ดวงใจรัก

------ดอกสน ..ในวันที่ร่างกายเต็มไปด้วยฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ หลังจากผ่านพ้นค่ำคืนที่ใช้ร่างกายไปอย่างหนัก การเลี้ยงส่งรุ่นน้องในที่ทำงาน ที่ล่วงเลยจนเจียดเช้า ร่างกายของฉันเต็มไปด้วยแอลกอฮอล์ และมันก็ทำให้ฉันแทบไม่มีแรงที่จะขยับร่างกายไปไหน   ...แต่ วันนี้เป็นวันที่พี่ชายของฉันจะพาไปเที่ยว เป็นวันที่พี่ชายขีดเส้นยาแดงเอาไว้แล้ว ว่าหากฉันไม่ไปจะรับกลับให้ไปทำงานที่เชียงใหม่ ไม่ยอมให้ทำงานที่กรุงเทพอีกแล้ว และมัน..ทำให้ฉันต้องหิ้วสังขารมารอพี่ชายที่หน้าคอนโด ..สวัสดี ฉันชื่อดอกสน เป็นชื่อที่โคตรเท่เลย ตอนนี้ฉันอายุ 26 ปี เป็นผู้หญิงที่รักอิสระและเกลียดการมีครอบครัวที่สุด ที่เกลียดเพราะฉันเคยผิดหวังเรื่องความรัก มีแฟนมากี่คนก็รู้สึกว่าเข้ากับฉันไม่ได้ บางคนก็ขี้หึง ขี้หวง ฉันปลีกตัวไปไหนไม่ได้ บางคนก็บ้าทำงานชีวิตมีแต่งานจนไม่รู้สึกว่ามีแฟน มันจึงทำให้ฉันอยากอยู่ตัวคนเดียวโดยไม่มีใคร แต่ฉันว่าที่ทุกคนไม่สามารถที่จะเข้ากับฉันได้ เพราะฉันเป็นสาวอสระ และอิสระของฉันคือการดื่มเหล้า กินบ่อยจนคนที่สนิทชอบเรียกว่าลำยอง แต่มันจะเลี้ยงว่าอะไรก็ช่างมัน ให้สุดท้ายมันยอมจ่ายเงินก็พอแล้ว “ไอ้สน.. ทำไมมานั่งตรงนี้” เป็นเสียงของพี่ชายฉันเอง ฉันพยายามลืมตามองพี่ชายด้วยความลำบาก หัวสมองหนักอึ้ง และเหมือนมีมวลในท้องที่พร้อมจะอ้วก “เฮียซี!! มาแล้วเหรอ ไปเที่ยวกัน ป๊ะ” “โห!! กินเหล้าเหรอไอ้สน แล้วจะไปเที่ยวไหวไหม” “หวาย สบายมาก นี่ใคร.. ใบสนเอง เอ้ย!! ไม่ใช่ใบ..นี่ดอกโสน ฮ่า ๆ ๆ ๆ ” ฉันเริ่มควบคุมการพูดตัวเองไม่ได้ เหมือนลิ้นมันพันกันไปหมด พอจะมีสติบ้าง แต่ไม่รู้ความง่วงหรือความเมา ปนเปกันไปหมด คนเมามันก็ต้องแบบนี้แหละใช่ไหม จะให้เปะเวอร์เหรอ! “นี่น้องสาวมึงเหรอซี น่ารักดีว่ะ..” ฉันเงยหน้ามองใครบางคน ที่ประโยคคำพูดว่าน่ารักหมายถึงฉัน สิ่งที่มองเห็นเลือนราง เท่าที่สายตาจับได้คือผู้ชายตัวสูง ขาว หน้าตามองไม่ชัด ก็เมาไง! “เออ.. น้องกู คนนี้ไงที่กูอยากให้มึงมาเจอไอ้นอต แต่ท่าทางไปเที่ยวกับพวกเราไม่ไหวแล้ว” “เห้ย!! เฮียอย่าพูดแบบนี้ อย่าใช้วิธีนี้เพื่อที่จะพาสนกลับเชียงใหม่ สนไม่ไป ไหว..