กว่าจะกินอาหารเสร็จเผลอแป๊บเดียวแสงสีทองบนฟากฟ้าก็แปรเปลี่ยนเป็นสีเข้ม แม้จะอยากกลับไปพักผ่อนมากแค่ไหน แต่กลับไม่สามารถสลัดคนเอาแต่ใจอย่างนีลไปได้
ฉันอยากจะทึ้งผมตัวเองมาก ว่าเมื่อคืนทำไมถึงบ้าถ่ายรูปนั้นส่งไปให้มอร์ฟีน ถ้ารู้ว่าเขาจะน่ารำคาญขนาดนี้คงไม่ทำ แต่พอมาคิดดูอีกทีเขาก็ถือว่าอันตราย เหมาะกับการเอามาสู้กับมอร์ฟีนเหมือนกัน
“ฉันจะกลับแล้ว” มาเฟียปรายตามองนีล
“ก็กลับด้วย” ความน่ารำคาญคือมาเองได้แต่กลับเองไม่ได้
“นายมายังไง ก็กลับไปอย่างนั้นแหละ”
“เธอใจร้ายจังวะ”
ฉันถอนหายใจออกมาทันทีเมื่อเขาทำเสียงเข้ม บางทีก็สงสัยพวกผู้ชายท่าทางอันตราย มาทำตัวราวกับเด็กเล็กแบบนี้ รู้สึกอายตัวเองบ้างไหม
“นายโตแล้วนะ อย่าให้ต้องด่าเถอะ”
“ไม่ใช่เมียไม่ต้องมาด่า” เขาเอ่ยเสียงแข็ง
“ไม่ใช่เมียก็ด่าได้ อยากลองดูไหม ?”
พูดจริงไม่ได้พูดเล่นเลยนะ ฉันกำลังจะเปิดประตูรถแต่โดนมือหนายื่นมือมาจับขอบประตูไ
