The Bank Magnate(Will and Testament Series 1)

Chapter 4

MAGHAPON ay nasa mansyon lang si Heejhea at nakipag-bonding sa anak niya. Gusto niyang punan ang mga pagkukulang ni Jacob sa kanilang anak. Ayaw niyang maramdaman nito na walang amang nagmamahal dito.

Kagaya ko...

"Good night, baby ko," bulong na aniya.

Dumukwang siya at hinalikan ang gilid ng ulo nito bago niya ito tinabihan. Nangingiting pinagmamasadan niya ang anak.

Tulog na tulog ito kahit alas siyete pa lang ng gabi.

Ang dami naman kasi nilang ginawa kanina nang makaalis na si Jacob. Naglaro sila nang naglaro kaya heto ito ngayon, bagsak.

Nabaling ang tingin niya sa pintuan ng kanilang silid nang marinig niya ang paghinto ng sasakyan ni Jacob sa garahe. Nagtatampo pa rin siya rito sa pagsigaw nito sa anak nila kanina kaya ayaw na muna niya itong makita.

Hinanda naman na niya ang hapunan nito. Bukas na lang niya huhugasan ang mga pinagkainan nito.

Ipinikit niya ang mga mata at tuluyan ng natulog.

Madaling araw nang magising siya dahil sa pag-iyak ng anak.

"Baby..."

Bumangon siya at bubuhatin na sana niya ito ng maramdaman niyang sobrang init ng buong katawan nito.

"Baby, anong nangyari sa 'yo? Anak..."

Dali-dali siyang kumuha ng thermometer pero hindi pa man niya nailagay ay bigla na lang tumirik ang mga mata nito at umaalog din ang buong katawan nito.

"No, no... no... baby please... dadalhin kita sa ospital. God, please 'wag mong pabayaan ang anak ko."

Kaba at takot ang nararamdaman niya habang tumatakbo palabas ng mansion na karga-karga ang anak.

Agad sumalubong sa kanya ang malamig na hangin kaya nangangaligkig siya sa sobrang lamig, lalo pa at manipis na pantulog lang ang suot niya.

Pero hindi niya na iniisip iyon at kaagad tinawagan ang kapatid.

"Hello, Chance, please tulungan mo kami..." natatarantang pakiusap niya nang sagutin nito ang tawag niya.

"Heejhea? Hey, what—"

"Nilalagnat si Philippe. Hindi ko alam kung bakit. B-Basta ang taas ng lagnat niya."

“Hintayin mo ako. Dalhin natin siya sa hospital."

Sunod-sunod ang pagtango niya na para bang makikita siya nito.

She was shaking to death. Natatakot siya na baka mapaano ang anak niya. Hindi niya talaga kakayanin kapag may mangyaring masama sa anak niya.

Nagmamadaling lumabas siya ng gate para doon na lang hintayin ang padating ng kapatid niya. Ilang sandali lang ay may huminto ng itim na BMW sa harap niya.

Bumukas ang pinto sa may driver seat at lumabas doon ang kapatid niya.

“Chance...”

“Sshh... let's go.”

Mabilis ang kilos nitong pinasakay kaagad sila sa sasakyan.

Pagkarating nila ng St. Luke Hospital ay kaagad silang sinalubong ng mga nurses doon na may dalang stretcher.

Agad niyang inilapag doon ang anak niya at mabilis naman itong inasikaso ng mga nurse.

"Ma'am what happen?" tanong ng isang nurse. Tutop ng dalawang kamay ang bibig na umiling-iling siya at hindi pa rin matigil ang pag-iyak niya.

“Sobrang taas ng lagnat ng bata, Miss." si Chance ang sumagot.

Tumango ang nurse at agad ipinasok sa emergency room ang anak niya.

"P-Please, t-tulungan niyo ang anak ko," iyak na pakiusap niya.

"Sige, Ma'am, kami na po ang bahala sa anak niyo."

"Heejhea, 'wag kang mag-alala magiging okay rin si baby Philippe." Pang-aalo sa kanya ni Chance.

"Natatakot ako. Paano kung—paano kung—" umiling-iling siya.

Hindi niya kayang banggitin ang posibleng mangyari. Natatakot siya.

"Sssh, kakayanin ng pamangkin ko, si baby Philippe pa ba? Eh, nakaligtas nga siya dati, 'di ba?" patuloy na pang-aalo sa kanya ni Chad.