ไปเที่ยวกัน ไป๊!!!” ฉันโยนตัวเข้าไปกอดใครบางคนที่ร่างกายเซเข้าไปหา แต่ดูเหมือนไม่ใช่พี่ชายของฉัน ท่าทางบึกบึนสมชายชาตรี ผิดกับพี่ชายที่มีพุงกลม  เราเอามือลูบไปที่หน้าท้องและพบกับซิกแพคแน่น “ทำไมเฮียหุ่นดีจังวะ มีซิกแพคด้วย” “นั่นไม่ใช่เฮีย นั่นไอ้หนึ่ง.. เพื่อนเฮียเอง” “อ้าว..”ฉันเงยหน้ามอง แต่มันลาง ๆ มองไม่ชัด เท่าที่สายตาจับได้ เป็นผู้ชายผิวสีแทน ดูเท่ ๆ   และดูแข็งแรงมาก “โคนนี้.....หนึ่ง คนโน้นนน...อาไรวะลืมชื่อแล้วเอาใหม่สิ บอกใหม่ ๆ” “นอต..”เสียงเฮียตอบ ฉันผละออกจากผู้ชายที่กอดไปหาเฮีย ไปตามเสียงก็ว่าได้ แสดงว่าหูยังดีอยู่! “ออ... คนนี้นอต คนนี้หนึ่ง หล่อนะเนี่ย.. เป็นเกย์ไหมคะ ฮ่า ๆ ๆ ๆ ๆ ” ฉันพูดอย่างติดปาก เพราะผู้ชายในที่ทำงานเป็นเกย์ซะส่วนใหญ่ หล่อบาดใจแต่ไปกินกันเองซะอย่างนั้น เสียของหมด “น้องมึงท่าทางจะไปเที่ยวให้ได้ กลัวมึงลากกลับเชียงใหม่” “ไปอย่างนี้น้องกูอ้วกแน่ ยืนดี ๆ ..ไอ้สน เอาไงดีวะ” เรากอดรอบคอเฮีย ยืนดีสุดแล้ว แต่มันทรงตัวไม่ได้ไง “ถ้าเมาแบบนี้นะสน เฮียจะบอกพ่อเลยว่าอยู่กรุงเทพแล้วทำตัวเมาหัวราน้ำ” “คายเมา ไม่เมาเลยยยยย อึก..โอ๊กกกกกก” แรงดันภายในร่างกาย ผลักดันอาหารที่มีนำมากกว่าออกมาทางปาก ร่างกายเราโผลเข้ากอดใครบางคน พร้อมกับการอ้วกออกมาอย่างเต็มที่ และความโล่งที่สมองรับรู้ได้ “เต็ม ๆ ... กูเต็ม ๆ ” เป็นเสียงที่หูได้ยิน แต่ไม่มีสติพอที่จะรับรู้ ร่างกายของเราถูกโอบกอดด้วยใครบางคน ก่อนที่เขาจะอุ้มฉันลอยขึ้นสู่อากาศ ++++++++ ..ฉันลืมตาขึ้นมาด้วยความปวดหัว หัวหนักอึ้งไปหมดอย่างกัยมีตึกมาทับไว้ เป็นธรรมดาของการกินเหล้าเลย ตอนกินนี่รินเอารินเอา ตอนเมานี่...หาทางไปไม่เป็นเลย ฉันพยายามมองหาใครสักคนที่จะช่วยฉันได้ ก่อนจะไปพบกับใครคนหนึ่งซึ่งเป็นผู้หญิง “เอ้ย!! อีเกิ้ง.....