“มาเฟีย ยืนมองอะไร”
เพราะมัวแต่คิดอะไรอยู่ เผลอแป๊บเดียวร่างสูงของพี่โชก็มาปรากฏอยู่ตรงหน้า ใบหน้าหล่อเหลายกยิ้มอย่างใจดี ตลอดทั้งร่างมีความสุขุมแบบผู้ใหญ่ พี่โชสวมเสื้อยืดสีดำและมืออีกข้างถือเสื้อช็อปสีกรมไว้ในมือ
“เอ่อ แค่คิดอะไรเพลิน ๆ เฟียว่าจะเอ่ยทัก แล้วนี่มีเรียนเช้าขนาดนี้เลยเหรอ ?” เพราะดูจากชุดเลยคิดว่ามีเรียนปฏิบัติ
“พี่มาทำโพรเจกต์ แล้วเราล่ะทำไมมาเช้าจัง”
“เฟียมาคุยเรื่องฝึกงานค่ะ แล้วก็เลยมาหาอะไรกินที่ช็อปด้วย อยากกินมาม่าร้อน ๆ คงจะสดชื่น”
ฉันแค่นเสียงหัวเราะ เพราะรู้สึกง่วงงุนอยู่บ้าง เมื่อเช้าก่อนออกมาก็ไม่เห็นนีลแล้ว ไม่รู้ออกไปตอนไหนไม่ได้สนใจ ระหว่างทางที่เดินไปซุ้มขายของพี่โชก็เดินมาเป็นเพื่อนเราเลยได้คุยกันหลายอย่าง ระหว่างนั้นความโดดเด่นของใครบางคนที่มุ่งหน้าไปยังตึกคณะวิศวะก็ทำให้ฉันเลิกคิ้วด้วยความแปลกใจ
ทำไมเจอนีลอีกแล้ว ?
“อย่ากินมาม่าเยอะ มันไม่ดีต่อสุ
