Dila-an Kita, Erra (SPG)

CHAPTER 1 Third Person POV Si Erra Hidalgo, isang babaeng may taglay na kagandahan at karisma na bihira lang makita. Nasa kanya na ang lahat — katalinuhan, yaman, at hitsura. Isa siyang 27-year-old billionaire na pinagpala ng magagandang katangian, hindi lamang sa pisikal kundi pati na rin sa talino. Kilala si Erra sa pagiging independent at matapang, ngunit kahit na ganito siya, meron pa rin siyang malapit na kaibigan na laging nandiyan para sa kanya — si Nosgel Jadia. Si Nosgel ay isang 29-year-old businessman, gwapo, at tulad ni Erra, isa ring billionaire. Mula pa noong kolehiyo, magkaibigan na sila. Sa dami ng pinagdaanan nila, napanatili nila ang kanilang pagkakaibigan, bagama’t maraming nag-aakala na may mas malalim na namamagitan sa kanila. Ngunit para kina Erra at Nosgel, malinaw na magkaibigan lang sila—at least, sa simula. Isang umaga, nasa isang rooftop café ang dalawa, tanaw ang skyline ng syudad. Naka-suot si Erra ng simple ngunit eleganteng damit — isang white sundress na bumagay sa kanyang kulay-milky na balat. Si Nosgel naman ay naka-suit pero relaxed ang pagkaka-suot nito, palatandaang hindi pormal na business meeting ang kanilang puntirya, kundi casual na usapan lang ng magkaibigan. "Ang aga-aga, ang dami mo namang iniisip," wika ni Nosgel habang ini-stir ang kanyang kape. Tinititigan niya si Erra na parang nababasa ang iniisip nito. "You’ve been staring at your phone for a while now." "Well, business as usual," sagot ni Erra habang ibinaba ang telepono. Huminga siya nang malalim at tumitig sa malayo. "Minsan, nakakapagod din maging successful." Napangiti si Nosgel, kahit sanay na siya sa ganitong tono ng kanyang kaibigan. "Ah, the price of success. Don’t tell me you're complaining." "Hindi naman sa gano'n," sagot ni Erra, sabay kibit-balikat. "Pero minsan lang, gusto ko rin ng break. Gusto ko maranasan ulit 'yung mga simpleng bagay. Yung hindi iniisip kung saan kukuha ng milyon para sa susunod na proyekto, o kung anong gagawin kapag may nasirang kontrata." Nosgel leaned back on his chair, folding his arms. "You know, you can always take a vacation. Go somewhere far, away from all the noise. Pero knowing you, hindi ka rin mapakali kahit pa nasa gitna ka ng isang isla." Napahagikgik si Erra. "You know me too well. Kaya nga nandito ako. I need some time to clear my mind, pero ayoko ng bakasyon mag-isa." Nagtaas ng kilay si Nosgel. "Wait... Are you asking me to go on vacation with you?" "Why not?" tanong ni Erra na parang wala lang. "You’re one of the few people I can stand to be with for more than 24 hours." Nosgel smirked. "Wow, honored ako." "Don’t be too full of yourself," she teased, pero halata sa kanyang mukha na nage-enjoy siya sa usapan. "It's just that you're not annoying—most of the time." "Most of the time, huh? Sabagay, sanay na ako diyan." Napangiti si Erra habang tinitignan si Nosgel. Kahit madalas silang mag-asaran, ramdam niyang nasa kanya ang tiwala ni Nosgel. Kakaibang klase ng pagkakaibigan ang meron sila, at minsan hindi niya maiwasang isipin kung bakit hanggang doon lang sila. "Pero seryoso, Nosgel," wika ni Erra, ngayon ay seryoso na ang tono ng kanyang boses. "Aren’t you tired of all this? You’ve been in the business world for