Our Forbidden Love [ TAGLISH ]

[Ashere's Point of View] "There are three broad dimensions of Rizal's writings on the Philippines. First, there is the critique of the colonizers' knowledge of the Philippines. Second, there are his ideas on the nature and conditions of colonial society. Finally, there are Rizal's discussions on the meaning of and requirements for emancipation." Nakatitig lang ako sa Professor namin na nagdi-discuss about 'The life and works of Rizal'. Nakikinig ako pero hindi ko ma-absorb ang mga sinasabi niya. Ang totoo ay hanggang ngayon ay malakas pa rin ang kabog ng dibdib ko. I dreamed about a man. He is handsome, pero nakita ko rin kung paano siya pumatay. I know it was only a dream, but it hits me so bad. Marahil, ay dala na rin ito ng matinding puyat na naranasan ko last week. BS MedTech isn't easy. Minsan matutulala ka na lang na hindi mo mamamalayan na nakatulog ka na pala. Pero, sa kabila ng lahat nakakaya ko naman by God's grace. "Ash ayos ka lang ba?" Kinalabit ako ni Gillian. "May sasabihin ako sa'yo mamaya," bulong ko sa kaniya. "May problema ka ba?" tanong niya. "Not totally a problem, pero p'wede na rin." Ngumiti ako kaya naman tumango siya at ngumiti pabalik. "Miss Chen and Miss Lopez are you with me?" tawag ni Prof sa'min. Tumango kaming pareho kaya naman hindi ito nagalit. Pagkatapos ng discussion, nihanda na namin ang aming mga gamit para sa dismissal. "Excuse me Miss Chen, nakita mo ba ang babaeng nakaupo diyan sa tabi mo kanina?" biglang tanong ni Prof habang binabalik ang libro niya sa mesa. Tumayo ako."Wala po Ma'am," sagot ko. "Really?" aniya. "But, she looks like you!" dagdag pa ni niya. Pasimply akong siniko ni Gillian, at pinisil ang kamay ko. "Wala po talaga kaming nakita Ma'am," aniya at dahan-dahan akong hinihila palabas. "Mag-iingat ka!" wika ni Prof at naupo. "Salamat po Ma'am!" tugon ko. We immediately went to our cafeteria, para kumain. May mga malaki at bilog na mesa dito na kasya ang sampung tao, mayroon ding maliliit na mesa. Kaya kung gusto mo ng maraming kasamang kumain, you may choose the big round one. Sa kaliwa naman makikita ang brick pathway na patungo sa may entrance ng gate, kung saan na roon ang fountain at mga bench na p'weding tambayan. Pero mainit doon pag patak ng 12:00 o'clock, available lang siya pag umaga at bago mag-uwian. "So, ano ang iniisip mo kanina?" panimula ni Gillian at inilapag ang inorder niyang burger at milk tea. "I dream about a man," wika ko. "I'm sure gwapo, and probably it was me!" Kendrick said while smiling. "Just joking! Sorry kung ngayon lang ako, may k'unting problema lang sa bahay kanina," dugtong niya. "So, kumusta naman ayos na ba?" tanong ko. "Yes!" Nakangiti siyang umupo sa tabi ko. "Hoy Ken, agaw eksena ka eh! Mag kwe-kwento pa sana si Ash, ang epal mo!" Inaaway niya na naman si Kendrick at kapag hindi ko sila inawat baka magsigawan pa ang mga ito. "Hey, mga kapatid relax!" Natatawa kong awat sa kanila. Umismid lang si Gillian at si Ken naman ay kumuha ng pagkain mula sa plato ko. Hinampas ko ang kamay niya. "Don't eat without praying!" saway ko kaya agad naman itong nag peace sign. "Ayan kasi, ang takaw!" banat pa ni Gillian. Ipinikit ko ang aking mga mata. " Lord thank you for this food that we are sharing right now. Thank you for all the blessings that you gave upon us, make this food be the source of energy of our body. Thank you for all of your provisions, we give you all the glory and honor, in Jesus name, Amen." Tumango ako sa kanila pagkatapos kung magdasal. Agad naman na sumubo ng pagkain si Kendrick na agad ding pinuna ni Gillian. "Alam mo ikaw Kendrick, tingnan mo nga si Ash ang payat na nga ta's nakikishare ka pa ng pagkain!" "Tsk, kapag hindi pa kami nabusog ide oorder ako ulit," aniya. "Problema ba iyon?" Umirap si Gillian."Whatever, nakakainis ang mukha mo!" singhal niya. Hinawakan ko ang mga balikat nila. "Ano ba kayong dalawa, kain na kayo huwag na kayong magtalo. Walang hate, love lang!" natatawa kong sabi. "So, balik tayo sa sinabi mo Ash. Ano'ng nangyari sa panaginip mo?" tanong ni Kendrick habang nagpupunas ng tissue sa bibig. "Muntik na niya akong patayin!" Napakagat labi ako at tumitig sa kanilang dalawa. Natigilan silang dalawa at tumahimik bigla. "Hindi kaya may nagbabanta sa buhay mo?" untag ni Ken. Hinawakan ko ang kanan kong balikat at napatingin naman sila doon. "Hindi ko alam pero pakiramdam ko hanggang ngayon nararamdaman ko parin ang pagkakahawak niya sa balikat ko." Sumeryoso ang mukha ni Ken. "What if magtanong ka sa parents mo about that, or humingi ka ng advice sa pastor niyo?" Tumango lang ako bilang sagot. May inilabas na libro si Gillian at kumunot ang noo. "Ngayon lang ba ito nangyari?" "Ano iyan?" sita ni Ken. "Book of Dreams." Naghahanap siya sa mga pages ng book pero bigla siyang umiling . "May isang missing page rito. Marahil naroon ang meaning ng panaginip mo." "Hindi naman lahat ng panaginip pareho ang ibig sabihin. May tendency na same scenario pero iba ang gustong iparating, kaya hindi ako naniniwala diyan," wika ko. Inakbayan kami ni Ken. "Okay ganito na lang. Sumama na lang kayo sa'kin mamayang gabi." Napakunot-noo naman kaming pareho ni Gillian. "Saan tayo pupunta?" tanong ko. "Maglilibot lang, para malibang kayo," aniya. "Wala akong oras para diyan, kaya uuwi ako ng maaga." Nakangiti akong humarap sa kaniya. "Kahit ngayon lang naman Ash. Alam mo sa tingin ko talaga kailangan mo ring mag-refresh, at mag-enjoy huwag masyadong seryosohin ang mga schoolworks." Nakasimangot na tumingin sa'kin si Gillian. "Oo nga, wala naman sila Tito at Tita. Besides, nasa legal age kana at alam mo na ang tama at mali," sang-ayon pa ni Ken. Tama sila, wala sila Mama at Papa dahil nasa Canada ang mga ito. Nag-iisa ako sa bahay pero hindi ko iyon naging problema, dahil alam ko na kasama ko ang Diyos lagi, at hindi niya ako kailanman pababayaan. "Kayo na lang siguro, kasi magbabasa pa ako ng Bible mamaya pagkatapos ng mga schoolworks ko," paliwanag ko. Umiling si Gillian. "Hindi ka talaga namin matatalo. Alam mo, para sa'kin ang boring ng buhay mo. Mag-isa ka sa bahay, maraming bawal na kainin, maraming bawal gawin, at tanging sa simbahan, paaralan at bahay lang umiikot ang buhay mo!" "Hindi boring ang buhay ko Gill, dahil kahit napakaraming limitasyon ang mayroon sa buhay ko, yet I'm still happy! Maaring matanong niyo kung bakit nasasabi ko na masaya pa rin ako. It's because I'm contented on what I have, and I found the true happiness in God. Hindi ko na kailangan na e-enjoy ang mundo para lang masabing masaya ako. Having God in my heart makes me feel complete!" Nginitian ko sila kaya naman niyakap nila ako pareho. "Sorry, Ash!" wika ni Gillian habang mahigpit ang yakap sa'kin. "Saludo ako sa'yo Ash! Ako, kailangan ko pa magpunta sa bar para maging masaya," malungkot na wika ni Ken. "Ako naman, kailangan ko pang magpapansin para mapansin lang ako ng mga tao at makamit ang kasikatan na hinahangad ko." Mangiyak-ngiyak si Gillian na humiwalay sa pagkakayakap sa'kin. Niyakap ko silang dalawa. "That's why, I am telling this to the both of you. Draw more closer to God, kayo mismo ang makapagsasabi na totoo ang sinsabi ko. It's not about the religion, but it's all about the relationship to God!" Hinagod ko ang mga likod nila. Sana balang araw ay maintindihan nila ang sinasabi ko.