ที่นี่...สถานีพักใจ

ตอนที่ 5 เจ็บปวดเหลือเกิน

เวลาผ่านไปจนถึงเที่ยงคืนอย่างรวดเร็ว ตอนนี้อัญญากำลังจัดการกับกองถ้วยชามอยู่หลังครัว เพราะมีพนักงานไม่มาก เธอจึงอาสาที่จะล้างจานเอง แม้ว่าวันนี้ทุกอย่างจะดูทุลักทุเลอยู่บ้างในสายตาของเธอ แต่โดยรวมเธอก็ตั้งใจทำหน้าที่พนักงานคนใหม่จนลุล่วง

เวลา 1:00 น.

หลังจากที่จัดการเก็บกวาดห้องครัวเรียบร้อยแล้ว ร่างบอบบางก็เดินมาหน้าร้านเพราะถึงเวลาที่ร้านปิดแล้ว ทว่าฉากเบื้องหน้าของอัญญาเล่นเอาหญิงสาวนิ่งงัน

แสงไฟสลัวๆ ในร้านที่กำลังจะปิด ภูษิตยืนนิ่งตรงหน้าเคาน์เตอร์โดยไม่แสดงท่าทีใดๆ แต่ทว่าตรงกันข้ามร่างอรชรในชุดเดรสสีดำกลับกำลังกอดรัดร่างสูงใหญ่อย่างถึงเนื้อถึงตัว

“ภูษิต คุณก็รู้ว่าฉันรักคุณมากแค่ไหน ทำไมคุณไม่เคยไยดีฉันเลย” อันนาพูดเสียงอ้อแอ้ ใบหน้าสวยเซ็กซี่พยายามซุกไซร้ซอกคอของเขาอย่างไม่ยอมแพ้

“ผมว่าคุณเมาแล้ว เดี๋ยวผมไปส่งคุณที่บ้านก็แล้วกัน” ชายหนุ่มพยายามแกะมือปลาหมึกของเธออย่างใจเย็น

“ไม่! ฉันจะนอนที่นี่!”

“แต่ที่นี่ไม่ว่างแล้ว” ท่าทางดื้อรั้นของอันนาทำให้ภูษิตต้องปฏิเสธเธอไปตรงๆ

“หมายความว่าไงคะ หรือว่าคุณพาผู้หญิงคนใหม่มาอยู่แล้ว?”

“ใช่” เขายอมรับความจริง

“นังนั่นมันเป็นใคร บอกอันมาเดี๋ยวนี้นะ อันจะไปตบมัน” เมื่อรู้ว่าเธอมีศัตรูหัวใจ หญิงสาวถึงกับโกรธจนเนื้อเต้นทันที

“คุณไม่มีสิทธิ์ยุ่งเรื่องส่วนตัวของผมนะอัน” ภูษิตถึงกับพูดเสียงแข็ง เขาไม่โอเคกับผู้หญิงคนนี้จริงๆ ถ้าหากเธอไม่ใช่ลูกของเพื่อนพ่อล่ะก็ คงไม่อดทนจนมาถึงตอนนี้แน่ๆ

“ฉันชอบคุณ ทำไมฉันจะยุ่งเรื่องของคุณไม่ได้!” อันนาจ้องใบหน้าหล่อเหลาอย่างเอาเรื่อง

“แต่ผมไม่ชอบคุณ”

คำปฏิเสธตรงๆ ของภูษิตเล่นเอาคนที่แอบฟังอยู่ตรงมุมห้องถึงกับแอบสะดุ้งโหยง

เจ้านายช่างดุดันไม่เกรงใจใครเลยจริงๆ

กรี๊ดดดดด

ในวินาทีเดียวกันเสียงกรีดร้องของอันนาก็ดังลั่นร้านทันที โชคดีที่วันนี้บรรดาลูกค้าต่างพากันกลับหมดแล้ว จะมีเหลือก็แต่เหล่าบรรดาพนักงานสองสามคนที่กำลังเก็บโต๊ะอยู่หน้าร้านเท่านั้น

“แต่ฉันรักคุณนะภู” มือเล็กกระหน่ำทุบตีไปที่แผงอกแร่งอย่างบ้าคลั่ง

ด้านภูษิตรีบคว้าข้อมือเล็กเอาไว้ก่อนจะจัดการรวบร่างบางขึ้นพาดบ่าเดินไปยังรถของเขาทันที

“กรี๊ดดด ไม่นะภู ฉันไม่กลับ ฉันจะอยู่กับคุณที่นี่” มือเล็กกระหน่ำทุบตีเจ้าของร่างแกร่งไม่ยั้ง อันนาพยายามดิ้นรนขัดขืน แต่ก็ป่วยการเพราะเธอถูกเขาอุ้มพาดบ่าเดินดุ่มๆ ไปที่รถคันหรูทันที

ด้านอัญญามองคนทั้งสองแล้วทอดถอนใจ เธอไม่นึกไม่ฝันเลยว่าตัวเองจะเป็นต้นเหตุให้ภูษิตต้องผิดใจกับคนอื่นแบบนี้