so long, lagi kang nasa spotlight. Doesn’t it wear you down?" Nag-isip si Nosgel sandali bago sumagot. "Of course, nakakapagod din. Pero it’s part of the life we chose. Hindi natin to basta-basta maiiwanan." "That’s the problem," tugon ni Erra, tila napabuntong-hininga. "We chose this life, but did we really choose it? O dahil lang ba sa wala tayong choice? We've been driven by ambition for so long, hindi ko na alam kung ano pa yung gusto ko talaga." Napansin ni Nosgel ang lungkot sa mga mata ni Erra, isang bagay na bihira niyang makita. "You’ve achieved so much, Erra. Pero kung may kulang, bakit hindi mo hanapin?" "That’s the thing," she replied. "I don’t know what’s missing." Tumahimik ang dalawa sandali, nagbababad sa tanawin ng syudad. Para bang parehong napapaisip tungkol sa mga tanong na hindi nila kayang sagutin. "Maybe it’s not about what’s missing," sabi ni Nosgel, sinira ang katahimikan. "Maybe it's about what you’ve been ignoring." Napatingin si Erra sa kanya, nagtataka. "What do you mean?" "I mean," sabi ni Nosgel habang tumayo at lumapit sa railing ng rooftop, "maybe you've been so focused on success and ambition, na hindi mo na napapansin yung mga nasa harapan mo." Napaisip si Erra sa sinabi ni Nosgel. "Like what?" Si Nosgel ay humarap sa kanya, seryoso na ngayon ang tingin. "Like... friendships, relationships. Mga bagay na hindi mo mabibili kahit gaano pa karami ang pera mo." For a moment, natigilan si Erra. Hindi niya alam kung paano tutugunan ang mga salitang iyon. Parte sa kanya ang nagsasabing tama si Nosgel, pero may parte din na nag-aalinlangan. Hindi niya alam kung handa na siyang harapin ang mga ganitong tanong. "Relationships, huh?" sabi ni Erra, tinatantya kung paano sasagutin. "That’s a bit too complicated for me right now." "Is it?" tanong ni Nosgel, nakangiti. "Or is it just because you’re afraid to let anyone in?" "Afraid? Me?" Tumawa si Erra nang bahagya. "I’m not afraid of anything." Nosgel smirked, knowing that Erra’s confidence is just a facade—at least when it comes to certain matters. "Yeah, sure." Tahimik silang dalawa, parehong nag-iisip ng mga bagay na hindi nila masabi sa isa’t isa. Alam ni Nosgel na may mga bagay sa buhay ni Erra na hindi niya kayang kontrolin, at iyon marahil ang bumabagabag sa kanya. Pero kung may isang bagay na alam ni Nosgel, hindi niya hahayaang mapunta si Erra sa isang buhay na walang kulay dahil lang sa takot o pag-aalinlangan. "Let’s take that vacation," sabi ni Nosgel bigla, na ikinagulat ni Erra. Napakunot-noo si Erra, pero may kaunting ngiti sa kanyang labi. "Talaga? Seryoso ka?" Nosgel nodded. "Yeah, why not? Maybe it’s what we both need." Tumango si Erra, tila nag-iisip. "Alright. Let’s do it." At doon nagsimula ang kanilang kwento—isang simpleng pag-uusap na magdadala sa kanila sa mga karanasang hindi nila inaasahan. Kinabukasa dumating si Erra sa condo ni Nosgel isang gabi, tulad ng dati. Madalas silang magkita kapag parehong libre, walang ibang inaasahan kundi ang simpleng kasama't presensya ng isa’t isa. Ngayon, nakatayo siya sa harap ng pintuan ni Nosgel, tahimik na nag-aabang. Pagbukas ng pinto, sumalubong sa kanya ang pamilyar na ngiti ng lalaki. "Pasok, Baby Abbas," bati ni Nosgel, may halong pilyong ngiti sa