มาได้ไงวะ” ตกใจมาก!! ความตกใจทำให้ฉันถอยจนหัวชนเตียง ก็คนที่อยู่ตรงหน้าคืออีเกิ้ง เพื่อนสมัยประถมที่ไม่เจอกันนานมาก มากจนอยากจะลืมมันไปจากชีวิต และก็ไม่อยากเจอมันอีกเลยในชีวิตวันนี้ “อีดอกกกกกกกกก....” นี่ไง!! ที่ไม่อยากเจอมันก็เพราะแบบนี้ไง  ชื่อดอกสน... มันเรียกทีดอกสนปลิวเลย "กูชื่อพระจันทร์ กูไม่ได้ชื่ออีเกิ้ง” “กูก็ไม่ได้ชื่ออีดอก กูชื่อดอกสน....ว้อย!! ” “ก็ชื่อเล่นมึงไง..ฮ่า ๆ ๆ ๆ ” ยังจะมาเถียง  แล้วเสือกขำตบท้ายอีกนะ ฉันตั้งท่าจะลุกออกจากที่นอนแต่มันก็ล้มดังเดิม ทำไมต้องทะเลาะกับมันเวลาเมาด้วยเนี้ย เสียเปรียบสุด ๆ “อีเกิ้งก็แปลว่าพระจันทร์ ก็ชื่อมึงเหมือนกันนั่นแหละ..” ฉันเถียงต่อทั้งที่ล้มใส่ที่นอน นอนเถียงก็ได้วะ! “อิดอก!” “อิเกิ้ง!!” “พอได้แล้ว!!สองคนนี้อยู่ใกล้กันไม่ได้เลย!!!”เฮียเขามาในห้อง ห้องที่ไม่รู้ว่าที่ไหน และยังมีผู้ชายอีกสองคนเข้ามาด้วย คนหนึ่งยืนข้างอีเกิ้ง ขาว หน้าตาหล่อเซอร์ เท่ ๆ   อีกคนยืนข้างเฮีย ผิวสีแทน แต่ดูแข็งแรงและหล่อไปอีกแบบ สรุปคือเป็นผู้ชาย แต่ไม่รู้จักใครเลย เข้ามาทำไม! “หนูไม่อยากมาก็เพราะอีดอกก...สนนี่แหละ” “มึงจะลากเสียงเพื่อ....อีเกิ้ง” ฉันเอามือกุมหัวอยากจะด่ามันมากกว่านี้ แต่คิดคำด่าไม่ออก “อีดอก!” “อีเกิ้ง..” “โอ้ยยยย พอ อีเกิ้ง!!  เอ้ย..พระจันทร์ ออกไปก่อนไป” เฮียออกปากไล่อีเกิ้ง มันจึงยอมออกไป หลังจากนั้นฉันก็ล้มลงบนเตียงอย่างเต็มแรง ต่อหน้าผู้ชายทั้งสามคน ไม่รู้จักแต่ว่ามันปวดหัว ไม่ไหวแล้ว นอนมันทั้งอย่างนี้แหละ ไม่ได้สนใจอยู่แล้ว “โอ้ยยยย ปวดหัว เฮียซีขอยากินหน่อย ปวดหัวจังเลยยยย” ฉันดิ้นไปมาบนที่นอน ก็มันปวดหัวอ่า ถ้าอยู่คนเดียวก็จะกระเสือกกระสนหายา แต่นี่มีเฮียจะต้องพยายามทำไม “ตอนกินไม่คิดนะไอ้สน ตอนนี้มาร่ำร้อง... ลุกนั่งดี ๆ ” เฮียดึงแขนฉันลุกนั่ง ฉันมองผู้ชายสองคนที่มองมาทางฉันยิ้ม ๆ   เวลายิ้มนี่ละลายทั้งคู่เลย หล่อจัง... “นี่พี่หนึ่ง ส่วนนี่พี่นอต” “โอ้ยย!!  เฮียมาแนะนำอะไรตอนนี้ ขนาดไม่เมายังจำใครไม่ได้เลย นี่แฮงค์ขนาดนี้เฮียจะให้จำใคร” ฉันบ่นเฮีย เอาหัวพิงกับเฮียแบบต้องการที่พึ่ง สายตามองคนทั้งสอบแบบพยายามจัง ฉันเห็นนะว่าคนที่ขาว ๆ เซอร์ดุจะจ้องฉันเป็นพิเศษ แต่จะจ้องเพราะอะไรก็ไม่ได้สนอยู่แล้ว “หวัดดีค่ะ พี่นอต พี่หนึ่ง สร่างเมาแล้วมาแนะนำใหม่ด้วยนะ อึก...