ตอนที่ 4/2 ต่อหน้าต่อตา
1115 Words
“ถ้าฉันจะขอทำงานที่ร้านของคุณ คุณจะยินดีรับฉันไหม?” อัญญาถอนสายตาออกมาจากวิวของตึกสูงเบื้องหน้าแล้วหันมาสบตากับผู้มีพระคุณ
“เอ๋?”
จู่ๆ ถูกยิงคำถามนอกเรื่องแบบนี้เป็นใครจะไม่งง ภูษิตรู้สึกว่าคนอกหักบางทีก็มีมุมที่เปลี่ยนอารมณ์ง่ายดีเหมือนกัน
“ฉันคิดว่าคงไม่สามารถทำงานร่วมกับคนที่ทรยศฉันได้แล้วค่ะ แถมตอนนี้ฉันก็เหมือนคนตัวคนเดียวไม่มีที่พึ่งอื่นอีก ส่วนจะให้กลับบ้านเกิดก็รังแต่จะทำให้ทุกคนเป็นห่วงเปล่าๆ แม้มันจะดูเสียมารยาทไปบ้าง แต่ฉันขอร้องคุณได้ไหมคะ?”
อัญญาจ้องมองคนตรงหน้าอย่างเด็ดเดี่ยว ตอนนี้ในหัวของเธอมืดแปดด้านไปหมด ก็คงมีผู้ชายตรงหน้าของเธอแล้วที่พอจะร้องขอความช่วยเหลือจากเขาได้ แม้ว่ามันจะดูมากเกินไปสำหรับคนแปลกหน้าอย่างเธอที่ไม่มีความเกี่ยวข้องใดๆ กับเขาเลย
“ได้สิ”
ในเวลาเดียวกันภูษิตก็ไม่มีเหตุผลใดๆ ที่จะปฏิเสธ ในเมื่อเขายื่นมือเข้าช่วยเหลือเธอขนาดนี้แล้ว ก็ไม่มีเหตุผลที่จะทอดทิ้งเธอกลางคัน
แม้ลึกๆ ภูษิตจะรู้สึกงงกับตัวเองเหมือนกันว่าทำไมอยากเล่นบทพระเอกกับผู้หญิงที่เพิ่งจะรู้จักเพียงไม่กี่วันขนาดนี้ แต่เขาก็ต่อต้านความรู้สึกของตนเองไม่ได้เช่นกัน อาจจะเพราะเขาเป็นผู้ร่วมอยู่ในเหตุการณ์ตั้งแต่ต้น หรือคุณธรรมในใจของเขามันกำลังต่อต้านให้เขาเทคแอคชั่นก็ไม่อาจรู้
“อ้อ ส่วนเรื่องที่อยู่ถ้าคุณไม่รังเกียจก็พักที่ร้านผมก่อนก็ได้ เอาไว้ทุกอย่างลงตัวคุณค่อยหาที่อยู่ใหม่ทีหลังก็ไม่เป็นไร ส่วนวันนี้ผมว่าคุณพักที่คอนโดของผมไปก่อนก็ได้เพราะมีสองห้องนอน”
“ฉันว่าฉันไปพักที่ร้านคุณดีกว่าค่ะ”
“ไม่เป็นไรครับ ผมว่าคุณคงอยากจะเคลียร์อะไรหลายๆ อย่างอยู่แน่ๆ ไม่ต้องเกรงใจผมหรอก” ว่าแล้วร่างสูงก็ลุกเดินเข้าห้องของตัวเอง ทิ้งให้คนคิดมากคิดทบทวนเรื่องของเธอต่อ
เมื่อกลับมาอยู่กับตัวเองอัญญาก็สูดลมหายใจลึกจนเต็มปอด ตอนนี้เธออยากจะหายไปจากโลกใบนี้ให้รู้แล้วรู้รอด ไม่รู้ว่าตอนนี้สิ่งที่เธอตัดสินใจมันถูกหรือผิดกันแน่ ชีวิตคนเราบทจะเจอเรื่องที่พลิกผันมันก็ไม่เคยที่จะบอกกล่าวให้เราได้เตรียมใจล่วงหน้าเลยสักนิด
“สติสิอัญ ตอนนี้ทำอะไรไม่ได้นอกจากตั้งสติไว้ก่อน ส่วนเรื่องอื่นก็ช่างแม่งมันก็ได้” คนอกหักพยายามดึงสติของตัวเองไม่ให้คิดมากอีก แม้มันจะทำไม่ได้แต่ก็ยังดีกว่าจมกับความรู้สึกที่เจ็บปวดแบบนี้
“เฮ้อ! ให้ตายสิ Fxuck!”