labi. Napangiti si Erra. “Hindi ka talaga nauubusan ng tawag sa akin, ha,” sabi niya habang pumasok sa loob. Kilala si Nosgel sa pagbibigay ng mga kung anu-anong tawag sa kanya, pero "Baby Abbas" ang pinaka-paborito nito, kahit na minsan ay hindi niya mawari kung saan nanggaling ang pangalang iyon. Pagkapasok, sinara ni Nosgel ang pinto at agad na lumapit kay Erra. "Matagal ka na namang hindi bumisita," sabi niya habang nakapatong ang kamay sa balikat ni Erra, nilalaro ang strap ng kanyang damit. "Busy ako, Nosgel. Alam mo na," sagot ni Erra, pero kahit paano ay naramdaman niya ang familiar na init ng katawan ni Nosgel sa tabi niya. Hindi niya mapigilang ngumiti, lalo na kapag ganito ang simula ng kanilang gabi. Alam niya kung saan ito hahantong. "Busy ka lagi," bulong ni Nosgel, ngayon ay mas malapit na sa kanya. "Pero andito ka na, Baby Abbas." Tinitigan ni Nosgel si Erra, isang tingin na palagi niyang ginagamit kapag gusto niyang ipaalam na gusto niya ang babae. Walang paligoy-ligoy, walang komplikasyon. It was just them, in the moment. "Dila-an kita, Baby Abbas," bulong ni Nosgel sa malalim na boses, sabay haplos sa pisngi ni Erra. Sanay na si Erra sa mga salitang iyon. Palagi niyang naririnig ang mga ito mula kay Nosgel, at tulad ng dati, hindi siya nagpatumpik-tumpik. Ngumiti si Erra, tumango. "Ikaw lang naman ang hinihintay." Agad siyang hinila ni Nosgel papalapit, ang kanilang mga katawan nagkadikit na para bang may kuryenteng dumaloy sa pagitan nila. Muli na namang bumigay si Erra sa init ng gabing iyon, isang bagay na paulit-ulit nilang ginagawa, ngunit hindi kailanman nawawala ang intensity sa bawat pagkakataon. Kilala ni Nosgel ang katawan ni Erra tulad ng pag-alam niya sa sarili niya. Alam niyang siya lamang ang nakakuha ng virginity ni Erra, at sa bawat gabi na magkasama sila, parang laging bumabalik ang init ng kanilang unang gabi. Walang pagsidlan ng kasiyahan si Nosgel, at ganoon din si Erra. Sa mga ganitong sandali, walang iba kundi ang kasalukuyang nararamdaman nila. Silang dalawa, sa loob ng isang silid, walang ibang tao ang mahalaga. Pagpasok niya sa silid, agad siyang hinalikan ni Nosgel sa labi. Hindi siya umangal, bagkus ay yumakap pa siya rito. "Dila-an Kita, Erra," sabi ni Nosgel habang nararamdaman ang kamay ni Nosgel na humihimas sa kanyang dibdib. Hinubad ni Nosgel ang suot ni Erra, hanggang sa panty na lamang ang natira. "Can I?" tanong ni Nosgel, na may ngiti sa labi. Tumango si Erra, at sinimulan ni Nosgel ang pagkain sa kanyang p********e. "Ohh... god... ang sarap niyan, sige pa, ituloy mo pa... ohh... shit... fuck..." Hindi mapigilan ni Erra ang pag-ungol habang nilalaro ni Nosgel ang kanyang tinggil at paglabas-masok ng mahabang daliri. Ang bawat galaw ni Nosgel ay nagdadala ng kakaibang sarap sa kanya. "Don't stop, bilisan mo, Nosgel," halos magmakaawa si Erra. Mas binilisan ni Nosgel ang kanyang ginagawa, napapikit si Erra sa sobrang sarap. "I'm coming... shit... parang naiihi na ako... ohh... ahh... ahhhh... fuck..." Napaungol si Erra habang nilalabasan. Hindi tumigil si Nosgel at nilunok pa ang lahat ng inilabas ni Erra ang likido na kulay puti malapot naparang ice cream. Pagkatapos ay ipinasok na ni Nosgel ang kanyang ari sa p********e ni Erra. Mahaba at