Napatango-tango na lang siya. Tama ito. Magpi-pitong buwan pa lang nang ipinanganak niya ang kambal noon at kinakailangang ilagay sa incubator ni Philippe ng ilang buwan para mabuhay lang ito.

Kinaya iyon ng anak niya kaya naniniwala rin siya na kakayanin din ng anak niya ngayon.

Ang sakit lang isipin na bilang isang ina ay wala siyang magawa para sa anak niya.

Kung pwede lang ilipat sa kanya lahat ng sakit na nararanasan ng anak niya ngayon ay ginawa na niya.

Diyos ko, 'wag naman ang anak ko. Kinuha niyo na po sa 'kin si baby Jace kaya please... 'wag naman si baby Philippe. Piping pagdarasal niya.

Pabalik-balik siyang naglalakad sa harap ng emergency room habang hinihintay ang doktor na lumabas doon.

Ilang minuto na ang nakalipas at mas lalong kinakabahan siya sa maaaring mangyari sa anak niya.

God, save my son, please...

Sabay silang napatingin ni Chance sa may pinto ng emergency room nang bumukas iyon at lumabas doon ang doctor na nag-aasikaso sa anak niya.

Mabilis Naman na nakalapit sila ni Chance dito.

“Doc, k-kumusta ang anak ko?" naiiyak na tanong niya.

"Misis nasa critical na condition ang anak niyo. May dengue ang anak niyo at kailangan masalinan kaagad ng dugo ang bata dahil sa bilis ng pagbaba ng platelets niya."

Parang nabingi naman siya sa sinabi ng doctor. May dengue ang anak niya? At kailangan nitong salinan ng dugo?

"Then, do it, Doctor. Salinan niyo kaagad ng dugo ang pamangkin ko. Handa kaming magbayad kahit magkano basta iligtas niyo lang ang baby namin."

Narinig niyang sabi ni Chad.

"Doc, ubos na po ang pundo ng blood type na AB negative, bukas pa raw darating iyong request natin." Sabi ng isang nurse na kakarating lang.

"I'm sorry wala na po kaming pundong dugo para sa anak niyo."

Parang bombang sumabog sa harap niya ang sinabi ng doctor.

"Mrs. De Sandiego, we need the blood as soon as possible dahil hindi na kakayanin ng bata kung ipagpapabukas pa." Napasinghap siya at nanlumo sa sinabi ng doctor

Diyos ko, h'wag niyo pong pababayaan ang anak ko.

"Misis, kailangan po namin kayong maipa-blood test baka parehas ang dugo mo sa anak mo."

Umiling siya. "H-Hindi po k-kami magkapareha ng blood type ng anak ko," naiiyak na niyang sabi sa doctor.

"Baka magkapareha sila ng dugo sa ama ng bata. Ang mabuti pa tawagan mo ang asawa mo," suhistiyon pa ng doctor.

Agad siyang napatingin kay Chance. Nakakaunawang tumango naman ito sa kanya.

"S-Sige," Wala sa pag-iisip niyang sang-ayon sa doctor ng balingan niya ito ulit ng tingin.

"Please, do that. Excuse me.” anito bago tumalikod sa kanila.

"Chance, please bantayan mo muna ang anak ko," pakiusap niya sa kapatid.

Hindi na rin niya ito hinintay na sumagot at kaagad na niya itong iniwan at naglakad palabas ng ospital. Sigurado naman siyang hindi nito pababayaan ang anak niya habang wala siya.

Kailangan niyang puntahan si Jacob. Ito na lang ang tanging pag-asa niya para mabuhay ang anak niya.

Agad siyang pumara ng taxi at nagpahatid sa Banco De Sandiego. Siguradong nandoon na ito dahil alas siyete ng umaga ang alis nito patungo roon at ngayon ay malapit ng mag-a-alas otso ng umaga.

Pagdating niya sa building ng Banco De Sandiego ay kaagad siyang nagpunta sa may entrance pero agad din naman siyang hinarangan ng dalawang security guard na nasa entrada ng building.

"Ma'am sandali po ano po bang kailangan niyo?" Magalang na tanong ng isang guard.

"Kuya, kailangan kong makausap si Mr. De Sandiego."

Kumunot ang noo ng mga ito.