เออะ!” “หวัดดีน้องดอกสน ชื่อเท่มากเลย” “ใช่ไหมเพ่!!” ไม่แน่ใจว่าตอบใคร แต่ความคิดตรงกันเป็นอันรู้เรื่อง เป็นอันว่าคนนี้คุยกันได้“ชื่อโคตรเท่ มีแต่อีเกิ้งนั่นแหละมันเรียกเสียหมด เดี๋ยวตบปากฉีกเลย” “ไปว่าพระจันทร์ทำไม... นี่เขาอุตส่าห์เปลี่ยนเสื้อผ้าให้สนนะ” เอียพูดอยู่ข้างหู “เห้ย!!!!”ฉันร้องอยากตกใจ ผละตัวออกจากเฮีย ร่างกายจึงถลาไปอีกด้านก่อนละล้มลงกับที่นอนแบบหงายท้อง “โอ้ยย.. ทำไมเฮียให้มันเปลี่ยนเล่า มันก็เห็นของฉันหมดเส้!! ทำไมเฮียไม่เปลี่ยนเองเล่า” “จะบ้าเหรอไอ้สน! สนโตเป็นสาวแล้วนะโว้ย เฮียจะเปลี่ยนให้ได้ไง” เฮียพูดพร้อมกับพยายามเข้ามาพยุง “ก็ฉันไม่อยากให้อีเกิ้งมันเห็นของฉันอ่า โอ้ยยยหมดกัน นี่ฉันเสียความบริสุทธิ์ให้อีเกิ้งเหรอเนี่ยยย” “ฮ่า ๆ ๆ /ฮ่า ๆ ๆ /ฮ่า ๆ ๆ “ ฉันได้ยินแต่เสียงหัวเราะ ที่หัวประมาณไม่ได้ว่าเรื่องอะไร “ชาร้อนๆ น้องสน จะทำให้อาการเมาดีขึ้น” ฉันหันไปหาพี่หนึ่ง ผู้ชายล่ำบึ้กที่เข้ามาหาพร้อมกับแก้วชา  มองดูแล้วเท่เป็นบ้ากับผู้ชายร่างหมี  ฉันนั่งอยู่บนเก้าอี้ชุดหนึ่งที่มองออกไปเห็นอีเกิ้งกำลังเล่นน้ำทะเลกับแฟน แฟนก็คือพี่นอต หนุ่มเซอร์สุดขาวที่ไม่น่าได้อีเกิ้งเป็นแฟน ไม่รู้ว่าอะไรเข้าฝันให้ไปตกหลุมรักพระจันทร์บนเงาน้ำเน่าได้ มองแล้วเสียดายของจริง! “ขอบคุณนะพี่.. ปวดหัวเป็นบ้า” รับแก้วชามาจิบแล้วควรแก่การเอ่ยชม มันก็ดีขึ้นแหละ  แต่มันยังไม่ที่สุด “แล้วพี่ไม่มีแฟนมาเที่ยวกับเขาเหรอ ดูดิ..เพื่อนพี่เล่นน้ำกับอีเกิ้งอย่างสนุก ไม่เกรงใจคนโสดเลย” “พี่โสด.. แล้วดอกสนละ ไม่มีแฟนเหรอ” “โอ้ยย..ไม่เอาอ่า น่าเบื่อฟงแฟน!” ตอบไปแบบไม่ได้คิดอะไร ก็มันน่าเบื่อจริง เวลามีแฟนความเป็นตัวเองก็ลดลง “จะว่าไปพี่นี่โคตรล่ำเลย ถ้าเพื่อนสนเห็นนะ มันต้องอยากปล้ำแน่ ฮ่า ๆ ๆ ๆ ” “ขนาดนั้นเลยเหรอ...” “ผู้หญิงเขาชอบผู้ชายหุ่นหมีไง...  หรือพวกชายไม่จริงหญิงไม่แท้!  พี่หมี ฮ่า ๆ ๆ   ต่อไปขอเรียกพี่หมีนะ” ตั้งชื่อให้ชาวบ้านเขาอีกแหละ