(PAUL)
Pasulyap-sulyap ako kay Cen na tahimik at wala sa sariling sumusubo ng pagkain. Sigurado akong natrauma ito sa mga nangyayari sa buhay niya ngayon. Gusto ko siyag ipa-counsel pero hindi naman pwede. I called Gerald pero ayaw nito, naiintindihan ko naman siya. Buhay niya din ang nakataya ng pumayag itong gamutin si Cenny at ang hindi nito pagsusumbong sa mga otoridad.
Agad ko itong nilapitan at inabutan ng basong may tubig ng mabulunan ito. Marahan kong hinagod ang likod nito habang patuloy ito sa pag-ubo. Pulang-pula na ang mukha nito na naluluha-luha pa.
“Pagtuunan mo naman kasi ng pansin ang pagkain” sabi ko. Ilang beses itong huminga ng malalim.
“Ayos ka na ba?” nag-aalalang tanong ko.
“O-oo, ayos na. Salamat” sabi nito saka ako nginitian.
“Don’t smile, kung peke