"Ah, Ma'am, may appointment po ba kayo sa kaniya?" tanong nito ulit.

Umiling siya. "Wala po kuya pero kailangan—"

"Pasensya na Ma'am, pero bawal po siyang makausap kung wala po kayong appointment sa kanya," sabi naman ng kasama nito.

Umiiyak na napaluhod siya sa harap ng guard na ikinagulat naman ng mga ito.

"Ma'am—"

"Please, kuya kahit ngayon lang po. Kailangan ko lang talaga siyang makausap. Kuya, please nasa hospital po ang anak ko at kailangan ko ang tulong ng boss niyo. Please..." umiiyak pa rin na pagmamakaawa niya sa dalawang guard.

Wala siyang pakialam kung nagmumukha na siyang pulubi at kaawa-awa sa harapan ng mga empleyado ng Banco De Sandiego. Ang mahalaga makausap niya si Jacob. Ito na lang talaga ang pag-asa niya para mailigtas ang anak niya.

"Pero Ma'am—"

"Angela? Damn it, what happen?!"

Kaagad nanigas ang katawan niya nang marinig niya ang malamig at maawtoridad na boses ni Sir Zach.

Pero sa halip na matakot, tila nakahanap naman siya ng kakampi rito.

"Sir Zach, please tulungan mo ako."

"Why? What happen?"

Nakakunot ang noo nito at nag-iigting ang panga na mabilis siyang dinaluhan at inakay patayo.

"Sir Zach, kailangan ko lang po talagang makausap si Jacob." Humihikbing sabi niya. Nakakunot pa rin ang noong tinititigan siya ng lalaki.

"Then, why begging them when you're the big boss' wife?" mariin nitong sabi na ikinasinghap niya.

Narinig din niya ang malalakas na singhapan ng mga taong nakarinig sa kanila. Lalo na dng dalawang guard na malapit sa kanila.

"Let's go."

Inakay siya ni Sir Zach papasok sa loob ng building.

Napangiwi siya nang yumuko sa kanya ang dalawang guard

"Pansensiya na po, Ma'am—"

"Next time, know the person before you block her or him." Galit na putol ni Sir Zach sa dalawang guard.

Napayuko na lang ang mga ito at nag-sorry ulit.

"Bakit hindi mo sinabing asawa ka ng amo nila?" tanong ni Sir Zach, nasa loob na sila ng elevator.

Umiling lang siya. Alam naman nitong hindi puwede dahil kapag ginawa niya iyon siguradong pagpipiyestahan ang asawa niya ng medya at magagalit ito sa kanya.

Narinig niya itong bumuntonghininga.

"What happened?" muli nitong tanong.

Napatingin naman siya rito.

"Nasa hospital si baby Philippe. Nagka-dengue siya at kailangan niyang masalinan ng dugo."

Napaluha na naman siya ng maalala ang kalagayan ng anak.

"What? And you did not inform me?" May himig pagtatampo kasi sa boses nito.

Napayoko siya.

"I'm sorry."

"Look, Angela. You can call me anytime and you know that, right?"

Tumango siya. Alam naman niya iyon kaya lang hindi na siya makapag-isip ng maayos.

"Ano bang type ng dugo niya at baka magka-pareha kami." Puno ng pag-aalalang sabi nito. "You don't have to beg that ass**le."

Napangiwi siya sa huling salita na binanggit nito. Pero agad na nabuhayan siya ng loob dahil baka nga, at hindi naman posibleng magka-pareha ito ng blood type ng anak niya dahil kapatid ito ng asawa niya. They're twins to be exact.

"Type AB negative." aniya.

Kita naman niyang natigilan ito kaya kahit hindi nito sabihin ay alam na niya ang sagot.

"Damn! I'm sorry, Angela." Mariin itong napapikit at marahas na bumuga ng hangin.

Magsasalita pa sana ito ng bumukas na ang elevator.

"Sheila..." tawag nito sa secretary ni Jacob, nang mabungaran nila itong nakaupo sa puwesto nito habang abala sa trabaho.

"Good morning po, Sir Zach." Nahihiyang bati nito sa lalaki.

"Where is your boss?" Walang emosyong tanong nito sa babae.

Pero bago pa man ito nakapagsalita ay narinig niya ang dumadagundong na tinig ni Jacob sa buong palapag.

"What are you doing here, Miss Saavedra?!"

