute ng reaction nila. "oh right" Shin said. "You know Selena, I always go to the doctor because of my period, red days really sucks" Dani said while touching her belly. "Back to my topic" She added while picking some chips in her hands. "Then I thought he's a new doctor their but hindi pala, and then I stalked him. He's so hot" She exclaimed and giggle like imagining that hot doctor. I smiled, while the three girls throw their chips to Dani's face. "Tanga" Shin blurted out kaya natawa kami. This is the best day of my life, I haven't found and laughed this hard. Sila yong unang mga taong nasasabi kung naging masaya ako. Niyakap nila ako at inaanduyong. They laughed and wave in a teary eyed. "Balik nalang kayo." I said while laughing at them cause they don't really want to leave. Puwede naman silang dito matulog pero sabi nila bawal daw at baka sa sa susunod nalang. Maybe they have a strict parents or guardians, we don't talk much about our family of soemthing, wala, we just enjoy the day randomly and laughed. Hinatid ko sila sa sasakyan nila habang yong mata ay tumingin sa mansyon. Their driver closed their door so I only waved them happily, I'm sure babalik din naman sila. Kahit hindi ko sila nakita at papaalis na ang kanilang sasakyan ay kumaway pa rin ako at makapirmi sa kung saan nila ako naiwan. I looked up the night sky, there's no star. And thinking about my lucky last star become a fallen star that granted my wish. I mever ever greedily wish but that day was a day na napuno na ako kaya umiiyak at humiling na sana maging mabuti naman yung buhay namin. Hindi din pala masamang mangarap. "Ma'am kanina pa po tumatawag si Sir, pero sabi ko babalik nalang mamaya pagtapos na kayo." Ate Thelma said sabay abot ng telepono. Ang aking mata ay nagtatanong pwede namang sabihin niya na tumawag at sasagutin ko naman. "Ito lang yong araw na nakita naming may saya ang iyong mata kaya hindi na namin kayo inisturbo" Sabi ni Ate Thelma na nagpapahinto sa akin. It melts my heart, dati sa aming lugar walang nag-aalala sa amin ng ganito, kahit nagttratrabahk pa siya sa amin, I'm still thankful na ganito sila. I gave her my warm smile and put the telepono in my ear. It was just a hard breathing so I started to talked. "Hey, Eliam" "Did you have fun?" He asked. "Yes, their fabulous and amazing, and hindi ko na namalayan ang oras kaya pasensya na't hindi ko na nasagot ang tawag." Naglalakad na ako papunta sa bahay habang nasa kabilang linya pa siya. "I'm glad you had fun with them. hmm, I guess, I'll talk to you tomorrow, baka pagod ka, just rest for today" He said. He seems rough and aggressive but the way he talks and cared for me looks like he's vulnerable, soft and dependent to me. "o-okay, bye" I said while waiting for him to end the call. "I love you" that was his last words before I go to bed. Hindi naman lahat ng I love you ay may sagot. Maybe he knows I'm still not comfortable and maybe he thinks na okay lang kasi hindi ko rin naman naalala ang lahat. Kung meron lang sanang video tungkol sa kanilang dalawa ay sana may ideya ako kung paano minahal ng katawan to ang isang Eliam at kung paano niya patutunguhan si Eliam. Is she a type of vulnerable? careless? or strong and caring, heartless, palasalita o tahimik lang?
Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD