ยิ่งพูดร่างบางยิ่งหงุดหงิด ใบหน้าสวยไม่สามารถสงบเยือกเย็นได้อีกต่อไป เธอเกลียดพวกผู้ชายหน้าไหว้หลังหลอกแบบนี้ที่สุด และเกลียดตัวเองที่หลงเชื่อคนง่ายทั้งที่พึ่งเจอกัน
“ไหนลองบอกมาซิว่าโกหกทำไม !”
ร่างบางขยับเข้ามาประชิดร่างสูง ใบหน้าสวยมองสบตาเขาจริงจังและแน่วแน่ ความรู้สึกอับอายทำให้เธอถึงกับขมวดคิ้วแน่น ปากบอกไม่เอาผู้ชายวิศวะ มันไม่ได้นั่นคือสิ่งต้องห้ามของเธอ ถ้าจะบอกว่าหงุดหงิดเพราะเสียหน้าก็ไม่เกินจริง
นีลก็ชะงักไปนิดหน่อยเพราะทำตัวไม่ถูก ภาพในคืนนั้นย้อนกลับเข้ามา เขาพยายามค้นหาคำถามนั้น ก็รู้สึกว่าไม่พอใจอยู่บ้างที่เธอเลือกถามสาขาที่เรียนมากกว่าชื่อของเขา
แต่แล้วอย่างไรในเมื่อมันผ่านมาแล้ว รื้อฟื้นไปก็เท่านั้นอีกอย่างตอนนั้นใครมันจะยอมปล่อยเหยื่อชั้นเลิศหลุดรอดไปได้ล่ะ
“ไม่ได้โกหกสักหน่อย” เขาเผยรอยยิ้มและเอ่ยออกมา
“นายเรียนวิศวะเครื่องกล !”
ยิ่งเห็นเขายิ้มเธอยิ่งเดือดดาลเล
