Not Simon, Not My Ex Boyfriend

Chapter 02

Nanginginig kong inabot ang lip tint at dahan-dahan itong pinahid sa labi. Prominente ang kaba sa aking mga mata, tutuloy pa ba ako sa meet-up o hindi na?

Knowing that he knew me, the thing is, hindi ko siya kilala, wala akong kaalam-alam kung sino siya.

At ang isang tanong pa na namumutawi sa isip ko, bakit pa siya makikipag meet-up sa akin kung alam naman niyang taken na ako? Anong sadya niya? Bakit pa namin ito itutuloy?

Alas siete na ng gabi. Buti at nakatakas ako sa bahay namin. Strikto ang magulang ko lalo na sa mga panggabing lakad. Pero nakasanayan ko na rin kasing tumakas kung gusto ko talaga. Wala ng atrasan ito. Magkaalaman na ang lintek kung sino ba talaga siya at bakit niya ako nakilala.

Bumaba ako ng tricycle at dumeretso sa Milktea Network. Hindi pa rin daw magbabago ang lugar kung saan kami magkikita. Nag-aalala nga ako at baka night shift ang sideline ngayon ni Simon sa convenient na nasa tapat lang. Hindi naman siguro pupunta rito yun, hindi rin ako makikita niyon.

How I wish.

"Matcha with oreo miss. Overload," I ordered then paid. Dumeretso ako sa isang bakanteng upuan habang hinihintay ang milktea. Tumingin ako sa paligid pagkaupo na pagkaupo para tingnan kung nandito na ba siya. Wala pa naman siyang text o pasabi kaya hindi pa siguro yun nakararating. Anyway, 7:30 naman ang usapan. Napa-aga lang talaga ako masyado.

Transparent ang lugar na ito. Siguradong makikita sa labas. Pero hindi naman ako makikita ni Simon for sure. And kung sakaling mapupunta siya dito, edi magtago.

Nag-vibrate ang cellphone ko at tulad ng inaasahan, siya ang nag text.

Babe: Sorry hindi ako matutuloy. Emergency. Bawi na lang ako sa susunod.

Napamura ako sa inis.

Pinapunta-punta niya ako dito tapos ganito lang? Nakakainis! Ang hirap gumawa ng paraan makatakas lang sa bahay. Hindi na lang ako makikipagkita sa kanya kung ganito ang mangyayari, nakakawalang gana!

Ako: Tingin mo makikipagkita pa ako sayo? Suck your own! Bahala ka sa buhay mo leche ka!

Padabog akong tumayo at lumabas na ng network. Narinig ko pang tinatawag ako para sa ordered milktea ko but sorry, kanila na lang. Nakakawalang gana. Sarap ibuhos sa lalaking leche at paasa.

Kinabukasan, late na ako dumating sa klase. Malas na buhay. Inabangan pa kasi ako ng magulang ko kagabi sa pinto. Then sermon here, sermon there. Nakatulog na lang ako sa sofa kakasigaw nila dahil nasanay na rin ako. The next thing I knew is that I'm already in my bed. Nagising ng alas nuwebe kaya ngayon, alas diyes kung kailan isang subject na lang at lunch time na.

General Chemistry. Iyon ang naabutan kong subject. Naabutan ko si Sir Kiel na nakadukdok lang sa mesa habang nag-iingay ang buong klase. Wala naman palang ginagawa kaya dere-deretso ang lakad ko papasok.

"Sir nandito na po si Nic!" Sigaw ng class president na tulad ko ay competitive. Section A kasi kami at kadalasan, nandito napupunta ang mga hayok sa mataas na grades at awards. No offense, inaamin ko rin naman kasing ganoon ako ever since naging classmate ko si Simon— na tanging pumutol sa paghahari ko bilang topnotcher.

Bahagya akong natakot sa sinabing iyon ni President. Napahinto ako sa paglalakad at lumingon kay Sir na ngayon ay nag-aayos ng buhok at nakatingin sa akin.

Natahimik ang buong klase at napunta sa akin ang atensyon.

Wait, anong meron?

Nagtitigan kami ni Sir, naghihintay sa mga susunod niyang sasabihin. I actually adore this teacher. Kahit na hindi kagalingan sa pagtuturo ay gwapo naman. Hot. Medyo crush ko lang.

"Okay class, one fourth sheet of paper. Short quiz," Sir Kiel declared. Muling nag-ingay ang klase at inis na binuntong sa akin ang sisi.

Aba! Kasalanan ko pa ata at natuloy ang quiz? And what's the deal? Mapabukas man ito o ngayon, mataas pa rin naman ang makukuha. Ang o-OA ng mga ito, sarap pag-uumpugin.

"Sabi kasi ni Sir kanina hindi raw siya magsisimula hangga't hindi ka dumadating. Look, almost 40 minutes late ka na pero hinintay ka pa talaga para makaabot ka. Di mo sinabing close pala kayo?" wika ni Lara pagkaabot sa akin ng papel. Sa kanya kasi ako nanghingi.

Kumunot ang noo ko. Anong close? Hindi kami close nyan. Ni hindi ko pa nga nakakusap nang intimate yan eh. He is too prim and proper. Siya talaga 'yung teacher na kagalang-galang ang datingan, hindi friend material, at hindi masabihan ng mga jokes. Kung mangyari lang na madali siyang utuin, siguro sipsip na ako diyan, kaso hindi. He's too serious.

The whole moment of answering this quiz is insane. Wala akong masagot sagot. Hirap. Ngayon ko lang napagtanto na may discussion pala kanina at hindi ko iyon naabutan. I've tried asking for seatmates' answers pero mahirap tumakas sa titig ni Sir. Kaunting kibot lang, mapapansin na ako. Ibubuka ko pa lang ang bibig ko ay babawalin na ako. Tumingin lang ako sa kanan at kaliwa ko ay may warning na ako. Ngayon lang talaga ako naging bantay-sarado. Nakakatakot.