mataba ito, kaya napaikot ang mata ni Erra sa sarap at sakit. "Don't worry Baby Abbas, I will be gentle," bulong ni Nosgel habang dahan-dahang naglabas-masok. "Does it still hurt?" "No, it's... it's good now. Just go slow, please," sagot ni Erra. Tumango si Nosgel at mas binagalan ang kilos. Ramdam ni Elleigh ang mainit na hininga ni Nosgel sa kanyang leeg habang patuloy ang pag-indayog nito. "You're so beautiful," bulong ni Nosgel. Ngumiti si Erra, nararamdaman ang kilig sa bawat salita ni Nosgel. "Ikaw din... you're... amazing," sagot ni Erra, nanginginig ang boses. Bawat ulos ni Nosgel ay nagdadala ng mas matinding sarap. Hindi na napigilan ni Erra ang sarili at napayakap siya ng mahigpit kay Nosgel. "Nosgel... I'm close... I think I'm gonna..." Hindi natapos ni Erra ang sasabihin dahil sa tindi ng sensasyon. Napaungol siya nang malakas habang nararamdaman ang climax niya. "Oh, fuck... Nosgel!" Napaungol si Erra hanggang sa maramdaman niyang nilalabasan si Nosgel sa loob niya. "Shit... I'm coming," bulong ni Nosgel. Ramdam ni Erra ang init ng likido ni Nosgel sa loob niya. Pagkatapos ng kanilang mainit na pagtatalik, hingal na hingal silang pareho. "That was... wow," sabi ni Erra, tumatawa. "Yeah," sagot ni Nosgel, tumatawa rin. "You were amazing." Hinalikan niya si Erra sa noo. Nagtagal silang nakahiga, tahimik at ninanamnam ang init ng sandali. Sa kabila ng lahat, naroon ang pakiramdam ng kapayapaan at kasiyahan, na parang walang kahit ano o sino ang makakasira sa kanila. Ilang minuto ang lumipas bago nagsalita muli si Nosgel. "You okay?" tanong niya, hinihimas ang likod ni Erra. "Yeah, just... catching my breath," sagot ni Erra. Ramdam niya ang init sa pagitan nila, at nakita niya ang mga mata ni Nosgel na puno ng pagnanasa. Biglang ngumiti si Nosgel, na may konting kapilyuhan sa mukha. "How about we try something else?" bulong niya. Bago pa makasagot si Erra, iniikot siya ni Nosgel at pinatuwad. Naka-doggy style na ngayon si Erra, at naramdaman niya ang mainit na katawan ni Nosgel sa likod niya. "Ohh... Nosgel... do it... please," sabi ni Erra, halos humihingal. Dahan-dahang ipinasok ni Nosgel ang kanyang ari sa p********e ni Erra, napasinghap siya sa pagsagad nito. "You feel so good Baby Abbas," bulong ni Nosgel habang nilalamas ang dibdib ni Erra. "Shit... you're so tight," dagdag pa niya, at mas binilisan ang galaw. "f**k me harder," halos magmakaawa si Erra. Sumunod si Nosgel, mas binilisan at pinalalim ang bawat ulos. "s**t, I'm close," bulong ni Nosgel, humihingal. "You want me to come inside?" "Yes... please... fill me up," sagot ni Erra. Nararamdaman niya ang init sa loob niya nang nilabasan si Nosgel. Pagkatapos ay hingal na hingal silang dalawa, nakahiga sa kama. "That was... amazing," sabi ni Erra, na may ngiti sa labi. "Yeah, it really was," sagot ni Nosgel, hinawakan ang kamay ni Elleigh at hinalikan ito. "I'm glad we did this." "Me too," sagot ni Erra, at nginitian siya. Tahimik silang nagmamasid sa isa't isa, ninanamnam ang bawat sandali. Naramdaman ni Erra ang kapayapaan at kasiyahan sa mga sandaling iyon, parang walang ibang bagay ang mahalaga. Napapikit siya, ramdam ang init ng katawan ni Nosgel sa tabi niya, at sa sandaling iyon, alam niyang sila lang ang importante.