Mabilis siyang umikot para makaharap ito. His face darkened and he was staring at her intently. Kasama nito ang mga pinsan nito.

Kinabahan siya nang tumingin ito sa katabi niya. Pasimple siyang dumistansiya kay Sir Zach.

"Answer me, woman!" Jacob shouted, which made her jump a bit in nervousness.

"Don't shout at her, Jacob! Kausapin mo siya ng maayos." Agad na angil ni Sir Zach sa kapatid.

Pero tinapunan lang ito ng masamang tingin ni Jacob.

Natakot naman siya nang pareho ng mainit ang ulo ng dalawa. Nakita din niya ang mga bodyguards ni Jacob na nakatayo lang sa may gilid at nakamasid lang sa kanila.

Ang mga pinsan nito ay nasa gilid na ng hallway. Ang tatlo sa kanila ay nakatayo lang, at ang dalawa ay nakahilig na sa pader na parang nanonood lang ng pelikula.

Kung luluhod siya sa harapan nito ngayon magmumukha talaga siyang kawawa. But who cares? Buhay ng anak niya ang nakasalalay dito.

"Speak." Mababa pero may diing utos ni Jacob sa kanya.

Matatalim ang abuhin nitong mga mata na nakatitig sa mukha niya.

Napalunok siya sa sobrang kaba, hindi puwedeng dito niya sasabihin ang tungkol sa problema niya dahil maraming tao ang makaririnig.

Kung si Sir Zach lang ang nandito siguro puwede pa, pero marami ang nandito at siguradong kakalat sa buong building ang sasabihin niya kapag nagkataon.

"P-Puwede ba kitang m-makausap ng tayo lang dalawa?" Lakas-loob na sabi niya rito, kahit nanginginig ang mga labi niya.

Pero napadaing siya ng sa isang iglap lang ay nakalapit na sa kaniya si Jacob at mahigpit nitong hinawakan ang kanang braso niya.

Napangiwi siya, pakiramdam niya ay magkakapasa pa iyon.

"You know that I am a busy person. I don't have time for your sh*t woman!" Sabi nito at itinulak pa siya dahilan para matumba siya.

"Jacob, I'm warning you!" Sigaw ni Sir Zach at inalalayan siya nitong tumayo. Akmang aalis na si Jacob nang hilahin niya ang laylayan ng coat nito at lumuhod.

"Damn it! Tell him, Angela." Narinig niyang utos ni Sir Zach sa kaniya.

Siguro ito na lang ang tanging solusyon niya para makausap si Jacob.

It's now or never. Napahagulgol na siya.

"Please... Jacob, iligtas mo ang anak ko... nasa ospital siya ngayon... may dengue siya at kailangan niyang masalinan ng dugo. Jacob, nagmamakaawa ako sayo. Promise ito na ang huling pagkikita natin... aalis na kami sa bahay at sa buhay mo... iligtas mo lang ang anak ko...please...please..." Hirap na hirap na sabi niya dahil sa sobrang pag-iyak.

Nakita niya kung paano nagtagis ang mga bagang nito sa sinabi niya kaya napayoko na lang siya at nagdarasal na sana iligtas nito ang anak niya.

Nawalan siya ng pag-asa nang iwinaksi nito ang kamay niyang nakahawak sa suit nito.

"Saang ospital?" Walang emosyong tanong nito, makalipas ang ilang minuto. Kaagad siyang nabuhayan ng loob.

Matapos niyang sabihin dito kung saang ospital ay umalis kaagad ito. Tumayo siya kaagad at humabol dito sa pagsakay sa private lift nito.

"Tang*na mga dude, narinig niyo iyon?" Narinig niyang sabi ng isa sa mga pinsan ni Jacob.

"Oo, g*go hindi kami mga bingi."

"May tinatagong babae pala ang walang pusong iyon?"

"Langya at may anak pa."

"Hoy, Zach? Alam mo ba ang tungkol sa kanila?"

Iyon ang huling narinig niya bago nagsara ang pinto ng elevator.

Nakayoko lang siya habang pababa ang private elevator nito. Ayaw niya itong tingnan dahil natatakot talaga siya rito at ayaw rin niyang magsalita at baka maingayan ito, at bawiin ang sinabi nito kanina.

Promise, Jacob kapag maayos na ang anak ko, lalayo na kami sa 'yo. Pakakawalan na kita.