Out of 30, I got 14. Karamihan ay hula and the rest is history. Kaya noong time ng lunch, nang makita ni Simon ang papel kong duguan ng pulang bolpen ay panay na lamang ang iling. Samantalang ako ay nakatitig lang sa plato na may kanin at fish fillet.

"Malapit na ang finals. Kung ganito ang lagi mong makukuha, mahihirapan kang mag-enroll sa college. Tinuruan naman kita dito before. May masakit ba sayo kanina at hindi ka nakasagot nang maayos?" He said while starring at my paper. Hindi ko siya pinansin. Sa halip ay inabot ko ang kutsara at sumubo ng pagkain.

'Yabang,' bulong ko sa sarili. Porque't na-perfect niya dahil matik na exempted na siya.

"Hon..." malambing niyang sabi at humarap sa akin. I never looked back. Naririndi ako.

I placed my sight on what's before us. Since nandito kami sa canteen, nakikita rin kami ng kung sino sinong mga estudyante na panay ang tingin sa akin at kay Simon. I even saw someone who kept on looking me. Nang mapansin ko ang titig niya ay umiwas siya ng tingin.

What's with him?

"Ayan pala si Sir," Simon uttered. He then rose after he placed my paper beside my plate. "Lapitan ko lang si Sir Kiel, hon."

Hindi ako kumibo. Tinuloy ko lang ang kain ko at muling tumingin kay Sir Kiel.

Malapit lang naman siya sa kinauupuan namin dahil nakapila siya. Kaya hindi ko mapigilang makinig sa pinaguusapan nila ni Simon.

"Sir, utos kasi sakin ng head ng Science Department na need daw kayo mamaya sa meeting."

Tumango si Sir Kiel. I'm bothered again when he set his gaze towards me.

Natulala ako.

"What time?"

"3 PM po hanggang 6."

"Noted."

Nang makabalik na si Simon sa tabi ko ay hindi pa rin nawawala sa isip ko ang mga titig ni Sir. He's too weird. I don't want to assume but there's something fishy that I can't even understand.

Kaya't noong sumapit ang alas dos ng hapon kung saan ay uwian, nanatili lang akong nakaupo sa armchair ko. Hindi ko namalayang ako na lamang pala ang natitira dito at tila ako na lang din ang natitira sa building na ito. Mabilis na sumapit ang oras. When the clock struck at 3 PM, I decided to lock this room.

Tanging mga soccer players na lang ang pinanggagalingan ng ingay dito sa school. Wala si Simon dahil may training sa ibang school kaya wala akong makakasabay ngayon.

And while walking, my phone suddenly vibrated. Sinubukan kong huwag muna itong pansinin dahil baka gabihin ako ngunit tatlong beses itong nagparamdam. Naiinis kong kinuha ito sa bulsa ko saka tiningnan kung ano ang meron.

'3 messages from Babe.'

Nanliit ang mga mata ko. After all this time? Nakakainis ang mga paasang tulad niya. Nakaka turn off ang hindi niya pagsulpot kagabi sa meeting place!

But then, I chose to read his messages. Para akong binuhusan ng malamig na tubig nang mabasa ko ang mga ito.

Babe: I'll come at 6 PM.

Babe: Sorry for not coming last night. I was busy doing some narrative reports. Hope you understand.

Babe: Please come. I have a great surprise for you.

Natameme ako sa mga mensahe niya. Tila ba naglaho ang galit at inis ko. Bakit hindi ko bigyan ng pagkakataon? Saka nakaka-curious kung sino ba talaga siya. Marami rin akong kailangan malaman so why not?

Kaya noong sumapit ang alas sais ng gabi, sinigurado kong maganda ang ayos ng aking buhok at nakakaakit ang paraan ko ng pananamit. My hair is tied in a messy bun, showcasing my gleaming lip gloss and rossy cheeks. Nababagay naman 'to sa wide-leg pants and yellow crop top attire ko. First impression lasts so I must slay in wondrousness.

Pababa pa lang ako sa tricycle ay nag-vibrate na ang phone ko. It's already 6:43 in the evening. Nasa loob na kaya siya ng milktea network?

Babe: You're stunning. I can't wait to lick your neck.

Napalunok ako. Ibig sabihin nandito na siya?

Agad na may nag pop-up kaya agad ko rin itong binasa.

Babe: I'm already here.

Tumingin ako sa loob at may nakita akong lalaki na naka cap at naka mask. Mag-isang nakaupo sa corner section at may hawak na phone. Nang lumingon siya mula sa pagkakatingin niya sa cellphone ay dahan-dahan niya inangat ang kamay at marahang kumaway.

Siya na nga ito.

Dahan-dahan kong tinahak ang loob ng network dala ang pinaghalong kaba at excitement. Unang beses naming magkita. At mas nakadadagdag ng kaba dahil malakas ang kutob ko na kilala ko siya.

Habang papalapit ako ay mas nagiging malinaw sa akin ang suot niya. He's on his ripped jeans while his muscular top his coated by a black shirt printed with red supreme. Kahit nakabalot ng mask ang kanyang mukha ay nararamdaman kong gwapo siya.

Umupo ako sa tapat niya, without saying something, without uttering anything. Awkwardness reigned the atmosphere. Hindi ko alam ang sasabihin ko.

"Nice meeting you, Nic," he said.

"Who are you?" I asked. The moment I threw my silent question was the moment when he slowly stripped his mask. Making me drool as shock wrapped my system.

Seryoso?

He's my teacher!

Hindi ako makapaniwala.

"Sir Kiel?"

He smiled wickedly. "Yes. I am."