ตกเย็นบรรยากาศภายในร้านเหล้าคลาคล่ำไปด้วยผู้คน เนื่องจากวันนี้เป็นวันหยุด เหล่าบรรดาลูกค้าสาวๆ จึงมากเป็นพิเศษ ด้านภูษิตชายหนุ่มสแตนบายอยู่ตรงตำแหน่งเคาน์เตอร์บาร์ ใบหน้าหล่อเหลาสไตล์โอป้าเรียกลูกค้าสาวน้อยสาวใหญ่จนเต็มบาร์
ด้านอัญญา หลังจากที่ภูษิตพาเธอมาทำความรู้จักกับบรรดาเหล่าบริกรในร้าน วันนี้เธอจึงรับหน้าที่เป็นเพียงผู้ช่วยทุกคนภายในร้านมากกว่า
ไฟที่ประดับตกแต่งอย่างเรียบหรู กลิ่นไอความอบอุ่นผสมความมึนเมาจากบรรดาขวดเหล้าหลากสีที่ประดับตกแต่งเบื้องหน้า บรรยากาศในตอนนี้ทำให้คนอกหักรู้สึกคลายความเจ็บปวดลงในใจไปบ้าง ตอนนี้อัญญากำลังยกของกินเล่นไปเสิร์ฟลูกค้าสาวที่นั่งรวมกลุ่มกัน เธอพยายามทำหน้าที่ของตนเองให้ดีที่สุด
“นี่เธอเป็นเด็กเสริฟคนใหม่เหรอ?”
ขณะที่อัญญานำอาหารไปวางบนโต๊ะ บรรดาสาวๆ ก็เริ่มเปิดฉากถามอัญญาทันที เพราะปกติร้านนี้จะมีแต่พนักงานผู้ชาย พอวันนี้พนักงานผู้หญิงแถมมีใบหน้าสวยหวาน เหล่าบรรดาแม่ยกทั้งสาวน้อยสาวใหญ่ก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกขัดตา
“ค่ะ” อัญญาเอ่ยยิ้มๆ แต่ลางสังหรณ์ภายในใจของเธอบอกว่าเธอเป็นตัวต้นเหตุแน่ๆ
“เธอเป็นอะไรกับภูษิตรึเปล่า” ยิ่งสาวในชุดเดรสสีดำดัดผมเป็นลอนรีบถามขึ้น สายตาเฉี่ยวคมจ้องไปที่ร่างในเคาน์เตอร์บาร์อย่างเป็นเจ้าข้าวเจ้าของ
“เป็นแค่เจ้านายกับลูกน้องค่ะ” อัญญายิ้มสู้
“ไม่เอาน่าอันนาก็แค่พนักงานคนนึง เธอจะหึงหวงไปทำไม” หญิงสาวที่นั่งข้างๆ อันนาพูดปลอบใจเพื่อนสาว
“หวังว่าจะไม่ใช่พวกไม่รู้จักเจียมตัวคอยเสนอหน้าตามตื้อภูเหมือนที่ผ่านมาก็พอ” อันนามองสารรูปของอัญญาตั้งแต่หัวจรดเท้าก่อนจะทำหน้าเชิดๆ ใส่
อัญญาเห็นท่าทางแบบนี้ก็ไม่อยากจะคิดอะไร หญิงสาวถอยตัวออกมาทำหน้าที่ของตัวเองต่อ
ด้านภูษิต ชายหนุ่มจับจ้องโต๊ะเบอร์หนึ่งซึ่งเป็นโต๊ะประจำของร้าน และผู้หญิงในชุดเดรสสีดำก็เป็นลูกค้าที่ประหนึ่งวีไอพีของร้าน เพราะเธอเป็นลูกสาวเพื่อนของบิดาของเขา แถมยังคอยตามจีบภูษิตตั้งแต่เขาเปิดร้านใหม่ๆ เลยก็ว่าได้ ในฐานะหนุ่มโสดแถมเป็นเจ้าของร้านเหล้าหรูใจกลางกรุง มีหญิงสาวคนไหนบ้างที่ไม่ตกหลุ่มรักเขาตั้งแต่แรกเห็น ยิ่งใบหน้าหล่อหวานสไตล์โอป้าด้วย ภูษิตยิ่งเป็นขวัญใจของบรรดาลูกค้าสาวๆ อย่างไม่ต้องสงสัย
และก็ด้วยความฮอตของชายหนุ่ม อันนาที่ตามเกี้ยวภูษิตมาหลายปีจึงไม่ยอมปล่อยให้เหล่าบรรดาลูกค้าสาวๆ คนใดทอดสะพานให้ภูษิตได้สำเร็จ เพราะเธอล็อคเป้าหมายเอาไว้แล้วว่าภูษิตจะต้องเป็นพ่อของลูกเธอเท่านั้น
ภูษิตรู้สึกหัวจะปวดกับสตอล์คเกอร์สาวรายนี้เป็นอย่างมาก เพราะคำว่าลูกค้าคือพระเจ้าจึงทำให้เขาที่ผ่านมาทำได้เพียงแบ่งรับแบ่งสู้กับเธอมาตลอด แม้ว่าเจ้าตัวจะวางก้ามและพยายามไล่ลูกค้าของเขาทั้งทางตรงและทางอ้อม ซึ่งปัญญาหานี้คอยกวนใจภูษิตมาตลอด เขากำลังชั่งใจว่าจะเอ่ยปากบอกความรู้สึกของเขาไปตรงๆ หรือปล่อยให้เรื่องเลยตามเลยแบบนี้ไปเรื่อยๆ ดี ทว่าวันนี้ท่าทางการแสดงออกของเธอที่มีต่ออัญญามันเกินไปจริงๆ
“เฮ้อ!”
- Writer