“คุณไม่ต้องคิดมากหรอกครับ เจ้านายแกเจอแบบนี้บ่อยไม่ใช่ครั้งแรกหรอก” หมิงหมิงหนุ่มหน้าตี๋เอ่ยยิ้มๆ ขณะแบกเก้าอี้หน้าร้านเข้ามาด้านใน

“เจอบ่อย?” เธอเลิกคิ้วถาม

“ผู้หญิงคนนั้นชื่ออันนา เธอตามจีบคุณภูมานานแล้ว ถ้านับรวมครั้งนี้ที่เป็นแผงฤทธิ์ก็ครั้งที่ร้อยได้แล้วมั้ง” หมิงหมิงส่ายหน้าแบบปลงๆ

“ฉันคงไม่ทำให้คุณภูษิตต้องลำบากใจหรอกใช่ไหม?”

“คิดมากน่า พี่อัญทำงานของพี่ไปเถอะ” อาเฉาที่เดินผ่านมาพอดีรีบพูดขึ้น เจ้าตัวยักคิ้วให้อัญญานิดๆ เชิงบอกเป็นนัยว่าเจ้านายเขาฮอตแบบนี้แหละ

ฝังเจตน์ ชายหนุ่มจ้องมองร่างสะบึ้มเดินไปเดินมาแล้วหงุดหงิด เขารู้ว่าเรื่องตอนเช้าที่ผ่านมาตัวเองพลาดท่าไอ้หน้าอ่อนนั่นจนพรีมมี่ต้องชักสีหน้าใส่เขาและบ่นไม่หยุด

“คุณทำให้แผนการของฉันวันนี้ผิดพลาดไปหมดรู้ตัวไหม” พรีมมี่นึกถึงช่วงที่เธอถูกยัยหน้าจืดนั่นทำเธอเสียหน้าต่อหน้าผู้คน แถมยังผู้ชายหน้าตาดีอีกคนมาก่อกวนแผนการที่จะออกไปข้างนอก เธอก็ยิ่งหัวเสีย

“โถ่พรีม ผมสัญญาว่าจะไม่เกิดเรื่องบ้าๆ แบบนี้ซ้ำสองแน่นอน” เจตน์ตราโอบกอดร่างอรชรเพื่อปลอบใจเธอ ส่วนในใจก็แอบคาดโทษอัญญาที่ทำให้แผนการของเขาในวันนี้ผิดแผนไปหมด เขาสัญญาว่าถ้ายัยตัวดีกลับมา เขาจะจัดการไล่ตะเพิดซะให้เข็ด

“ในเมื่อรู้ว่าผิดคุณก็จัดการเคลียร์เรื่องยัยหน้าจืดนั่นให้จบด้วยล่ะ รวมทั้งข้าวของหล่อนด้วย ฉันไม่อยากแม้แต่จะเห็นสิ่งของพวกนี้ของหล่อน เห็นแล้วเจ็บใจชะมัด”

ดวงตากลมโตกวาดมองบรรดาเสื้อผ้ารวมทั้งข้าวของเครื่องใช้ของอัญญา พรีมมี่มั่นใจในเสน่ห์และความสวยของเธอ นี่เป็นครั้งแรกที่เธอถูกทำให้ขายหน้าต่อหน้าผู้คนจนอับอายขนาดนี้

“เข้าใจแล้ว พรุ่งนี้ผมจะเรียกเธอให้มาขนสิ่งของพวกนี้ออกไปหมดโอเคไหมที่รัก” วงแขนแกร่งรวบเอวคอดเข้ามาที่ตัว แม้ว่าเจตน์จะเจ็บแผลที่ถูกภูษิตเล่นงานอยู่บ้าง แต่ตอนนี้เจ้างูเหลือมของเขากลับคึกสู้ แถมอยากจะมุดถ้ำแม่เสื้อสาวตรงหน้าเต็มทน

“ได้สิค่ะ” ดวงตาหวานฉ่ำเป็นประกายทรงเสน่ห์ นิ้วมือเรียวลูบไล้ไปตามแผงอกกำยำแล้วเผลอกลืนน้ำลายตัวเองอย่างกระหาย

ว่าแล้วเจตน์ตราก็ไม่ทำให้แม่เสือสาวผิดหวัง เขาจัดการช้อนร่างเนื้อนมไข่ก่อนจะโยนลงที่เตียงคิงไซส์เหมือนในหนัง AV สุดโปรดในบทบาทพ่อหนุ่มนักรัก ท่าทางหิวโหยเหมือนเสือหิวที่ไม่มีอาหารตกลงถึงท้องแบบนี้ รวมถึงใบหน้าหื่นกระหายยามเมื่อเห็นเครื่องในของแม่สาวนักรักที่เคลื่อนไหวเรือนร่างยั่วเย้าบนเตียงนุ่ม ในตอนนี้ภาพใบหน้าของอัญญาล้วนไม่มีความหมายใดๆ เลยในห้วงของความทรงจำของเจตน์ในตอนนี้